Χαλκιδική: Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τουρισμός και πράσινη κάρτα

Λέξεις: Γιάννης Αικατερινάρης

Βίωσα για άλλη μια φορά με σφίξιμο καρδιάς την ολοφάνερη υποβάθμιση της δημόσιας περίθαλψης… Κι αυτή δεν αφορά μόνο την αντιμετώπιση της πανδημίας, αλλά και των ποικίλων άλλων ασθενειών και καταστάσεων. Τα όσα έβλεπα σήμερα το πρωί στο νοσοκομείο της αγαπημένης μου Χαλκιδικής, πιστοποίησαν την αλήθεια εκείνων που με προβλημάτιζαν από προχθές. Όπως έγραψα τότε, μετά την παροχή των πρώτων βοηθειών στα «επείγοντα», γνώρισα από κοντά την αγάπη του προσωπικού για τους ασθενείς και το λειτούργημά τους.

Σήμερα από το πρωί περίμενα με άλλους τραυματίες και …αναξιοπαθούντες έξω από τα εξωτερικά ιατρεία της ορθοπεδικής κλινικής. Τα περιστατικά πολλά και οι δυνατότητες του νοσοκομείου δεν επιτρέπουν την λειτουργία τους περισσότερο από δυο φορές τη βδομάδα… Οι ανάγκες όμως του νομού είναι πολύ μεγαλύτερες. Δεν φτάνει η υπερπροσπάθεια και το απίστευτο φιλότιμο των εκεί εργαζομένων, που επεσήμανα άλλωστε και στο προηγούμενο σημείωμά μου, ούτε αυτά από μόνα τους μπορούν ασφαλώς να αλλάξουν την εικόνα της παραμέλησης της δημόσιας περίθαλψης…

Αλλά στις σημερινές ειδήσεις των 6:30 της ΕΡΤ1 άκουσα τα όσα είπε η υφυπουργός τουρισμού κ. Ζαχαράκη, με το σταθερό χαμόγελο στα χείλη της… Προς στιγμή με παρέσυρε και νόμισα ότι ζούσα στη …Χονονουλού! Φαίνεται ότι για την ίδια η ένταξη των νησιών μας στην “πράσινη λίστα”, με τον εμβολιασμό των εργαζομένων στο τουρισμό και των άλλων κατοίκων τους, ήταν το μοναδικό ζητούμενο που θα έλυνε δια μαγείας τα προβλήματα από τη μείωση του αριθμού των ξένων τουριστών στη χώρα μας (βλ. σχετικές αποφάσεις Αγγλίας, πράσινο διαβατήριο κ.λπ.).

Περίμενα είναι αλήθεια να πάρει την επιβεβλημένη απάντηση -σε ό, τι τουλάχιστο αφορά στο νομό μας- από τον συμπατριώτη πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων κ. Τάσιο, που μίλησε στη συνέχεια στην εκπομπή, αλλά φαίνεται ότι δεν του διατέθηκε ο απαιτούμενος χρόνος.

Πέρα όμως από αυτό, εύλογη παραμένει η απορία. Κανένα παράγοντα της εξουσίας δεν απασχολεί η επίλυση των πολλαπλών άλλων προβλημάτων που ταλανίζουν τους κατοίκους και επιχειρηματίες και άλλων -πέραν των νησιών- τουριστικών προορισμών, αλλά και του συνόλου των επαρχιών της χώρας; Δεν νοιάζονται, αναρωτιέμαι, για το πώς θα διατηρηθεί ή και θα αυξηθεί το τουριστικό συνάλλαγμα, καθώς αυτό συμβάλλει καθοριστικά στην αύξηση των εσόδων του δημοσίου;

Γιατί κάποια φορά θα πρέπει να πληροφορηθούν όλοι ότι στη Χαλκιδική, για παράδειγμα, όχι μόνο δεν έχει ληφθεί κανένα μέτρο προς την κατεύθυνση της πραγματικής ανάπτυξης και της βελτίωσης των συνθηκών ζωής στην πανέμορφη χερσόνησο, …αλλά επιπλέον αυτή κατατάχθηκε ανάμεσα στις πρώτες περιφέρειες με μακρόχρονη καραντίνα, λόγω «εισαγόμενου» κατά πολλούς κορωνοϊού.

