Ο επίλογος της Τετάρτης: Ακούστε καλά τι λένε οι φοιτητές
Ο Ακης Σακισλόγλου ανακεφαλαιώνει μια μέρα που είχε ένα πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο και τα παρεπόμενα των διαδηλώσεων στην Αθήνα.
Μοιραία αυτές τις μέρες παρακολουθούμε από κοντά τους φοιτητές για τις ανάγκες του ρεπορτάζ. Την κατάληψη στην πρυτανεία και σε κάποιες σχολές, τις συνελεύσεις τους, τις δηλώσεις που μας κάνουν, τις πορείες στους δρόμους.
Αλήθεια, υπάρχει ΕΝΑΣ πολίτης που να πιστεύει ότι όλο αυτό το κύμα αντιδράσεων είναι υποκινούμενο; Υπάρχει ΕΝΑΣ που να πιστεύει ότι τα παιδιά είναι αλήτες, τεμπέληδες, αιώνιοι φοιτητές; Εκεί είμαστε και τους βλέπουμε και μόνο τέτοιοι δεν είναι ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ.
Το καταλαβαίνεις από το βλέμμα, από τη συμπεριφορά, από τα επιχειρήματα. Τα παιδιά κάνουν αυτό που επιτάσσει η συνείδηση κάθε ανθρώπου σε αυτήν την ηλικία: αρνούνται να αποφασίζουν άλλοι γι αυτούς, αρνούνται να τους παρακολουθούν και να τους ελέγχουν μέσα στο σπίτι τους, να τους στερούν κεκτημένα δεκαετιών.
Τους κατηγορούν ότι δε θέλουν την αστυνομία για να μην ελέγχονται. Μα, η αστυνομία μπορεί να μπει στα πανεπιστήμια αν διαπιστωθούν αξιόποινες πράξεις. Τους κατηγορούν ότι δεν θέλουν περιορισμούς στο χρόνο φοίτησης για να παραμένουν εκεί για πάντα. Σοβαρά τώρα; Ποιος έχει όφελος με το να είναι αιώνιος φοιτητής; Τι προνόμια απολαμβάνει που δεν τα ξέρουμε; Πόσο εύκολο είναι να ζει κανείς ως φοιτητής από άποψη συνθηκών, εξόδων, προοπτικών επαγγελματικής ανέλιξης;
Κανένας φοιτητής δε θέλει να αργήσει να πάρει πτυχίο. Απλώς οι περισσότεροι αναγκάζονται να δουλεύουν για να τα βγάλουν πέρα, χάνουν το μεράκι για σωστό διάβασμα βλέποντας τι συμβαίνει εκεί μέσα και αποκτούν ευκολότερα «απόσταση» από το τμήμα τους, έτσι πολυδιάστατη που έγινε η ζωή τους, σε αντίθεση με τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 που όλη η ζωή ενός φοιτητή ήταν η σχολή.
«Ακούστε καλά τι λένε οι φοιτητές», λέει το κεντρικό σύνθημα στις πορείες. Τι λένε, λοιπόν, τα παιδιά αυτά: Οτι τα πανεπιστήμια για να αναβαθμιστούν χρειάζονται οικονομική ενίσχυση και όχι αστυνόμευση. Οι ίδιοι για να αποφοιτήσουν στην ώρα τους χρειάζονται καλές συνθήκες, παρότρυνση, περισσότερους και καλύτερους καθηγητές.
Ας αφήσει στην άκρη η κυβέρνηση αυτή την εργαλειοποίηση της Παιδείας. Ειδικά φέτος που η κοινωνία μαστίζεται από την υγειονομική και οικονομική κρίση. Κατάφερε η Νίκη Κεραμέως να δημιουργήσει θέμα από το πουθενά. Κατάφερε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης να εξοργίσει και τους ψυχραιμότερους. Και πίσω από τους δύο βασικούς υπουργούς μια ολόκληρη ομάδα «επικοινωνίας» να παρουσιάζει τον πρωθυπουργό «εγγυητή ενότητας». Ποιον; Αυτόν που η πολιτική του από τον Ιούλιο του 2019 προκαλεί τον διχασμό.
Κατηγόρησε χθες ο Κυριάκος Μητσοτάκης «κάποιους» ότι διχάζουν την κοινωνία. Ας κοιτάξει στον καθρέφτη του να δει ποιος τη διχάζει την κοινωνία. Ο,τι κι αν λένε ή δεν λένε τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αυτός είναι που κυβερνά. Αυτός προσπαθεί να επιβάλλει αποφάσεις που στερούνται κοινωνικής νομιμοποίησης. Φτάνει πια με τις ευθύνες του Τσίπρα, της Γεννηματά, του Κουτσούμπα. Αυτοί ΔΕΝ κυβερνούν. Αυτοί ελέγχουν, όπως έκανε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης πριν δύο χρόνια.
Υ.Γ.: Ο Οικονόμου θίχτηκε με τη λέξη «γαμήσουμε» που είπε η Λιάνα Κανέλη. Αλήθεια, το ψυχαγωγικό βραδινό πρόγραμμα του σταθμού στον οποίον εργάζεται, δεν το έχει παρακολουθήσει ποτέ; Την ίδια ώρα η Τατιάνα Στεφανίδου ψηφιοποιούσε τη φιγούρα του τραυματισμένου αστυνομικού και αναπαριστούσε τον τραυματισμό του λες και ήταν μέσα στο στούντιο. Αλλη μια «χρυσή σελίδα» της ελληνικής τηλεόρασης.
Υ.Γ.2: Η Θεσσαλονίκη και η βόρεια Ελλάδα μαστίζεται δεκαετίες τώρα από την αποβιομηχάνιση, τον μαρασμό του τουρισμού, την υποβάθμιση της γεωργικής παραγωγής. Δε χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος για να καταλάβεις τι θα συμβεί στην περιοχή μετά την πανδημία. Αν εσάς δε σας προσβάλλει να έρχεται η Θεσσαλονίκη στο προσκήνιο της δημοσιότητας με αφορμή την επιβολή αστυνομίας στο πανεπιστήμιό της, οκ, δεν το συνεχίζω. Είναι το λιγότερο προσβλητικό, μια περιοχή που την έχουν αφήσει στο έλεος από πάντα, να έρχονται τώρα και να επιχειρούν να απαξιώσουν τους φοιτητές της, τα παιδιά δηλαδή που ήταν 10 χρονών όταν ξεκίνησε η κρίση και που ενηλικιώθηκαν μεσούσης της πανδημίας. Το κάνουν, όμως. Τους χρεώνουν τα πάντα. Γιατί μπορούν. Γιατί τους το επιτρέπουμε.
