Ένα διαφορετικό είδος εθνικισμού
Οταν συνειδητοποιείς πως το εμβόλιο δεν προορίζεται για όλους τους λαούς του πλανήτη.
Φαντάσου να ζεις σε μια αναπτυσσόμενη χώρα, να βλέπεις από την μια πλευρά μία εταιρεία να προσπαθεί να μεγιστοποιήσει τα κέρδη της και από την άλλη την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ηνωμένο Βασίλειο, να βιάζονται να εξασφαλίσουν όσο τον δυνατόν περισσότερα εμβόλια για να θωρακίσουν τους λαούς τους. Ο ΠΟΥ δε, να κάνει τα στραβά μάτια.
Λέξεις: Αναστάσιος Παρλάνης
Παρακολουθείς τις ομιλίες μεταξύ ΕΕ και Astra Zeneca, με την πρώτη να κάνει παράπονα για καθυστερήσεις στην προσφορά των εμβολίων και τη δεύτερη να κατηγορεί την ΕΕ για εθνικισμό. Διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα παρουσιάζουν αυτά τα γεγονότα ως μία κρίση στην προσφορά των εμβολίων.
Συνειδητοποιείς λοιπόν πως αυτό αναφέρεται σε συγκεκριμένους λαούς του πλανήτη, όχι στο δικό σου. Ο δικός σου λαός θα συνεχίσει να πλήττεται για πολλά χρόνια ακόμη, γιατί απλούστατα δε διαθέτει τα χρήματα για να πληρώσει τους ‘’δράκους’’ του συστήματος. Όταν οι ευρωπαϊκοί λαοί, οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και κάποιες πρώην βρετανικές αποικίες θα ξεπεράσουν την κρίση αυτή με τη βοήθεια των υγειονομικών, των νοσοκομειακών υποδομών και των χρημάτων από τα εμβόλια, ο λαός σου θα συνεχίσει να ζει ένα deja vu της κρίσης αυτής.
Αναρωτιέσαι για ποιο λόγο οι συζητήσεις αυτές και οι παραδόσεις των εμβολίων περιορίζονται σε συγκεκριμένα μέρη του πλανήτη και δεν παρουσιάζονται σχέδια για τη βοήθεια όλων των λαών της γης. Ως εκ τούτου, θα πάρεις ως απάντηση κάτι φράσεις τύπου ‘’έτσι ήταν πάντα, και έτσι θα είναι’’, ‘’πάντα, πρώτα οι πλούσιοι θα έχουν πρόσβαση’’, θα σε θεωρήσουν ονειροπόλο και θα σε βάλουν να αποδεχθείς ότι η ανισότητα είναι κάτι θεμελιώδες στον κόσμο που δεν μπορεί να καταπολεμηθεί. Όταν δε, θα βλέπεις την αριστερά να απαιτεί να απελευθερωθεί η πατέντα των εμβολίων, ώστε να μπορούν όλα τα κράτη να παράγουν αυτά τα εμβόλια, ή ακόμη και μελλοντικά δυνητικά φάρμακα, θα θέλεις ή να κλάψεις ή να γελάσεις, γιατί ξέρεις ότι οι νεοφιλελεύθεροι δεξιοί δε θα το αποδεχτούν. Σιγά μη σε αφήσουν να μπεις εμπόδιο στα κέρδη τους και στις εθνικιστικές τους εμμονές.
Θα παρακολουθείς ξανά τους λαούς των πλουσίων κρατών να πανηγυρίζουν, γιατί νίκησαν αυτό τον ‘’διάολο’’, να επιστρέφουν στις καθημερινές τους δραστηριότητες, να ταξιδεύουν από χώρα σε χώρα, από ήπειρο σε ήπειρο. Θα δεις νέους να προβάλουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την ‘’ευτυχισμένη’’ τους ζωή, κοινοποιώντας φωτογραφίες με ακριβά ρούχα, αυτοκίνητα και στιγμιότυπα από τις ακριβοπληρωμένες διακοπές τους. Από την άλλη εσύ θα βυθίζεσαι ακόμη περισσότερο στη φτώχεια και θα συνεχίσεις να υποφέρεις από την πολλαπλή κρίση που δημιούργησε η πανδημία, υγειονομική, οικονομική, κοινωνική, ανθρωπιστική, πολιτική.
Θα μαθαίνεις επίσης για επιστήμονες που αφιερώνουν την ζωή τους σε έρευνες και καινοτομίες που προσφέρουν λύσεις – ειδικά στον τομέα της υγείας – αλλά εσύ δε θα έχεις πρόσβαση σε αυτές. Θα δεις πλούσιους «ιερείς», κάτω από τις χρυσές στέγες των ναών να ευχαριστούν τον θεό που βοήθησε τους ανθρώπους να ‘’ξεπεράσουν’’ την πανδημία, αλλά ελάχιστοι από αυτούς θα αναφερθούν στην εξαθλίωση του δικού σου λαού. ‘’Κρίση στην προσφορά των εμβολίων μεταξύ φαρμακοβιομηχανιών και πλουσίων κρατών’’ λέω εγώ, γιατί για την ‘’ παγκόσμια κρίση στην προσφορά των εμβολίων’’ δεν θα μιλήσει κανένας. Ίσως ο ΠΟΥ και το ίδρυμα του Bill Gates να κάνουν δηλώσεις τύπου ‘’ Οι αναπτυσσόμενες χώρες θα πρέπει να έχουν ίση πρόσβαση στον εμβολιασμό με τις αναπτυγμένες’’, αλλά μέχρι εκεί, γιατί από πράξεις…
Μακάρι να βγω ψεύτης.
*Ο Αναστάσιος Παρλάνης είναι φοιτητής του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και αυτήν την εποχή βρίσκεται στην Αγγλία, στο School of Εconomics, University of Kent.
