Η ”δημοσιογραφία” της αγιοποίησης

Παρακολουθώντας τους τίτλους δεκάδων δημοσιευμάτων καθημερινά στην Ελλάδα έχει κανείς την αίσθηση πως το μεγαλύτερο μέρος της δημοσιογραφίας της χώρας έχει ταχθεί σε έναν ιερό σκοπό: Την αγιοποίηση του πρωθυπουργού και της οικογένειας του.

 

Μια ατέλειωτη προσπάθεια χτισίματος ενός προφίλ αποφασιστικού ηγέτη, που με δική του εντολή δουλεύουν τα πάντα ρολόι, εκμηδενίζοντας καθημερινά την όποια προσπάθεια καταβάλλει άλλο στέλεχος της κυβέρνησης ή όποια απόφαση καλείται να λάβει.

Τα θεωρητικά πάντα γίνονται με εντολή πρωθυπουργού, ενώ στον ίδιο καρπώνονται όλοι οι σχεδιασμοί και οι αποφάσεις, που πολλές φορές αποδεικνύονται λανθασμένες (πχ το άνοιγμα των συνόρων στους Βαλκάνιους επισκέπτες που γέμισαν κρούσματα τη Β. Ελλάδα). Όμως έτσι και αλλιώς δεν θα εξετάσει κανείς την αποτελεσματικότητα τους ούτε θα γίνει κανένα ρεπορτάζ επιτυχίας ή αποτυχίας των υποτιθέμενων εντολών. Ταμείο δεν κάνει κανείς. Μόνο ηρωϊκές εξαγγελίες. Το ότι ας πούμε πέρσι ο πρωθυπουργός είχε τάξει στην ΔΕΘ στην Θεσσαλονίκη λαγούς με πετραχήλια τις οποίες φιλοκυβερνητικά site όπως το liberal είχαν υποδεχτεί ως εξής:

”Πρόκειται για εξαγγελίες ρεαλιστικές και μετρήσιμες. Για μέτρα που στοχεύουν στην δημιουργία πλούτου και όχι για παροχολογίες που το μόνο που κάνουν είναι να συντηρούν τη φτώχεια για μεγάλες ομάδες της κοινωνίας.”  και ένα χρόνο μετά τίποτε απολύτως δεν υλοποιήθηκε δεν απασχολεί κανέναν.

Και αν στον τομέα της άσκησης του όποιου κυβερνητικού έργου η γραμμή είναι ”ενός ανδρός αρχή” και πίστωση των πάντων στην αποφασιστικότητα ενός στιβαρού πρωθυπουργού, στο τομέα της παρουσίασης μιας απόλυτα πετυχημένης και αισθητικά άψογης εμφάνισης του πρωθυπουργικού ζεύγους, η κατάσταση μοιάζει εντελώς να κινείται στα όρια της σαπουνόπερας.

Το καινούργιο ανέκδοτο που κυκλοφορεί αυτό το καλοκαίρι στα social media είναι το υπέρκομψοι. Έχει γραφτεί τόσες δεκάδες φορές ο χαρακτηρισμός αυτός και έχει αποδοθεί με τόσες γαργαλιστικές λεπτομέρειες το στιλιστικό σύμπαν του πρωθυπουργικού ζεύγους (από τους γραμμωμένους μυς έως τα ”υπέροχα” μαγιό) που απορεί κανείς, αν τελικά μας κυβερνά πρωθυπουργός ή μοντέλο του Αρμάνι.

Και είναι τόσα πολλά τα δημοσιεύματα που εξυψώνουν το στιλ, την τελειότητα και την αρμονία της πρωθυπουργικής οικογένειας, που γεννούν ένα διαρκές αίσθημα μειονεξίας σε ανθρώπους που δεν τα κατάφεραν να δημιουργήσουν τόσο ιδανικές σχέσεις, οικογένειες και ζωές. Η σύγκριση μοιάζει συντριπτική. Δείτε πόσο τέλειοι είναι εκείνοι, δεν θα τους φτάσετε ποτέ.

Τίποτε βέβαια από όλα αυτά δεν είναι ανεξήγητο: Η λίστα Πέτσα με τα 20 εκ ευρώ, τα εξηγεί όλα. Λίστα για τη οποία πρόσφατα ασχολήθηκε το Διεθνές Ινστιτούτο Τύπου (IPI) σε επιστολή του προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Στέλιο Πέτσα με ευθεία βολή για μη δίκαιη κατανομή των χρημάτων.

Το Διεθνές Ινστιτούτο Τύπου (IPI), ένας παγκόσμιος οργανισμός αφιερωμένος στην προώθηση και προστασία της ελευθερίας του Τύπου, ανακοίνωσε πως συνυπογράφει μια επιστολή της πλατφόρμας Media Freedom Rapid Response (MFRR) προς την ελληνική κυβέρνηση με την οποία ζητείται μεγαλύτερη διαφάνεια και αντικειμενικότητα στη διανομή δημόσιων διαφημιστικών κεφαλαίων στα μέσα ενημέρωσης, με αφορμή την υπόθεση της «λίστας Πέτσα».

To ζήτημα βέβαια είναι και το πόσα δημοσιεύματα κριτικής για το κυβερνητικό έργο θα συναντήσει κανείς σε αυτά τα Μέσα. Καλές οι αγιογραφίες αλλά κριτική γίνεται καθόλου. Αυτό είναι άλλο ανέκδοτο. Ας μιλήσουμε για καφτάνια καλύτερα. Στο έμπα του πιο δύσκολου χειμώνα της δεκαετίας τα ΜΜΕ της Ελλάδας ασχολούνται με στιλιστικά θέματα.