Ο επίλογος της Δευτέρας: Διαψεύδοντας ειδήσεις που δεν γράφτηκαν ποτέ

Ολα τα συστημικά μέσα ενημέρωσης φιλοξενούν από το πρωί τόσο τις διαψεύσεις της Αριστοτελίας Πελώνη στην είδηση ότι ο Μένιος Φουρθιώτης επηρέασε την απομάκρυνση του Γιάννη Βρούτση από το υπουργείο εργασίας, όσο και τις «αποσαφηνίσεις» του ίδιου του πρώην υπουργού ότι «δεν έγινε ακριβώς έτσι αλλά…».

Μικρή λεπτομέρεια: Ολα αυτά τα μέσα ενημέρωσης εχθές δεν έγραψαν ούτε μία σειρά γι αυτές τις τόσο σημαντικές αποκαλύψεις της εφημερίδας Documento: Οτι δηλαδή ο Γιάννης Βρούτσης αποκάλυψε παρατυπίες πολλών χιλιάδων ευρώ από μέρους του Μένιου Φουρθιώτη στο πρόγραμμα «Συνεργασία», παρενέβη και «πάγωσε» τις διαδικασίες, ο Φουρθιώτης μπήκε μαινόμενος στο γραφείο του υπουργού (sic), τον απείλησε ότι θα τον ξηλώσει και τελικά ο Γιάννης Βρούτσης έχασε όντως την θέση του υπουργού τέσσερις μέρες μετά.

ΟΥΤΕ ΛΕΞΗ χθες, τόνους μελάνι σήμερα. Για το ίδιο γεγονός το οποίο χθες δεν υπήρχε και σήμερα απλώς δίνεται με κυρίαρχη την εκδοχή της κυβέρνησης.

Δεν είναι, φυσικά, η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Το φιάσκο του «σκόιλ ελικικού» δεν υπήρχε πουθενά μέχρι που αποσύρθηκε και το ανάφεραν όλοι, το θέμα Λιγνάδη αγνοούνταν επιδεικτικά μέχρι που παραιτήθηκε ο σκηνοθέτης και γράφτηκαν τόμοι, η βόλτα του πρωθυπουργού στην Πάρνηθα δεν αναρτήθηκε ποτέ και από κανέναν μέχρι ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης να την χαρακτηρίσει «στιγμή ανεμελιάς».

Το ίδιο συνέβη στη γιορτούλα της Ικαρίας, στο «σημείωμα» της ΕΡΤ, στο κόστος της τηλεκπαίδευσης, στον διαγωνισμό για τα self test, σε όλα. Το γεγονός αγνοείται αρχικά από ΟΛΟΥΣ πλην δύο-τριών γραφικών σάιτ και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και όταν πια φτάσει ο κόμπος στο χτένι και το πολιτικό κόστος γίνει μετρήσιμο, απαντά η κυβέρνηση μέσω των αρμόδιων υπουργών ή της εκπροσώπου. Τότε και μόνον τότε η εκδοχή αυτή γίνεται από τα κυβερνητικά μέσα «ευαγγέλιο», «σημαία», «μήνυμα» για θέματα που, σύμφωνα με το ιστορικό των δικών τους δημοσιεύσεων, θεωρούνται «ως μη γενόμενα» αφού δεν καταγράφηκαν ποτέ. 

Και δεν περιμένουμε, φυσικά, να γράψει κάποιο μέσο ότι «Ο Γιάννης Βρούτσης καρατομήθηκε κατά παραγγελία Φουρθιώτη», ούτε πως «το υπουργείο Παιδείας παραχώρησε τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών της τηλεκπαίδευσης στην εταιρεία που παρέχει το πρόγραμμα». Οχι. Τα γεγονότα ως καταγγελίες εννοούμε να αναφέρουν. Τα γεγονότα ως εκδοχές της μίας πλευράς αναζητώντας, φυσικά, και την άλλη για να υπάρχουν αμφότερες. Δεν γίνεται, όμως, ο κόσμος να χάνεται, να συμβαίνουν τα μύρια όσα και αμήχανα όλα τα μέσα να περιμένουν πότε (και αν) θα δεήσει η κυβέρνηση να μας κάνει την τιμή να απαντήσει ώστε να παραδεχτούμε πως υπάρχουν θέματα.

