Έχουμε άραγε τα «μούτρα» ώστε να γιορτάζουμε τη σημερινή ημέρα;
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία στις 3 Δεκεμβρίου
Καλές οι «παγκόσμιες ημέρες, γιορτές και επέτειοι. Συγκινητικές και βαθυστόχαστες οι δηλώσεις πολιτικών, που πόσο ενδιαφέρονται συμπαραστέκονται αλλά και κατανοούν τα προβλήματα των αναπήρων.
Χρόνια τώρα ακούμε τα ίδια και τα ίδια. Χαρήκαμε, γελάσαμε, γελαστήκαμε από την υποκρισία, πικραθήκαμε, μπουχτίσαμε. Από άφθονα και παχιά λόγια που δεν έχουν καμιά ουσία και νόημα πλέον…
Θέλουμε πολύ-πολύ δρόμο ακόμη ώστε να έχουμε τα «μούτρα» να γιορτάζουμε αυτή την ημέρα.
Η Ελληνική κατάντια σε μερικές μόνο φωτογραφίες…
Θέλω μόνο να παραθέσω κάποιες ελάχιστες φωτογραφίες από τη σημερινή Ελληνική πραγματικότητα. Και σίγουρα θα καταλάβετε πως βλέπουν την αναπηρία στην ουσία της, τόσο οι αρμόδιοι όσο και ο απλός κόσμος.
Νο1 Φώτο από πάρκινγκ εμπορικού κέντρου της Θεσσαλονίκης
«Σταματήστε τις γιορτές και σπάστε τις κλειδαριές…»
Οι πρώτες φώτο είναι από το πάρκινγκ σε μεγάλο εμπορικό κέντρο της Θεσσαλονίκη ενώ κάτι παρόμοιο συμβαίνει και σε άλλα mall. Τις τράβηξα πριν 2-3 χρόνια αλλά και σήμερα έτσι είναι πάλι.. και χειρότερα. Οι θέσεις είναι κλειδωμένες ναι κλειδωμένες και υπάρχει σεκιουριτάς για να «κρατήσει άμυνα» στους μανιασμένους οδηγούς-καταναλωτές! Για να έφτασαν στο σημείο οι υπεύθυνοι να πάρουν αυτά τα μέτρα, καταλαβαίνετε τι είχε συμβεί πριν… Με το δίκιο σας θα πείτε: Ωραία και τι να κάνουμε; Η απάντησή είναι: Σπάστε όλα τα λουκέτα! Του μυαλού πρώτα φυσικά. Τα λουκέτα βρίσκονται μέσα στα μυαλά μας και μετά βγαίνουν έξω… Κι αν δεν μπορούνε να τα σπάσουμε, τότε πρέπει εμείς οι ίδιοι να βρούμε ή να φτιάξουμε τα δικά μας τις λύσεις-κλειδιά.
Νο2 Φώτο. Πινακίδες: «Τα Άτομα με Αναπηρία εξυπηρετούνται κατά προτεραιότητα!»
Ότι πιο ντροπιαστικό μπορεί να δει κάποιος σήμερα, είναι αυτές οι αναρτήσεις. Υπάρχουν παντού σε τράπεζες, νοσοκομεία, ταχυδρομεία κτλ. Οι οποίες για να μπήκαν ( όπως και οι κλειδαριές στο πάρκινγκ) θα υπήρχε λόγος. Κάποιος παραπονέθηκε (υγιής εννοώ) για να πάρει τη σειρά του επειδή βιαζόταν, κάποιοι διαπληκτίστηκαν με ΑμεΑ, κάποιοι πάρκαραν με θράσος κτλ. Και μόνο που «παρακαλάς» ή επιβάλεις με το νόμο κάποιον, ώστε να πράξει το ανθρώπινο-ευγενικό-αυτονόητο, είναι ήδη ήττα. Για όλους μας…
Θεωρώ πως όσο θα υπάρχουν και θα βλέπουμε αυτές τις πινακίδες και κλειδαριές, να γνωρίζετε πως δεν υπάρχει καμιά ελπίδα. Καμία! Πουθενά. Είναι η απόλυτη ντροπή της Ελλάδας του σήμερα.
Νο 3 Φώτο Δημόσιες υποδομές για γέλια μα κυρίως για κλάματα!
Κι όμως οι φωτογραφίες είναι αληθινές και όχι Photoshop! Κάποιοι πληρώθηκαν για αυτά το αίσχη, κάποιοι το ενέκριναν και εμείς το βλέπουμε καθημερινά αδιάφοροι. Και ο τυφλός; Αυτός ας κάτσει στο σπιτάκι του να περιμένει πότε επιτέλους θα φύγει από αυτή την άθλια ζωή στην Ελλάδα. Γιατί αν τολμήσει και βγει έξω, θα καρφωθεί κατευθείαν στον τοίχο ή την κολόνα…
Περαστικά μας και του χρόνου!
Λέξεις / Φωτογραφίες: Πάνος Γεωργιάδης
