ΕΙΚΟΝΕΣ: Στη Φλώρινα, την πρωτεύουσα της ελληνικής ξιφασκίας

Αν σας έλεγαν πως η καρδιά της Ελληνικής ξιφασκίας χτυπά στη Φλώρινα θα το πιστεύατε;

Πώς αυτή η μικρή ακριτική πόλη κατέχει επάξια την 1η θέση στην τελική βαθμολογία των σωματείων της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ξιφασκίας από το 2015 ως το 2020; Πώς ο Τοπικός Όμιλος Ξιφασκίας αριθμεί σήμερα περισσότερους από 100 ενεργούς αθλητές και αθλήτριες που προπονούν 7 προπονητές και προπονήτριες;

Με άπειρες συμμετοχές επιτυχίες σε πανελλήνιες, πανευρωπαϊκές και παγκόσμιες διοργανώσεις;

Επιπλέον πως ανέδειξε την μεγαλύτερη αθλήτρια της σύγχρονης ελληνικής ξιφασκίας την 8η ολυμπιονίκη στην Αθήνα του 2004, τη Γιάννα Χρήστου, αλλά και προσελκύει χιλιάδες επισκεπτών «αθλητικού τουρισμού» στη Φλώρινα λόγω των αγώνων που διοργανώνονται;

Η αρχή γίνεται το 1977 από έναν αξιωματικό…

Το 1977 έρχεται με μετάθεση στη Φλώρινα ο Γιάννης Γουσόπουλος, αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού. Ο σύλλογος Γ.Ε.Φ. (Γυμναστική Ένωση Φλώρινας) του προτείνει να αναλάβει το άθλημα της ξιφασκίας, αφού ήταν πρωταθλητής Ελλάδος, Βαλκανιονίκης, αλλά και είχε συμμετοχή στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Ο «σπόρος» της ξιφασκίας είχε ήδη μπει στα χώματα της Φλώρινας…

Τι χρειάζεται για να ασχοληθείς με την ξιφασκία;

H ξιφασκία είναι ένα ιδιαίτερα απαιτητικό άθλημα το οποίο συνδυάζει το μυαλό με τη φυσική κατάσταση. Η ταχύτητα, ευελιξία, ετοιμότητα, ταχύτητα αντιδράσεως, ευστροφία, κριτική σκέψη, δύναμη στα χέρια και τα πόδια, υπομονή και επιμονή κ.α. είναι κάποια από αυτά.

Επιπλέον για όσους θα συνεχίσουν να κάνουν πρωταθλητισμό απαιτείται ο αθλητής να διαθέτει τον κατάλληλο σωματότυπο.

Ξιφασκία. Το άθλημα που μοιάζει με το σκάκι…

Ωστόσο το άθλημα της ξιφασκίας, θα μπορούσαμε να πούμε πως μοιάζει με μια παρτίδα σκάκι! Κι αυτό γιατί κατά τη διάρκεια του αγώνα, ο κάθε αθλητής εφαρμόζει και υλοποιεί σχέδια κινήσεων στρατηγικής. Παράλληλα όμως απαιτείται να εξασκεί και να βελτιώνει συνεχώς τις σωματικές, πνευματικές και τεχνικές του ικανότητες, ώστε να ακουμπήσει τον αντίπαλό του με την άκρη του σπαθιού του. Έχοντας όμως πάντα στο μυαλό του και τον ιδανικό τρόπο άμυνας…

Από ποια ηλικία μπορεί και πρέπει να ασχοληθεί κανείς με την ξιφασκία;

Aπό την ηλικία των πέντε ή έξι χρόνων, ένα παιδί θα αρχίσει να μαθαίνει τα πρώτα βήματα της ξιφασκίας. Από την ηλικία των οκτώ χρόνων και μετά μπορεί να συμμετέχει σε πρωταθλήματα, κάτι που προβλέπει και η Διεθνής Ομοσπονδία Ξιφασκίας.

Η ξιφασκία

Η ξιφασκία υπάρχει σαν άθλημα εδώ και 4.000 χρόνια. Το μαρτυρούν πολλά αρχαία έργα τέχνης που αναπαριστάνουν ξιφομάχους με μάσκες να ξιφομαχούν. Ήταν γνωστή στην αρχαία Ελλάδα, την Κίνα και την Αίγυπτο.

Οι Αθηναίοι θεωρούσαν τους Αρκάδες «πατέρες» της οπλομαχίας, ενώ αναβαθμίστηκε σαν άθλημα στα τέλη του 19ου αιώνα. Στα Ρωμαϊκά χρόνια οι σκλάβοι ή οι αιχμάλωτοι πολέμων, μονομαχούσαν για τη ζωή τους και την ελευθερία τους στις αρένες των Ρωμαίων αυτοκρατόρων. Κι αν σήμερα το ποδόσφαιρο χαρακτηρίζεται και «άθλημα του λαού», αντίθετα η ξιφασκία θεωρείται «άθλημα των ευγενών». Την ασκούσαν οι ιππότες και οι άνθρωποι των ανώτερων κοινωνικών τάξεων.

Υπάρχουν τρία είδη όπλων-σπαθιών: Το ξίφος ασκήσεως (foil) που είναι το ελαφρύτερο, το ξίφος μονομαχίας (epee) που είναι ο απόγονος του ξίφους που χρησιμοποιούσαν στις αρχαίες μονομαχίες και η σπάθη (sabre) που αποτελεί την παραλλαγή του σπαθιού του ιππικού και μέχρι πρόσφατα το χρησιμοποιούσαν μόνο άνδρες.

Η ξιφασκία ήταν ένα από τα εννέα αγωνίσματα των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων του 1896, στην Αθήνα, ενώ το πρώτο αθλητικό σωματείο ξιφασκίας ιδρύθηκε στη χώρα μας το 1888.

Ευχαριστούμε τον ομοσπονδιακό προπονητή, βαλκανιονίκη και πρωταθλητή στην ξιφασκία Πέτρο Τσώκα, για την πλήρη ενημέρωση και την ξενάγησή μας στους χώρους προπόνησης του Ομίλου Ξιφασκίας Φλώρινας (Ο.ΞΙ.Φ)