Ο επίλογος της Τετάρτης: Ας μην κοροϊδευόμαστε, αυτό δεν είναι Lockdown
Ο Ακης Σακισλόγλου συμπυκνώνει σε ένα κείμενο τη σημερινή επικαιρότητα
Οταν την Παρασκευή 30 Οκτωβρίου η Θεσσαλονίκη έμπαινε σε ειδικό καθεστώς με κλειστή την εστίαση και υποχρεωτική χρήση μάσκας, οι μολύνσεις στην πόλη ήταν σοκαριστικές: 450 την ημέρα!
Φτάσαμε στην πέμπτη στη σειρά εβδομάδα περιορισμών, επιπρόσθετα έκλεισε το λιανεμπόριο, μπήκε στο SMS για τις μετακινήσεις, επιβλήθηκε απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 9 για όσους δεν εργάζονται και το αποτέλεσμα είναι σήμερα η Θεσσαλονίκη να καταγράφει 453 μολύνσεις! Οσες δηλαδή και πριν 34 μέρες!
Προσωπικά, θεωρώ πως όλα αυτά συμβαίνουν γιατί, ας μην κοροϊδευόμαστε, αυτό που εφαρμόστηκε δεν είναι στην πραγματικότητα Lockdown. Οταν καθημερινά: τα λεωφορεία παραμένουν γεμάτα, οι εργαζόμενοι κυκλοφορούν κανονικά, οι ουρές στις τράπεζες, στα ΕΛΤΑ, στα σούπερ μάρκετ είναι τεράστιες, για ποια βελτίωση των επιδημιολογικών δεδομένων να μιλήσουμε; Κι έχεις ανάμεσα σε όλο αυτό τον κόσμο και πολλούς που είναι… «στον κόσμο τους». Κατεβασμένη μάσκα, μικρές αποστάσεις, χαλαρότητα.
Αλλά πώς να απαιτήσεις από τον κόσμο να συμπεριφέρεται άψογα τηρώντας σχολαστικά όλους τους κανόνες όταν ο πρωθυπουργός κόβει βόλτες 45 χιλιόμετρα από το σπίτι του χωρίς μάσκα και ο περιφερειάρχης Αττικής, πρόεδρος μάλιστα των γιατρών της Αθήνας, σουλατσάρει σε αιμοδοσίες και τηλεοπτικά στούντιο ενώ υπήρξε στενή επαφή επιβεβαιωμένου κρούσματος και περιμένει αποτελέσματα του δικού του τεστ;
Το οποίο τεστ βγαίνει θετικό αλλά αυτός, αντί να βγει να πει μια συγνώμη, ανακοινώνει ότι «εντάξει, όλα καλά θα πάνε, θα το ξεπεράσω»! Θα κάνω εδώ μια σημείωση γιατί ζούμε την εποχή του «ναι μεν, αλλά». Οσοι σπεύσουν να ισχυριστούν πως «και ο Πολάκης έτρωγε σε φιλικό σπίτι» θα τους απαντήσω: Μαζί σας. Κι αυτός φταίει εξίσου κι ας μην κυβερνά. Δε θα δικαιολογήσουμε, λοιπόν, τους κυβερνώντες επειδή βρέθηκε και πολιτικός εκτός κυβέρνησης να παρανομεί.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως ο ιός μπήκε από καιρό μέσα στα σπίτια μας και ουσιαστικά είναι παντού. Φορείς χωρίς συμπτώματα εργάζονται κανονικά και άλλοι με θετικά τεστ αποσιωπούν ότι νόσησαν για να μην δυσφημιστεί το εργοστάσιο που δουλεύουν. Ο Κορονοϊός μπορεί να μην κάνει διακρίσεις ούτε κοινωνικές, ούτε θρησκευτικές, ούτε οικονομικές, ωστόσο, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες νοσούμε και επιχειρούμε να αναρρώσουμε, έχουν έντονο ταξικό πρόσημο αφού… «όπου φτωχός κι η μοίρα του».
Οπου φτωχός και αδυναμία να προστατευθεί η υγεία του εκεί που εργάζεται, αδυναμία να βρει χρήματα για το τεστ αν έχει συμπτώματα, αδυναμία να αναρρώσει πλήρως αν πρέπει να επιστρέψει στην εργασία του. Κι όλα αυτά ενώ η κυβέρνηση εμμένει να σχεδιάζει περικοπή των επιδομάτων με το πρόσχημα ενός «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος».
Στο μεταξύ, την ενίσχυση των νοσοκομείων της Βόρειας Ελλάδας με εθελοντές γιατρούς από άλλες περιοχές, ανακοίνωσε στην απογευματινή ενημέρωση ο Βασίλης Κικίλιας. Ο ίδιος, βέβαια, πριν λίγες μέρες ισχυρίζονταν ότι «δεν έχει πρόβλημα το νοσοκομείο της Δράμας αλλά η πόλη που έχει τόσα κρούσματα» ενώ το περασμένο Σάββατο παρακολουθούσε εδώ στη Θεσσαλονίκη τον πρωθυπουργό να αρνείται να δεχτεί ψηφίσματα γιατρών και νοσηλευτών, να αποφεύγει να μιλήσει με τον οποιονδήποτε θα τολμούσε, έστω να αναφέρει τα προβλήματα στο δημόσιο σύστημα υγείας.
