Είναι δύσκολο να μιλάς για τη Μόρια

Όσο δύσκολο κι αν είναι, όμως, το να μην μιλήσεις είναι ακόμα χειρότερη επιλογή. Το μεγαλύτερο camp προσφύγων και μεταναστών στην Ευρώπη έχει πολλές φορές περιγραφεί ως μια κόλαση. Οι εγκαταστάσεις του ΚΥΤ είχαν δημιουργηθεί, πριν περίπου 10 χρόνια, με προδιαγραφές για έως 2.500 ανθρώπους. Λίγο καιρό πριν βρίσκονταν εκεί στοιβαγμένοι περί τις 20.000 άνθρωποι ενώ έως προχθές, που η φωτιά το κατέστρεψε, υπήρχαν περίπου 13.000 άνθρωποι εντός και πέριξ των εγκαταστασεών του. Αυτό και μόνο το στοιχείο αρκεί για να δώσει μια εικόνα της βαναυσότητας και των άθλιων συνθηκών που βίωναν οι άνθρωποι που αναγκάζονταν να ζουν εκεί.

Χιλιάδες παιδιά ανάμεσά τους, παιδιά που δυο βράδια τώρα κοιμούνται στον δρόμο ή ανάμεσα στα μνήματα του κοντινού νεκροταφείου. Εκεί που λίγα μέτρα χώμα χωρίζει τον οριστικό θάνατο από τους ανθρώπους που προσπαθούν να κρατηθούν στη ζωή. Απέναντι σε αυτήν την τραγωδία μακράς διάρκειας, που φαίνεται πως θα συνεχιστεί, στελέχη της σημερινής κυβέρνησης επιδεικνύουν μια απάνθρωπη στάση.

Σύμφωνα με την ΕΦΣΥΝ, ο Γ.Γ. του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής δήλωσε σε σύσκεψη: «Η Ελλάδα είναι υπό επίθεση. Αν υποχωρήσουμε, η Ελλάδα θα φανεί ότι έχει ηττηθεί. Γι’ αυτό και οι μετανάστες, αφού έκαναν όσα έκαναν, θα μείνουν στον δρόμο, σε σκηνές κάτω από τις ελιές για όσο πάει».

Από την άλλη, ο Άδωνις Γεωργιάδης, σε μια γραμμή που λάνσαραν ακρο-δεξιοί από την πρώτη στιγμή, δήλωσε: «Δεν αισθάνομαι καθόλου υποχρεωμένος κάθε φορά που καίνε αυτοί τα σπίτια που τους χτίζουμε να τους χτίζουμε καινούρια».

Μια τέτοια στάση δεν έχει άλλη λειτουργία από το να ικανοποιήσει τα ένστικτα της δεξιάς ψήφου και να ενεργοποιήσει ευρύτερα ξενοφοβικά και αντιμεταναστευτικά αντανακλαστικά. Η Μόρια δεν ήταν σπίτι για κανέναν.

Η Μόρια θα πρέπει να εγγραφεί στην τοπογραφία του εγκλεισμού μαζί με τα ξερονήσια της εξορίας και τις διαδοχικές ιστορίες εγκλεισμού που “φιλοξένησε” η Λέρος.

Η ευθύνη για τη Μόρια δεν ανήκει σε ένα μόνο κόμμα και αυτό πρέπει να αναγνωριστεί. Πίσω από τη Μόρια κρύβεται η αδιαφορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με ένα σχέδιο μετεγκατάστασης που δεν μπήκε ποτέ ουσιαστικά σε εφαρμογή.

Πίσω από τη Μόρια κρύβεται η επίμονη άρνηση του ελληνικού κράτους να σχεδιάσει ολοκληρωμένες πολιτικές διαχείρισης και ένταξης. Η άρνηση αυτή είναι ξεκάθαρη στην απόφαση της κυβέρνησης να διώξει χιλιάδες αναγνωρισμένους πρόσφυγες απο τις δομές και τις ξενοδοχειακές μονάδες, χωρίς κανένα σχέδιο μετάβασης στη νέα τους ζωή με αποτέλεσμα να καταλήγουν στον δρόμο.

Πίσω από τη Μόρια κρύβεται η παραπληροφόρηση και η διαστρέβλωση των ΜΜΕ. Κρύβεται ο μισάνθρωπος κι ωμός ρατσισμός μερίδας συμπολιτών μας. Κρύβονται και κάποιες σιωπές.

Μπροστά στην καμμένη Μόρια δεν μπορούμε να κρυβόμαστε πια.