ΕΙΚΟΝΕΣ: Θεσσαλονίκη Τσικνοπέμπτη 2021 VS Τσικνοπέπτη 2020
Η τρομακτική αντίθεση των εικόνων στα ίδια μέρη, πέρσι και φέτος σαν σήμερα. Με την ευχή να συναντηθούμε εκεί ξανά σύντομα...
Τι κάνει μια πόλη ζωντανή; Η ανθρώπινη παρουσία. Και τι την μετατρέπει σε σκηνικό θρίλερ; Η ανθρώπινη απουσία. Η Τσικνοπέμπτη αποτελεί για τη Θεσσαλονίκη εδώ και πολλές δεκαετίες μια από τις μεγαλύτερες ευκαιρίες για ξεφάντωμα. Από τη Β. Ηρακλείου μέχρι τα Λαδάδικα.
H Parallaxi θυμάται τι ζούσαμε πέρσι τέτοια μέρα, Τσικνοπέμπτη 2020, ανυποψίαστοι εν πολλοίς γι αυτό που έρχονταν και παράλληλα καταγράφει τι βιώσαμε σήμερα στα ίδια σημεία της Θεσσαλονίκης, πρώτη μέρα επιβολής των ακόμα σκληρότερων περιοριστικών μέτρων.
Εικόνες: Νόπη Ράντη (2020)-Μάριος Δαδούδης (2021)
Οι στολές SANDRA είναι για το κέντρο της Θεσσαλονίκης ο απόλυτος προορισμός για καρναβαλίστικες στολές και αξεσουάρ. Πέρσι χρειάστηκε να περιμένουμε στην ουρά τουλάχιστον μισή ώρα για να πληρώσουμε. Ο κόσμος αγόραζε στολές, περούκες, σερπαντίνες, και μετά κατηφόριζε από την γωνία Εγνατία με Ίωνος Δραγούμη προς την θάλασσα. Αλλοι έστριβαν αριστερά για Βασιλέως Ηρακλείου και Αριστοτέλους κι άλλοι συνέχιζαν για τα Λαδάδικα και τα μαγαζιά στο λιμάνι.
Σήμερα όλη μέρα η ίδια περιοχή ήταν απελπιστικά άδεια. Μόνο οι στολές στη βιτρίνα και η επιγραφή έξω από το κατάστημα θύμιζαν την ατμόσφαιρα της Αποκριάς. Στην είσοδο η πόρτα ήταν μεν ανοιχτή αλλά η ταμπέλα έγραφε με σαφήνεια: ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΧΟΝΔΡΙΚΗ.
Στην Βασιλέως Ηρακλείου πέρσι έγινε «λαϊκό προσκύνημα». Οχι ότι κάθε χρόνο τέτοια μέρα δε συνέβαινε το ίδιο, ωστόσο, πέρσι πραγματικά δεν χωρούσε άνθρωπος να περάσει τον δρόμο. Οι ταβέρνες λειτουργούσαν από νωρίς το μεσημέρι, πλανόδιοι μουσικοί έπαιζαν παντού, σουβλατζίδικα πουλούσαν στο χέρι σουβλάκι και καρφωμένο επάνω μια φέτα ψωμί. Τα συνεργεία του Δήμου Θεσσαλονίκης χρειάστηκαν όλη την επόμενη μέρα για να καθαρίσουν δρόμο και πεζοδρόμια.
Φέτος η εικόνα κάθε άλλο παρά γιορτή θύμιζε στη Βασιλέως Ηρακλείου. Περαπατήσαμε στο σημείο και η κατάσταση ήταν απογοητευτική. Τις προηγούμενες μέρες, ήταν κάπως πιο ζωηρά τα πράγματα. Σήμερα ο δρόμος είχε μετατραπεί σε κρανίου τόπο. Τίποτα δε θύμιζε Τσικνοπέμπτη. Ούτε καν τα ταχυφαγεία είχαν ζωρή κίνηση ή ανάγκη για λίγη μουσική και σχετική διακόσμηση. Φυσικά ο κόσμος στάθηκε στην ουρά και περίμενε με υπομονή για να κάνει την παραγγελία του στο χέρι αλλά οι εικόνες δεν είχαν καμία σχέση με πέρσι και περιορίστηκαν σε ελάχιστες ώρες το μεσημέρι.
Στην Αριστοτέλους, από την πλατεία χαμηλά στη θάλασσα, ως την Εγνατία, η περσινή Τσικνοπέμπτη ήταν η λεγόμενη «αρχή» της καρναβαλικής βόλτας. Τα ραντεβού των νέων δίνονταν κυρίως στην Μητροπόλεως και την Τσιμισκή κι από εκεί άρχιζαν οι σέλφι για το Ισνταγκραμ και οι διαδρομές σε «μπουλούκια» σε όλη την πόλη. Μικροπωλητές ήταν ακροβολισμένοι παντού, τα μαγαζιά έπαιζαν δυνατά μουσική και ο κόσμος διασκέδαζε ως αργά.
Όλη μέρα σήμερα η Αριστοτέλους κινήθηκε σε πολύ υποτονικούς ρυθμούς. Τα περισσότερα μαγαζιά είχαν κατεβάσει ρολά, λίγος κόσμος περπατούσε και τίποτα δε θύμιζε γιορτή. Ακόμα και το τελευταίο κομμάτι προς την Εγνατία και το άγαλμα του Βενιζέλου που έχει τη σύνδεσή του με το Καπάνι και την πλατεία Αθωνος ήταν σχεδόν άδειο από κόσμο, την πρώτη μέρα που η Θεσσαλονίκη βρέθηκε στο «βαθύ κόκκινο». Αυτό το «βαθύ κόκκινο», μόνο καρναβαλικό δεν ήταν τελικά.
Και κλείνουμε την μοιραία σύγκριση των εικόνων του πέρσι και του φέτος στη Θεσσαλονίκη ανήμερα Τσικνοπέμπτη με τον «τελικό προορισμό» των καρναβαλιστών τέτοιες μέρες. Τα Λαδάδικα ΚΑΙ πέρσι υποδέχτηκαν τους Θεσσαλονικείς αφού βράδιασε και μετά μέχρι το πρωί. Δείτε το κλίμα και τις φωτογραφίες. Παντού κόσμος, δυνατή μουσική, ποτά και χορός. Ενα ολονύχτιο γλέντι διονυσιασμού. Μια έκρηξη χαράς από ανυποψίαστους πολίτες που εκείνη την ώρα δεν καταλάβαιναν ότι θα αργούσαν πάρα πολύ να ξαναζήσουν τέτοιες στιγμές συνωστισμού.
Φέτος τα Λαδάδικα είναι η απόλυτα νεκρή περιοχή της Θεσσαλονίκης κι αυτό γιατί σπανίως εντοπίζει κάποιος ένα κατάστημα που δεν είναι υγειονομικού ενδιαφέροντος. Το ένα δίπλα στο άλλο τα μαγαζιά είναι όλα μπαρ και εστιατόρια και φυσικά είναι κλειστά από τις 30 Οκτωβρίου. Ο φωτογράφος μας, Μάριος Δαδούδης βρήκε ανοιχτό μόνο το dizzy dolls του οποίου οι άνθρωποι εκεί είχαν στολίσει κανονικά, «έτσι για το καλό» ή μάλλον: για να ξορκίσουν το κακό και να ευχηθούν την επόμενη χρονιά να είμαστε εδώ, υγιείς και κεφάτοι.
Λαδάδικα 2021