Και δεν είναι μόνο ότι ο υπουργός υγείας ανακοίνωσε μετακινήσεις γιατρών από τον τόπο τους στη Θεσσαλονίκη με τον πιο φυσικό τρόπο, λες και δεν έχουν ανάγκες τα νοσοκομεία από τα οποία θα φύγουν. Είναι που επέμεινε κι όλας να μάς θυμίζει πως οι γιατροί αυτοί θα πληρωθούν διπλάσιο μεροκάματο όσες μέρες μείνουν στην πόλη μας. Δηλαδή, ας πούμε, υπήρχε περίπτωση να μην έπαιρναν «εκτός έδρας»; Αν κρίνουμε από τις απλήρωτες εφημερίες, τα χαμένα ρεπό, τα ακυρωμένα επιδόματα, μάλλον ο Βασίλης Κικίλιας νιώθει ότι τούς κάνει και χάρη αυτούς τους επιστήμονες που και πάλι θα λάβουν στο περίπου τα χρήματα που ζήτησαν οι ιδιώτες γιατροί για να συνδράμουν στην πανδημία.
Υ.Γ.1: Ένα σχολείο της Καλαμαριάς ανέθεσε πριν καιρό σε έναν νεαρό γκραφιτά να ομορφύνει τους τοίχους τους. Στον έναν ζωγράφισε την Αργοναυτική εκστρατεία και στον άλλο, λόγω της επικαιρότητας, τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Κάποιοι γονείς, ωστόσο, διαμαρτυρήθηκαν και έπεισαν την διευθύντρια να ζητήσει από τον καλλιτέχνη να σβήσει το έργο του «γιατί ο Μαραντόνα ήταν ναρκομανής και θα αποτελέσει κακό πρότυπο για τα παιδιά». Να πληροφορήσουμε, λοιπόν, τους ανθρώπους που εναντιώνονται στην ιδέα να βλέπουν τα παιδιά κάθε μέρα την εικόνα του Μαραντόνα ότι οι νέοι δεν είναι και τόσο αφελείς, ούτε τόσο ευκολόπιστοι όσοι νομίζουν. Γνωρίζουν για τα ναρκωτικά από τον ίδιο τον περίγυρό τους αφού οι ουσίες βρίσκονται παντού, στο ίντερνετ, στις τουαλέτες των σχολείων, στο πάρκο της γειτονιάς.
Ας φροντίσουμε όλοι οι γονείς να είμαστε δίπλα στα παιδιά μας και, κυρίως, να τους έχουμε δημιουργήσει το συναισθηματικό περιβάλλον ώστε να μην θέλουν να δραπετεύσουν σε μια άλλη ζωή, σε μια άλλη πραγματικότητα και τότε κανένα κακό πρότυπο δεν θα καταφέρει να τα επηρεάσει.
Αλλά και πέραν τούτων, από που προκύπτει πως ο Μαραντόνα ήταν κακό πρότυπο; Ο Μαραντόνα έλεγε στους θαυμαστές του συνεχώς να μην ακολουθήσουν το παράδειγμά του. Να μην δοκιμάσουν ποτέ τους ναρκωτικά. Τους έλεγε πως για όσα του συνέβησαν φταίει αυτός και αναγνωρίζει τα λάθη του. Το φαινόμενο Μαραντόνα είτε το προσεγγίσουμε κοινωνιολογικά είτε παιδαγωγικά, καταλήγουμε πως έχει ήδη αποτελέσει πρότυπο για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο ώστε, αν ίσχυαν οι φόβοι γονιών και καθηγητών στην Καλαμαριά, τότε ο πλανήτης θα είχε γεμίσει σήμερα από εθισμένους σε ουσίες. Και στο φινάλε είναι άκρως ρατσιστικό να αντιμετωπίζει κανείς ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα όπως τα ναρκωτικά με φοβικότητα, συντηρητισμό, άρνηση πραγματικότητας.
Ελπίζουμε εκεί στην Καλαμαριά να το σκεφτούν καλά πριν σβήσουν το πορτρέτο του Ντιέγκο γιατί τα παιδιά βλέπουν, καταλαβαίνουν και κρίνουν ποιοι θέλουν πραγματικά το καλό τους και ποιοι απλώς ηθικολογούν αδυνατώντας να δουν «τον ελέφαντα μέσα στο δωμάτιο». Στο τέλος τέλος, ας προστεθούν κάτω από το πορτρέτο του όλες οι φράσεις αυτοκριτικής του για τον εθισμό από τα ναρκωτικά. Αυτό θα ήταν περισσότερο διδακτικό από όλες τις αναχρονιστικές αναφορές της εκπαίδευσης στο πρόβλημα των ουσιών.
Σχετικά Αρθρα