Ο επίλογος της Δευτέρας: Η Αθήνα έγινε ήδη Θεσσαλονίκη κύριε Κικίλια

Λέει και ξαναλέει (το είπε και σήμερα) ο υπουργός υγείας ότι δε θα αφήσουμε την χώρα να γίνει Μπέργκαμο. Δυστυχώς, το Μπέργκαμο δεν είναι πλέον το χαρακτηριστικό παράδειγμα προς αποφυγή στη δεύτερη φάση της πανδημίας. Υπάρχουν και χειρότερα και στην Ελλάδα έχουν το όνομα δύο τουλάχιστον πόλεων: Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Διότι το Μπέργκαμο και οι γύρω περιοχές της Λομβαρδίας πέρσι τέτοια εποχή είχαν πολλές δικαιολογίες στο γιατί ξέφυγε η πανδημία και δεν άντεξε το σύστημα υγείας: Είχαν μεγάλη εκβιομηχάνιση, είχαν συγχρωτισμούς στα μέσα μεταφοράς, είχαν πολλούς περισσότερους τουρίστες και το Μιλάνο ήταν σημαντικός αεροπορικός κόμβος. Προσθέστε και ότι κανείς τότε δεν ήταν προετοιμασμένος, βάλτε και τις συγκυρίες της μετάδοσης του ιού από τη γειτονική Αυστρία, καταλαβαίνει κανείς πως οι κάτοικοι της βόρειας Ιταλίας ήταν οι «άτυχοι» που το πρόβλημά τους λειτούργησε ως «συναγερμός» σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη.

Εδώ, ωστόσο, μιλάμε για το δεύτερο κύμα πανδημίας, όχι για πέρσι που δεν ξέραμε τι να περιμένουμε. Άρα, συσχετισμός με το Μπέργκαμο δεν υπάρχει. Εδώ μιλάμε για κακή διαχείριση της κατάστασης από ανθρώπους που γνώριζαν τι θα γίνει αν δεν ενισχύσεις το σύστημα υγείας. Τι θα γίνει αν δεν εφαρμόσεις σωστά τα μέτρα, αν δεν πείσεις τον κόσμο ότι πρέπει να κάνει λίγη ακόμα υπομονή, αν δεν ελέγξεις τους χώρους της μεγάλης διασποράς. Λάθη από μια πολιτεία που μας ξεκαθάρισε πως ήμασταν προετοιμασμένοι.

Δεν ξέρω αν η Αθήνα θα γίνει Μπέργκαμο. Εύχομαι πως όχι. Το σίγουρο, ωστόσο, είναι πως έχει γίνει ήδη Θεσσαλονίκη κι επειδή εκεί τα μεγέθη είναι τετραπλάσια, οι μαζικές μετακινήσεις περισσότερες, τα εργοστάσια απείρως περισσότερα και η εξάπλωση αυξάνεται εκθετικά, φοβάμαι πως η πρωτεύουσα θα ξεπεράσει άμεσα κι όλας την άσχημη πρωτιά της Θεσσαλονίκης τον περσινό Νοέμβριο. Η χθεσινή φωτογραφία από μεγάλο νοσοκομείο με τα ασθενοφόρα να περιμένουν για να φέρουν ασθενείς προς εισαγωγή, είναι ανατριχιαστική, όπως και οι εικόνες ασθενών εκτός ΜΕΘ να περιμένουν τη σειρά τους.

Οχι δηλαδή πως και στη Θεσσαλονίκη αυτόν τον καιρό τρέχουμε ανέμελοι στα Λιβάδια. Κλείνουν οι εφημερίες στα νοσοκομεία και οριακά δεν εξαντλούνται οι διαθέσιμες ΜΕΘ. Ακροβατούμε επικίνδυνα, όπως και συνολικά η χώρα που σήμερα έσπασε δύο ρεκόρ: Αυτό των διασωληνωμένων (689) κι εκείνο των θανάτων σε μία μέρα για το 2021 (69, για πρώτη φορά μετά από τρεις μήνες).

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά εμείς ακόμα συζητάμε για τα δωρεάν rapid test κι αν αυτά θα γίνονται στα φαρμακεία, στις κλινικές ή στα νοσοκομεία. Συγκρούονται πολιτεία και συντεχνίες και ταυτόχρονα ο ιός καλπάζει. Παρουσιάζουν ως «πρωτοπόρα κίνηση» το να δοθούν τα τεστ δωρεάν (εννοείται πως δωρεάν πρέπει να είναι) όταν αυτό το έκανε η Σλοβακία από τον Νοέμβριο και ακολούθησαν πολλές χώρες.

Αν συνεχιστούν λίγο ακόμα οι κόντρες της κυβέρνησης με τους φαρμακοποιούς, μάλλον θα είναι περιττά τα τεστ όταν αρχίσουν στην Ελλάδα. Θα έχουμε πιάσει Μάιο.

Υ.Γ.: Αλήθεια, πιστεύει κανείς πως με αυτά τα δεδομένα εξυπηρετεί κάτι η κουβέντα περί ανοίγματος της αγοράς; Με τον κόσμο φοβισμένο από την έξαρση των ημερών, τον καιρό άστατο και τα χρήματα του καθενός περιορισμένα, προς τι αυτό το εμπόριο ελπίδας; Να ανοίξει η εστίαση, να κάτσει έξω ποιος; Να ανοίξει το λιανεμπόριο, να ψωνίσουμε τι;