Σήμερα η Αριστοτελία Πελώνη δεν ένιωσε άβολα μόνον απαντώντας στις ερωτήσεις για τον Γιάννη Βρούτση και τον Μένιο Φουρθιώτη. Λίγο μετά κλήθηκε να σχολιάσει το ότι ο Αδωνις Γεωργιάδης χειρουργήθηκε σε δημόσιο νοσοκομείο παρότι το 80% των χειρουργείων ματαιώνονται εξαιτίας της πανδημίας. Μάλιστα η κυβερνητική εκπρόσωπος εκνευρίστηκε επισημαίνοντας στη δημοσιογράφο: «Τι ερώτηση είναι αυτή…» και ουσιαστικά δίνοντας μια αόριστη και γενική απάντηση.

Και ξαναρωτάμε τώρα εμείς: Γνωρίζει η Αριστοτελία Πελώνη ότι ο Αδωνις Γεωργιάδης επιτελεί καθημερινά μετά την επέμβαση τα καθήκοντά του και σήμερα μάλιστα θα βρίσκεται στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου; Πόσο άστοχη είναι, αλήθεια, η ερώτηση της δημοσιογράφου για το αν ήταν απαραίτητη ή όχι αυτή η επέμβαση σε ΔΗΜΟΣΙΟ νοσοκομείο όταν συνάνθρωποί μας στερούνται του ίδιου δικαιώματος καθημερινά εδώ και έναν χρόνο; Ακόμα και ως «πάσα» για να μας επαναλάβει ο κυρία Πελώνη πως «πράγματι, ήταν απαραίτητο ο Αδωνις Γεωργιάδης να χειρουργηθεί επειγόντως», η ερώτηση αυτή ήταν φυσιολογική και απαραίτητη γιατί η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει μόνον να είναι τίμια. Πρέπει και να φαίνεται.

Υ.Γ.: Στέλνει η Νανά Παλαιτσάκη επιστολή στην Ελληνική αστυνομία η οποία και δημοσιοποιείται (πάλι από ένα-δύο μόνο μέσα ενημέρωσης). Στην επιστολή αυτή μιλά για συνεννοήσεις ώστε να αποφεύγονται αναφορές σε περιστατικά αστυνομικής βίας που χαλούσαν την εικόνα υπουργού και υφυπουργών. Και αφήνει και υπονοούμενα του στυλ «εμείς κάναμε αυτά που μας έλεγαν αλλά τώρα τα χαλάσαμε…» Και δεν κουνιέται φύλλο κυριολεκτικά μέχρι τη στιγμή που απάντησε η αστυνομία και φυσικά η απάντηση γράφτηκε από όλους.

Υ.Γ.2: Διαβάσατε τι έρχεται τον επόμενο μήνα στα εργασιακά; Ατομικές συμβάσεις, ελαστικές μορφές εργασίας, παράκαμψη των σωματείων, συμψηφισμός υπερωριών με μειωμένα ωράρια και το κυριότερο: ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ στο βωμό της βιωσιμότητας των εκατοντάδων χιλιάδων επιχειρήσεων για τις οποίες τόσους μήνες η κυβέρνηση δεν έχει κάνει το παραμικρό. Κι αναρωτιόμαστε: Ούτε αυτό το νομοσχέδιο είναι λόγος σοβαρός για να αντιδράσει ο κόσμος; Ποιος θα φταίει αν έρθει για ψήφιση στη Βουλή και αρχίσουν οι πορείες; Πάλι τότε θα μιλάμε για «ανεύθυνους πολίτες»; Υπάρχει μεγαλύτερη «ατομική ευθύνη» από το να μην επιτρέψουμε αυτήν την επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα;