Δημήτρης Εϊπίδης: Έφυγε ο άνθρωπος που αγαπούσε το σινεμά

Λέξεις: Θωμάς Λιναράς Εικόνες: Motionteam

«Ευχαριστώ θερμά όλους τους συνεργάτες μου, στη διάθεση των οποίων θα συνεχίσω να βρίσκομαι εθελοντικά, τους θεατές που αγκάλιασαν ολόψυχα το έργο μας και τους δημιουργούς που μας εμπιστεύθηκαν τις ταινίες και τις ελπίδες τους».

Μ’ αυτά τα λόγια μας αποχαιρετούσε πριν λίγα χρόνια από τη θέση του ως Διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Από σήμερα ο παγκόσμιος κινηματογράφος είναι φτωχότερος και όλοι εμείς, φίλοι και συνεργάτες του για πολλά χρόνια στην φεστιβαλική περιπέτεια, βαθιά λυπημένοι για την απώλειά του.

Όταν ο Τζιμ Τζάρμους από τη σκηνή του «Ολύμπιον» έπλεκε το εγκώμιο του Δημήτρη Εϊπίδη, ο αμερικανός δημιουργός αναγνώριζε δημόσια μια αδιαμφισβήτητη κινηματογραφική αξία, μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες του παγκόσμιου φεστιβαλικού ιστού. Είτε ως ιδρυτικό μέλος σημαντικών κινηματογραφικών Φεστιβάλ (Μόντρεαλ) είτε ως σύμβουλος προγράμματος (Τορόντο, Ρεϋκιαβίκ κ. α.), με διεθνές βεληνεκές και κύρος υπήρξε ένας άνθρωπος με μεγάλη επιδραστική δύναμη στο διαπλανητικό κινηματογραφικό χωριό και με εξαιρετικά ευαίσθητες κεραίες στην ανακάλυψη του νέου, ανεξάρτητου σινεμά και του ουσιαστικού κινηματογραφικού λόγου.

Η παρουσία και η συμβολή του στο Φ.Κ.Θ. από το 1992 (χρονιά της διεθνοποίησής του), υπήρξε καθοριστική για την εδραίωση και την καθιέρωση του θεσμού. Μέσα από τους θρυλικούς «Νέους Ορίζοντες», βασικού (υπο)στηρικτικού πυλώνα του Φ.Κ.Θ. τα πρώτα δύσκολα χρόνια, αλλά και μετέπειτα, μύησε το Θεσσαλονικιώτικο (και όχι μόνο) κοινό στο έργο σπουδαίων (και παντελώς άγνωστων τότε) δημιουργών του παγκόσμιου σινεμά: από τον Αμπάς Κιαροστάμι, τον Άτομ Εγκογιάν και τον Χαλ Χάρτλευ μέχρι τον Μίκαελ Χάνεκε, τον Τσάι Μινγκ Λιανγκ, τον Σεργκέι Λοζνίτσα και πολλούς πολλούς άλλους και άνοιξε πργματικά νέους ορίζοντες διευρύνοντας το κινηματογραφικό κάδρο, καλλιεργώντας και διαμορφώνοντας αισθητικά το κοινό που πλημμύριζε το «Παλλάς» στην παλιά παραλία της Θεσσαλονίκης. Θα πρέπει επίσης να αναφέρουμε ότι ήταν ο πρώτος, παγκοσμίως, που ανέδειξε και έκανε γνωστή σ’ ολόκληρο τον κόσμο τη μεγάλη αξία της εθνικής κινηματογραφίας του Ιράν, η οποία «πέρασε» στην Ευρώπη μέσα από μια σειρά αφιερωμάτων που διοργανώθηκαν στο πλαίσιο του Φ.Κ.Θ.

Δεν είναι τυχαίο που ο Δημήτρης Εϊπίδης αναφέρεται διεθνώς και ως ο «θείος του ιρανικού σινεμά». Άνθρωπος του οράματος και της δράσης ίδρυσε, κυριολεκτικά από το πουθενά, το 1999 το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και το κατέστησε, σε λίγα μόλις χρόνια, ένα από τα σημαντικότερα της Γηραιάς Ηπείρου· Άνθρωπος μοναχικός, δύσκολος, απαιτητικός, αυστηρός με τους συνεργάτες του, αλλά πρωτίστως με τον εαυτό του, αφοσιωμένος ψυχή τε και σώματι στο έργο του, αφήνει ποικιλοτρόπως το ανεξίτηλο στίγμα του στην ιστορία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου.

Όλοι εμείς που δουλέψαμε μαζί του και τον αγαπήσαμε, όπως και το κοινό της Θεσσαλονίκης, θα κρατήσουμε με αγάπη, άσβεστη τη μνήμη του για πάντα στις καρδιές μας, ευχαριστώντας τον –ακόμα μια φορά- για όσα μας πρόφερε. Με πόνο ψυχής τον αποχαιρετούμε και ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.