Έχω ένα όνειρο για τη Θεσσαλονίκη…
Θεσσαλονικείς, προστατέψτε την πόλη σας!!!
Λέξεις: Ράνια Σταματάκη
Ήταν κάποτε μια “τρελλή” που τριγυρνούσε στην πόλη, καλοντυμένη, μορφωμένη και φώναζε ” Θεσσαλονικείς, προστατέψτε την πόλη σας!”
Εδώ και χρόνια, έπρεπε να μάθουμε να την κρατάμε την πόλη μας ψηλα! Επρεπε να είχαμε καταλάβει τη μοναδική της ομορφιά, την απέραντη αξία και δύναμή της! Να μπορούμε μόνοι μας να εμποδίσουμε κάθε καταστροφέα του υλικού και του πνευματικού της προσώπου. Είμαι μία πολίτις, είμαι μια απλή αρχιτέκτονας που όλ’ αυτά τα χρόνια προσπάθησα να συγκρατήσω τα στοιχεία εκείνα της πόλης μου τα μοναδικά. Τα υλικά της, τα χρώματά της, την αίσθησή της, έτσι όπως τα θυμόμουν από τα παιδικάτα μου. Από τις διηγήσεις των δικών μου και των φίλων τους, από τα τραπεζώματα και τα πολλά τους τραγούδια.
Ήμουν πάντα περήφανη για την πόλη μου- για τις μάχες που έδωσε, για τις θυσίες που έκανε, για τους ανθρώπους που μάζεψε, για τη μουσική , το σινεμά, την ποίηση, τις ιδέες που φύτρωσαν εδώ. Εδώ, την πιο μεγάλη πόλη της Ελλάδας, που ήταν για μένα, πιο μεγάλη απ’ την Αθήνα, πιο πλούσια, πιο παλιά… Με τα μεγάλα εργοστάσια, τους πολλούς εργάτες στις πολλές γειτονιές, που ήταν φτωχοί αλλά άρχοντες, που στάθηκαν μακριά απ’ το “μοντέρνο” και πιο κοντά στο δικό τους παρόν.. Μια μεγαλούπολη με παλιομοδίτικο αστικό πληθυσμό. Που ήξερε να δουλεύει, να μαγειρεύει και να σκοτώνεται για όσα πιστεύει… Πώς αφήσαμε ν΄αλλάξουν τόσο όλα!!!
Ποιός τολμάει σήμερα να αγνοεί και να της στερεί τη σημασία της; Ποιά ειν΄αυτή, η αστική τάξη της πρωτεύουσας, που τη μεταχειρίζεται σαν ένα πεδίο αισχρού κέρδους; Πώς τολμά και μεταχειρίζεται εμάς σαν μια μάζα άβουλη και φοβισμένη, υπάκουη και ανελεύθερη; Μήπως εμείς δεν είμαστε οι φύλακες της ιστορίας μας, των θησαυρών μας; Ποιός τολμά να αγνοεί ολη αυτή τη θαυμάσια χώρα, την παμπλουτη σε κάθε σπιθαμή, ποιός τολμά να την ξεπουλήσει φτηνά για μερικά καθρεφτάκια που λάμπουν στο φως; Για λίγα νούμερα που θ’ αυξηθούν σε κάποιο βιβλιαράκι; Ποιός τολμά να προδιαγράφει με τέτοιο ανήθικο τρόπο τη μοίρα των υπέροχων παιδιών μας; Κάνοντάς τα οφειλέτες και σκλάβους; Ποιός επιβάλλει την ύπαρξη της υδροκέφαλης πρωτεύουσας, δυσβάσταχτης για τους πολλούς, ποιός επιβάλλει τη φτώχεια και την ερήμωση όλης της άλλης Ελλάδας, ποιός τολμάει να της δινει το ρόλο ενός φτηνού πανδοχείου που ο καθένας μπορεί να καταστρέφει κατα βούληση;
Έχω ένα όνειρο για τη Θεσσαλονίκη. Βλέπω μια όμορφη, καταπράσινη και καθαρή πόλη, γεμάτη καλοδιατηρημένα διατηρητέα κτίρια, με γρήγορα τρένα που φτάνουν στην ανοιχτή θάλασσα, με μεγάλο λιμάνι που την ενώνει με τον κόσμο, με μια τεράστια σε μέγεθος έκθεση των αμέτρητων προϊόντων της περιοχής της, με πασίγνωστο φεστιβάλ κινηματογράφου, με πανεπιστήμιο γνωστό σ’ όλη τη γη, μια κοιτίδα νέων ανθρώπων, ιδεών και εφαρμογών, με τη μεγαλύτερη σε έκταση αρχαία πόλη, με μουσεία και θέατρα, με δεκάδες βυζαντινούς ναούς κι άλλους τόσους αρχαίους, με ανθρώπους που ελεύθερα σκέφτονται και δημιουργούν…Μια πόλη που όλοι θα ‘θελαν να επισκεφτούν, κι όλοι θα είχαν σαν παράδειγμα…
Φτάνει πιά!!!! Ως εδώ!!!
Ποιός τολμά κι αγνοεί όλη αυτή τη θαυμάσια χώρα; Γιατί αφήσαμε την πολιτική στα χέρια αυτών που, χωρίς όραμα, υποβάθμισαν τις υποδομές μας, εμας τους ίδιους ως άτομα, τον πολιτισμό μας, το μέλλον της χώρας μας;
Θεσσαλονικείς, προστατέψτε την πόλη σας!!!
Είναι χρέος σας να βλέπετε, να γνωρίζετε, να μιλάτε, είναι το χρέος σας στο μέλλον σας! Είναι χρέος σας να πάρετε την πόλη στα χέρια σας!!
