Ο επίλογος της Δευτέρας
Οι τουρκικές προκλήσεις, το μέτωπο του Κορονοϊού και η μάχη για τα αρχαία της Βενιζέλου
Να είχαμε, λέει, πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα κι ενώ το Oruc Reis απέπλεε από την Αττάλεια για έρευνες έξω από το Καστελόριζο, αυτός να έκανε ξέγνοιαστος ποδήλατο…
Αν συνέβαινε ποτέ αυτό, ο Δήμος Βερύκιος θα έβγαινε «ζωντανά» από βαρκάκι δεμένο πάνω στα συνοδευτικά τουρκικά πλοία, ο Αρης Πορτοσάλτε θα έφτανε κάθε πρωί πριν από τον Οικονόμου στο στούντιο του ΣΚΑΙ και ο Αδωνις Γεωργιάδης θα έδινε τρεις – τρεις τις συνεντεύξεις στις έκτακτες πολιτικές εκπομπές.
Σήμερα, όμως, έχουμε πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη και είναι απλώς Δευτέρα 12 Οκτωβρίου. Ούτε σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών έχουμε, ούτε ενημέρωση της προέδρου της Δημοκρατίας, ούτε έκτακτες πολιτικές εκπομπές.
«Η Ελλάδα θα θέσει το ζήτημα στη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου», δήλωσε ο πρωθυπουργός. Πότε δηλαδή; Την Πέμπτη! Και οι Τούρκοι ως τότε θα έχουν φτάσει στα Επτάνησα!
Έτσι έχουν τα πράγματα στην εποχή του απόλυτου ελέγχου της επικοινωνίας. Δηλώνεις με στόμφο ότι μέχρι τα τέλη Σεπτέμβρη θα έχουν επιβληθεί κυρώσεις στην Τουρκία και στις 12 Οκτωβρίου λες ότι «σε λίγες μέρες θα τους καταγγείλεις στους εταίρους!»
Σε ποιους εταίρους; Σε αυτούς που σε στηρίζουν μέχρι να συμφωνήσεις μαζί τους τα εξοπλιστικά σου προγράμματα και έπειτα φεύγουν να συνομιλήσουν με τη γείτονα! Και δεν ανοίγει ρουθούνι!
Στο μέτωπο του Κορονοϊού λέει ο άλλος: «αντέχουμε ακόμα. Στους 91 έπεσαν οι διασωληνωμένοι». Κι εσύ μετράς 16 θανάτους σε δύο μέρες! Ετσι ξέρω κι εγώ να τους μειώνω τους ασθενείς στις εντατικές. Το κρίσιμο σημείο σήμερα Δευτέρα αφορά την Αθήνα όπου η πληρότητα στις εντατικές πλησιάζει το 66% με όριο επιφυλακής το 75%. Δύσκολα τα πράγματα εκεί, κάπως καλύτερα στη Θεσσαλονίκη όπου τα κρούσματα έπεσαν σε μονοψήφιο αριθμό. Λογικά, λόγω του αποκλεισμού του ΠΑΟΚ από τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ (σύμφωνα με τη θεωρεία του καθηγητή Εξαδάκτυλου).
Καθώς φεύγει η μέρα αυτή, η πρώτη καθημερινή της νέας εβδομάδας, μια ωραία αίσθηση μένει στο μυαλό όσων βρεθήκαμε το απόγευμα της Κυριακής στις ομπρέλες του Ζογγολόπουλου. Το πλήθος του κόσμου, ο ρυθμός των κρουστών, η αίσθηση ότι ο προβληματισμός για την αξιοποίηση των αρχαιολογικών ευρημάτων αυτής της πόλης αφορά κι άλλους… Όλα αυτά φέρνουν στο νου ένα παλιό, ωραίο σύνθημα: «Είμαστε πολλοί αλλά είμαστε σκόρπιοι». Ας προσπαθήσουμε να φανούμε λίγο πιο οργανωμένοι και ενωμένοι. Το οφείλουμε στην πόλη και την ιστορία της.
Υ.γ.: Ας κλείσω πάλι με μια υπόθεση: Βγαίνει σήμερα πρωτοκλασάτος υπουργός της προηγούμενης κυβέρνησης και καταγγέλει, (περίπου όπως έκανε ο Αντώνης Ρουπακιώτης) πως ήθελε να προχωρήσει αμεσότερα την δίκη της ΧΑ, αλλά τον φρέναραν «άνωθεν κυβερνητικές εντολές». Τι θα γινότανε σήμερα σε όλα τα κανάλια; Ποτέ δε θα μάθουμε.
