Ο επίλογος της Τετάρτης
Ο Ακης Σακισλόγλου σκιαγραφεί μια χώρα «κατά συρροή αθώων» που δεν μπορεί ούτε τα λεωφορεία της να φτιάξει
«Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις». Το είχε πει ο Γιάννης Τσαρούχης και νωρίτερα ο Τζαβαλάς Καρούσος και είχαν απόλυτο δίκιο, ωστόσο, οι σημερινοί δημοσιολογούντες κυριολεκτικά έχουν πάει την ρήση σε επίπεδα που ούτε ο ζωγράφος, ούτε ο ηθοποιός μας μπορούσαν να φανταστούν πριν μερικές δεκαετίες…
Στην Ελλάδα δηλώνεις πως το ελληνικό κράτος σε έχει αδικήσει και ξεμπερδεύεις. Ασχετα αν σε λένε Βαγγέλη Μαρινάκη και είσαι ο ίδιος το ελληνικό κράτος. Λες ότι δεν ήξερες πως το κινητό με το οποίο σε έχει καταγράψει ο υπερκοριός της ΕΥΠ να λες «τέρατα» ήταν Πακιστανικό και ούτε το δικαστήριο, ούτε τα ΜΜΕ, ούτε οι πολίτες τολμούν να αναρωτηθούν: «ρε φίλε, μάς δουλεύεις; Είναι δυνατόν εσύ ένας από τους μεγαλύτερους επιχειρηματίες της Ευρώπης να μην ξέρεις ότι το κινητό με το οποίο μιλάς δεν είναι των κλασικών ελληνικών εταιριών αλλά Πακιστανικό; Για τόσο χαζούς μάς περνάς;» Ρητορικό το ερώτημα.
Βέβαια, στη χώρα όπου όλοι είμαστε «κατά συρροήν αθώοι», όσα στοιχεία κι αν υπάρχουν εναντίον μας, το να μην παραδεχόμαστε ότι φταίμε είναι το λιγότερο. Αλλωστε κι αυτοί που στοιχειοθετήθηκαν κατηγορίες εις βάρος τους με ατράνταχτα στοιχεία, με βίντεο, συνομιλίες, καταθέσεις, μαρτυρίες, ομολογίες, τελικά «στα μαλακά» πέφτουν. Και το παίζουν και οσιομάρτυρες!
Ελλάς το μεγαλείο σου!
Την ώρα που συμβαίνουν αυτά, αιφνιδιαστική ρύθμιση στη Βουλή, απαλλάσσει αιρετούς από περιπέτειές τους με τη δικαιοσύνη. Εισηγητής ήταν ο Νικήτας Κακλαμάνης και πρώτοι «ευνοημένοι» τα αδέλφια Ψωμιάδη με τον Παναγιώτη να είναι έτοιμος να επιστρέψει στην «πολυκατοικία» της Νέας Δημοκρατίας με αποστολή να μαζέψει τους ψηφοφόρους που έφυγαν «δεξιότερα» και βρέθηκαν στην αγκαλιά του Κυριάκου Βελόπουλου. Είναι να σε πιάνει μια θλίψη…
Μίλησε και η Ουρανία Μιχαλολιάκου σήμερα και μου θύμισε τον Αλέξανδρο Γιοσμά, γιο του Φον Γιοσμά, δοσίλογου των Γερμανών που τη γλίτωσε τόσο φτηνά μετά την Κατοχή ώστε αλώνιζε στη Θεσσαλονίκη και συμμετείχε το 1963 στην δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. «Αυτή η καταδίκη είναι δίωξη πολιτική και όχι ποινική», δήλωσε η Ουρανία, «κι αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι επιβλήθηκαν βαριές ποινές στην ηγεσία της Χρυσής Αυγής παρόλο που δεν καταδικάστηκε για την οποιαδήποτε πράξη», συμπλήρωσε. Ουρανία, κι ο Γιοσμάς τον πατέρα του πατριώτη τον θεωρεί και καμαρώνει που ήθελαν να τον βαφτίσουν Αδόλφο κι όχι Αλέξανδρο.
