Ο επίλογος της Παρασκευής: Νομίζουν πως ακόμα κοιμόμαστε με τα τσαρούχια

Οι εορτασμοί ολοκληρώθηκαν, οι επίσημοι έφυγαν, η Ελλάδα γιορτάζει τα «200 χρόνια και μια μέρα» από την κήρυξη της επανάστασης κατά των Τούρκων αλλά κάποιοι στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης νομίζουν πως «ακόμα κοιμόμαστε με τα τσαρούχια».

Δεν εξηγείται αλλιώς η εμμονή τους πως «η διεθνούς φήμης σοπράνο συγκίνησε τα πλήθη». Ναι, τα συγκίνησε, έτσι λένε. Κάποιος πρότεινε, μάλιστα, να οργανώσει η χώρα μια παγκόσμια περιοδεία ώστε η σοπράνο να τραγουδά όλο το 2021 τον εθνικό ύμνο σε χώρες του εξωτερικού. Μπορεί να ακολουθήσουν κι άλλοι διθύραμβοι, κι άλλες προτάσεις. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των αβανταδόρων φέρνει συνήθως βελτίωση.

Για να τελειώνουμε με την σοπράνο: Είναι υποκειμενικό το αν τραγούδησε καλά τον εθνικό ύμνο αλλά εντελώς αντικειμενικό πως την επιλογή της έπρεπε να την κάνει κάποια καλλιτεχνική επιτροπή με επάρκεια κι όχι η στρατιωτική ηγεσία.

Υποκειμενικός, έτσι κι αλλιώς, είναι και ο όρος «διεθνούς φήμης», για τον οποιονδήποτε Ελληνα αθλητή, επιστήμονα, πολιτικό ή απατεώνα. Αυτό που είναι εντελώς αντικειμενικό, στην περίπτωση της σοπράνο, είναι πως η γυναίκα ήταν «παντελώς άγνωστη» στο πανελλήνιο μέχρι να «εκτελέσει» τον ύμνο. Οχι λίγο άγνωστη! Παντελώς! Κι όμως, τη γυναίκα αυτή που δεν την ήξερε ΚΑΝΕΝΑΣ, την παρουσίασαν ως «διεθνούς φήμης». Γιατί; Γιατί μας υποτιμούν. Ξέρουν πως για κάτι τέτοια «ψοφάμε». Νομίζουν πως «ακόμα κοιμόμαστε με τα τσαρούχια».

Φυσικά, κανείς δεν έπεσε από τα σύννεφα με την χθεσινή «παραφωνία» στην ερμηνεία του Εθνικού ύμνου. Η τακτική τού να μας παρουσιάζουν τα φύκια για μεταξωτές κορδέλες, δεν έχει να κάνει ούτε μόνο με τη Νέα Δημοκρατία (εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαινίαζε κλειστούς σταθμούς ΜΕΤΡΟ και κλειστούς κόμβους περιφερειακής οδού), ούτε μόνο με την πολιτική.

Το θέμα αποκτά μια παραπάνω βαρύτητα γιατί νωρίτερα είχαμε διαφωνήσει περί της αναγκαιότητας αυτών των εκδηλώσεων. Κάποιοι λέγαμε πως είναι αχρείαστες για εκατόν πενήντα λόγους. Αλλοι θεωρούσαν πως έπρεπε να γίνουν, άσχετα αν η χώρα δοκιμάζεται από την πανδημία. Ε, λοιπόν, αν αυτοί που τις ήθελαν τις εορταστικές εκδηλώσεις είναι ευχαριστημένοι που είδαν αυτές τις εικόνες με τους υψηλούς προσκεκλημένους να επιδίδονται σε λουκούλλεια και πολυπληθή γεύματα (τα οποία για εμάς απαγορεύονται) και να απολαμβάνουν τα έργα της νέας εθνικής πινακοθήκης (στην οποία εμείς δεν μπορούμε να μπούμε), τότε οκ, κανένα πρόβλημα.

Υ.Γ.: Αυτή η λογική του «παρουσιάζω τα φύκια για μεταξωτές κορδέλες» επικρατεί σχεδόν παντού το τελευταίο διάστημα. Ετσι, το ότι πεθαίνουν άνθρωποι εκτός ΜΕΘ δεν είναι δα και τόσο σημαντικό «γιατί πεθαίνει μόνο το 20%, ποσοστό πολύ μικρό, νομίζω…» (σημερινές δηλώσεις της Βάνας Παπαευαγγέλου).