Ο επίλογος της Πέμπτης: Τελικά δεν ήταν προδοτική η συμφωνία των Πρεσπών;

«Όταν έγιναν οι Πρέσπες πάρα πολλοί έλεγαν ότι ο Τσίπρας είναι προδότης. Έβγαινα τότε στις εκπομπές, έβγαινα στο Βελλίδειο και έλεγα δεν είναι προδότης και δεν επιτρέπω να λέτε τέτοια για τον πρωθυπουργό της χώρας. Δεν μπορεί η πολιτική συζήτηση στην Ελλάδα να γίνει «εσύ είσαι προδότης» – «όχι εσύ είσαι προδότης». Αυτό θα βλάψει την Ελλάδα πολύ και έχει ευθύνη ο κ. Τσίπρας. Δεν θεωρώ προδότη τον κ. Τσίπρα ή κανέναν από τον ΣΥΡΙΖΑ».

Αυτά δήλωσε προχθές στον ΣΚΑΙ ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και της κυβέρνησης, Αδωνις Γεωργιάδης. Τα γραπτά, φυσικά, μένουν κι όλοι γνωρίζουμε καλά τι έχει δηλώσει κατά καιρούς ο υπουργός ανάπτυξης. Θα θυμηθώ ΜΟΝΟΝ μία φράση του: «Για να καταλάβετε πώς δόθηκε η Μακεδονία μας! Ο Τσίπρας εξαγόρασε με καρέκλες τις ψήφους των βουλευτών που χρειαζόταν. Ο Θεοχαρόπουλος είναι ένας από αυτούς που ψήφισε και πήρε ανταλλάγματα! Έτσι δυστυχώς γράφτηκε η ιστορία των Πρεσπών» (υπάρχει επίσημο τουίτ από τον λογαριασμό του στις 5 Μαΐου του 2019).

Βέβαια, το ζήτημα δεν είναι να θυμηθούμε σήμερα τι θέση πήρε η Νέα Δημοκρατία όταν ψηφίστηκε η συμφωνία των Πρεσπών και πως «ξεγέλασε» τους Ελληνες ψηφοφόρους αποκρύπτοντας τις λεπτομέρειες της και διαδίδοντας fake news που κι ένα μικρό παιδί θα μπορούσε να διακρίνει αν έκανε τον κόπο να διαβάσει το πλήρες κείμενό της (δείτε το όλο εδώ).

Το σημαντικότερο είναι να καταλάβουμε τι συμβαίνει τώρα μεταξύ των δύο χωρών και για ποιο λόγο η κυβέρνηση προσπαθεί να αλλάξει το κλίμα λέγοντας «εμείς ποτέ δεν τους χαρακτηρίσαμε προδότες». Λοιπόν, αυτό που «τρέχει» σήμερα είναι η συμβατική μας υποχρέωση να περάσουμε από τη Βουλή (με εισήγηση σαφώς του κυβερνώντος κόμματος) όλες τις αποφάσεις που μας αφορούν ώστε να τηρηθεί η συμφωνία. Δυστυχώς για κάποιους, η «άλλη πλευρά» δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης των δικών της υποχρεώσεων. Η Βόρεια Μακεδονία ηλώνει αγάλματα, αλλάζει ονόματα, αποσύρει πλοία και ξαναγράφει τα βιβλία της. Την ίδια ώρα ο ελληνικός στρατός σουλατσάρει στο εσωτερικό της. Ελληνικά F-16 επιτηρούν τον εναέριο χώρο της, επιχειρήσεις ελληνικών συμφερόντων εγκαθίστανται καθημερινά στις μεγάλες πόλεις της. Αυτοί είναι οι λόγοι της νέας κυβίστησης κι αναρωτιόμαστε: Τελικά η συμφωνία των Πρεσπών είναι προδοτική ή όχι; Γιατί δε γίνεται η συμφωνία να είναι προδοτική και αυτός που την υπέγραψε να μην είναι προδότης!

Υ.Γ.: Σήμερα ήρθαν τα πρώτα self test στα φαρμακεία. Ο κόσμος αρχίζει να τα προμηθεύεται, να βρίσκει πως να τα χρησιμοποιεί και να μαθαίνει τις λεπτομέρειες για τη δήλωσή τους στην πλατφόρμα. Και θα τα καταφέρει, είναι σίγουρο. Αυτό που δεν καταλαβαίνουμε είναι γιατί έπρεπε να περιμένουμε ως τον Απρίλιο γι αυτά τα τεστ. Ποιος θα αναλάβει την παραδοχή της ευθύνης πως τόσο τα self test όσο και τα rapid, έπρεπε να συνταγογραφούνται ΔΩΡΕΑΝ εδώ και μήνες; Προχωράμε, ωστόσο, έστω κι έτσι γιατί η γνώση είναι όπλο και γιατί τα τεστ αποδείχθηκαν ο μόνος τρόπος να αποτρέψουμε την υπερμετάδοση (για ιχνηλάτηση, ούτε λόγος. Εχει καταντήσει ανέκδοτο).

Υ.Γ.2: Η Ελένη Μενεγάκη επιστρέφει στο Mega. Και καλά κάνει. Γερή να είναι. Είναι ευκαιρία, όμως, ΚΑΙ αυτή η ηχηρή «μεταγραφή» ώστε να θεσπιστεί η υποχρέωση του κάθε καναλιού να δημοσιεύει τα ποσά των συμφωνιών του με τα μεγάλα στελέχη του. Ειδικά το Mega, που άλλαξε χέρια και οι παλιοί του εργαζόμενοι έχασαν πάρα πολλά δεδουλευμένα χρήματα, οφείλει να εξηγεί και να ικανοποιεί το περί δικαίου αίσθημα. Αλλωστε, προχθεσινή είδηση αποτελεί η κυκλοφορία ανακοίνωσης διαμαρτυρίας προς της διοίκηση του καναλιού η οποία υπογράφεται από 130 εργαζόμενους.Οι εργαζόμενοι αναφέρουν πως θα αρνηθούν να υπογράψουν τις νέες ατομικές συμβάσεις εργασίας οι οποίες, αν αληθεύει η είδηση, προβλέπουν κατάργηση δώρων εορτών, κατάργηση αμοιβών Σαββατοκύριακου, κατάργηση προϋπηρεσίας και μείωση ημερών αδείας. Είπαμε, γερή να είναι η Ελένη Μενεγάκη κι ας λαμβάνει από το Mega όσα χρήματα ορίζει η εμπορικότητά της και ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης. Δεν μπορεί, όμως, ο ίδιος εργοδότης να δίνει «γη και ύδωρ» για έναν εργαζόμενο και να δημιουργεί συνθήκες αδιανόητες εδώ και δεκαετίες εργασιακού πολιτισμού για εκατοντάδες άλλους.