Πέρα όμως από αυτό στη Χαλκιδική είναι συσσωρευμένα από παλιά πολλά αρνητικά στοιχεία. Το οδικό της δίκτυο είναι άθλιο, τα δημόσια μέσα μεταφοράς ελάχιστα έως ανύπαρκτα, οι κάθε λογής εργαζόμενοι, παράγοντες και κάτοικοι βρίσκονται έξω από τα “κατά προτεραιότητα” πολυδιαφημισμένα προγράμματα εμβολιασμών, αφού η χερσόνησος δεν βρέχεται γύρω γύρω από θάλασσα, όπως τα νησιά μας! Τί σημασία έχει για τους προγραμματίζοντες αν είναι από τους πρώτους τουριστικούς προορισμούς ή αν δεν μπορεί να ανοίξει ούτε το 20% των τουριστικών μονάδων της με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εθνική οικονομία και τους χιλιάδες εργαζόμενους σ’ αυτές… Πάρτε σου λέει η εξουσία ένα μεταλλείο χρυσού και μην μιλάτε μπαγάσηδες Χαλκιδικιώτες …”χρυσοθήρες”! Κι ενώ η εγκατάλειψη δεν κρύβεται … προσπαθούν από πάνω τα περισσότερα ΜΜΕ να μας πείσουν ότι όλα βαίνουν καλώς και εμείς απλώς δεν το καταλαβαίνουμε!!!

Για εξηγείστε μας λοιπόν κ. Κικίλια, ως υπουργός Υγείας και εσείς κ. Ζαχαράκη, ως υφυπουργός τουρισμού πως θα εξυπηρετείται ιατροφαρμακευτικά ο πληθυσμός της Χαλκιδικής, που μαζί με τους επισκέπτες του κατά την τουριστική περίοδο φθάνει το 1.000.000 άτομα; Χωρίς στελεχωμένα και εξοπλισμένα κέντρα πρωτοβάθμιας περίθαλψης, χωρίς το απαιτούμενο ιατροφαρμακευτικό προσωπικό και τις τόσες άλλες ελλείψεις που προανέφερα, είναι δυνατόν το μοναδικό νοσοκομείο του νομού να ανταποκριθεί στην αποστολή του; Ούτε καν ένας αξονικός τομογράφος με τον επαρκή αριθμό χειριστών δεν λειτουργεί κι ας συμπεριλαμβάνεται από παλαιότερα στον εξοπλισμό του! Ο ανήμπορος ασθενής είναι υποχρεωμένος εκ των πραγμάτων να καταφεύγει -πληρώνοντας εξ ιδίων- σε ιδιωτικά κέντρα, που βρίσκονται πολλά χιλιόμετρα μακριά.

Είναι δυνατόν λοιπόν οι κάθε λογής «αρμόδιοι» να εφησυχάζουν, πιστεύοντας ενδεχομένως ότι με εφημερίες στο νοσοκομείο δύο γιατρών παθολόγων, δύο ορθοπεδικών (με τα αμέτρητα τροχαία του νομού), κ.λπ. καλύπτονται οι ανάγκες όλων των περιστατικών, πολλά από τα οποία θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται σε Α’ βαθμό; Πιστεύουν μήπως ότι όλες οι άλλες ασθένειες και ανάγκες περίθαλψης έχουν αναστείλει τη δραστηριοποίησή τους κι εμείς οι πολίτες δεν το μάθαμε;

Που ζουν τελικά, τι μαγικά μπορούν τάχατες να εφεύρουν ως φορείς της όποιας εξουσίας για να δικαιολογήσουν στον απλό, αλλά συνειδητοποιημένο πολίτη που βιώνει την έλλειψη της ικανοποίησης και των πιο στοιχειωδών αναγκών του; Πιστεύουν άραγε ότι με την οικονομική δυσπραγία του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού, έχει τη δυνατότητα ο καθένας να καταφεύγει σε ιδιωτικές κλινικές;

Για να δούμε λοιπόν πως όλοι μαζί, εκπρόσωποι της εξουσίας και πολίτες, μπορούμε να προτείνουμε αξιόπιστες λύσεις σ’ όλα αυτά τα μεγάλα προβλήματα!