Στο μέτωπο του Κορονοϊού, η Αθήνα δεν λογαριάζεται «στο κόκκινο» απλώς και μόνον γιατί… κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Στο κέντρο της πρωτεύουσας ο ιός «θερίζει», κρούσματα εντοπίζονται πάλι σε γηροκομεία, τα τεστ λιγοστεύουν και σήμερα έγινε καταγγελία από εργαζόμενους ότι υπάρχουν γραμμές λεωφορείων που κινούνται με 140 επιβάτες! Το διάβασα δυο φορές για να το πιστέψω αλλά, ναι, 140 είπαν!
Οι εργαζόμενοι στα μπλε λεωφορεία της πρωτεύουσας έχουν αύριο απεργία. Με αφορμή αυτό, θυμήθηκα τη δέσμευση του Κυριάκου Μητσοτάκη στο τελευταίο «δραματικό» διάγγελμά του για προσθήκη διακοσίων λεωφορείων στην Αθήνα άμεσα κι ακόμα τόσων ως το τέλος του χρόνου. Μικρή σημείωση: ένα ένα τα ψάχνουν τα πρώτα λεωφορεία και τα φέρνουν από την υπόλοιπη Ελλάδα (στερώντας τα από την εκάστοτε περιοχή). Λεωφορεία ακατάλληλα, που φτιάχτηκαν για άλλες περιοχές, με οδηγούς που δεν ξέρουν καν τους Αθηναϊκούς δρόμους και δέχονται οδηγίες από τους επιβάτες!
Κι επειδή οι εργαζόμενοι στα μπλε λεωφορεία μίλησαν αλλά οι καταγγελίες τους πέρασαν απαρατήρητες από τα περισσότερα ΜΜΕ, να σημειώσουμε ότι στην Αθήνα περισσότερα από 900 λεωφορεία χάσκουν ακινητοποιημένα στα αμαξοστάσια λόγω βλαβών. Γύρω στα 200 από αυτά μάλιστα έχουν απλώς μικροβλάβες. Κι όμως, αυτή η κυβέρνηση που δεσμεύτηκε για 200+200 νέα λεωφορεία ως τις γιορτές, δεν μπορεί ούτε καν τα 200 υπάρχοντα και ακινητοποιημένα να διορθώσει. Προφανώς οι έκτακτες νομοθετικές ρυθμίσεις δεν αφορούν τέτοιου είδους χρηματοδοτήσεις (που όλοι θα δικαιολογούσαμε ως μέτρα κατά του Κορονοϊού) αλλά μόνο «αθωώσεις αιρετών της τοπικής αυτοδιοίκησης». Στην Ελλάδα ζούμε!
Υ.Γ.: Η Χρυσή Αυγή θα καταλήξει εκεί που πρέπει και που της αξίζει. Και έξω να βρεθούν τα μέλη της κάποτε (συντομότερα ίσως από το κοινό περί δικαίου αίσθημα) πάλι τιμωρημένοι θα είναι. Με αυτήν την εγκληματική οργάνωση τελειώσαμε.
Με τον φασισμό δεν τελειώσαμε. Και δεν πρέπει να επαναπαυθούμε. Στην Ασπροβάλτα, στον Σταυρό, στα Βρασνά, κάθε που καταφθάνουν μετανάστες, κινητοποιούνται δεκάδες πολίτες. Απειλούν, τρομοκρατούν, βρίζουν…
Σας περιγράφω μόνο τα πολύ κοντινά και μόνο τα πολύ πρόσφατα. Υπάρχει πολύ μίσος, προκατάληψη, βία. Σε σχολεία, σε γήπεδα, σε πλατείες. Δεν χρειάζεται να είσαι προφήτης για να μαντέψεις πως έρχονται χειρότερες μέρες με δεδομένη και την παγκόσμια οικονομική κρίση που προκαλεί ο Κορονοϊός. Τρέμω στην ιδέα του τι ακούν κάθε μέρα εκεί έξω τα παιδιά μου, τα παιδιά σας…
Καλό ξημέρωμα. Ευτυχώς: «Πάντα θα ξημερώνει»…
