Ο επίλογος της Τετάρτης: Ο Μένιος ο παραχαϊδεμένος

Προχθές το μεσημέρι, παιδιά από το τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ, με ρώτησαν αν γνωρίζω με ποιον τρόπο αξιολογούν οι «Δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα» την ελευθερία του Τύπου σε κάθε χώρα. Βλέπετε, η Ελλάδα είναι από τον περσινό Μάιο 24η στους 27 της Ευρώπης, 99η σε 180 χώρες του κόσμου ενώ υπήρξε και σε χειρότερη θέση παλαιότερα.

Οι παράγοντες, λοιπόν, αυτού του ιδιότυπου «δείκτη TENDEX» που καθορίζουν την ελευθερία στον Τύπο δεν είναι και τόσο δύσκολο να υπολογιστούν. Βλέπεις την ποσότητα και την ποιότητα των ΜΜΕ που κυκλοφορούν, ερευνάς ποιοι τα έχουν και τι δουλειές κάνουν, καταγράφεις το επίπεδο διαπλοκής με τα κόμματα, τις αμοιβές των δημοσιογράφων, τις καταγγελίες για λογοκρισία, τις συλλήψεις ή τον ξυλοδαρμό φωτορεπόρτερ και δημοσιογράφων, το πώς μοιράζεται το κρατικό χρήμα της διαφήμισης, ποιο είναι το νομικό πλαίσιο λειτουργίας των ΜΜΕ.

Τα είπα αυτά και σκέφτηκα… τον Μένιο Φουρθιώτη. Γιατί; Γιατί ο ίδιος, ως «φαινόμενο», καθρεφτίζει πολλές από τις παθογένειες, όχι απλώς του Τύπου αλλά και όλου του δημόσιου βίου στην Ελλάδα. Ξεκινώντας από την εποχή που έλεγε τόσα ατεκμηρίωτα από τηλεοράσεως αλλά δεν βρίσκονταν κανένα ΕΣΡ να τα ελέγξει, συνεχίζοντας με τα δικά του πια σάιτ τα οποία διεκδικούσαν λεφτά από «λίστες» και προγράμματα και φτάνοντας στο σήμερα, με τον ίδιο να φιγουράρει ως παράγοντας έτοιμος να πολιτευτεί, με τη δική του αστυνομική φρουρά, τους προπηλακισμούς και τις μηνύσεις εκφοβισμού σε όποιον αναφέρεται σε αυτόν.

Θα κάναμε πλάκα με την καριέρα του ως μάνατζερ κάποτε. Θα λέγαμε αστεία με την ποιότητα των εκπομπών του και την σοβαρότητα των διαρροών του περί συμμετοχής στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας επίσης. Αλλά δεν είναι εύκολο το να κάνεις χιούμορ με το όνομα του Μένιου Φουρθιώτη πια. Τα πράγματα έχουν σοβαρέψει. Περιμένουμε, λοιπόν, μια επίσημη ενημέρωση από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη για το πόσοι αστυνομικοί προστατεύουν «τον Μένιο τον παραχαϊδεμένο», που έλεγε κι ένα διδακτικό παιδικό βιβλίο της Στέλλας Μιχαηλίδου.

Υ.Γ.1: Και μιας και είπαμε για παραχαϊδεμένους: Η εκκλησία που δεν πληρώνει τους μισθούς των ιερωμένων της, δεν πληρώνει ενοίκια (μόνο εισπράττει), ρεύματα, τηλέφωνα, θα λάβει «ειδική ενίσχυση», λόγω Κορονοϊού κι αυτή και διάφορα νομικά πρόσωπα τριγύρω της. Αλήθεια τώρα, δεν καταλαβαίνει κανείς πόσο προκλητικό είναι όλο αυτό; Δεν βρίσκεται κάποιος να προστατέψει το κύρος της εκκλησίας που θα φανεί στα μάτια των περισσότερων πολιτών η «ευνοούμενη» του πολιτικού συστήματος; Ρητορικές είναι οι ερωτήσεις διότι, από τη μια ο κόσμος έχει τόσο συνηθίσει σε τέτοια φαινόμενα που δεν τον ενοχλεί πια, από την άλλη έχει αποδειχθεί ότι ο κλήρος τα θεωρεί αυτονόητα, μη σας πω και λίγα σε σχέση με το τι πιστεύει ότι δικαιούται.

Υ.Γ.2: Μετά τον τίτλο του χθεσινού ρεπορτάζ του Mega «Το άνοιγμα των δραστηριοτήτων θα φέρει αποσυμπίεση και μείωση μεταδοτικότητας» το οποίο προφανώς θα βραβευτεί με Πούλιτζερ, παρακολουθήσαμε σήμερα τις επίσημες ανακοινώσεις. «Δουλεμένο στην προπόνηση», που λέμε εμείς οι ποδοσφαιρικοί. Κι επειδή είναι της μόδας οι προανακριτικές επιτροπές, αναρωτιέμαι: ευθύνες για το ότι δεν μειώναμε πριν την μεταδοτικότητα ανοίγοντας δραστηριότητες, θα αποδοθούν; Την γνώμη του Σωτήρη Τσιόδρα για όλα αυτά θα την ακούσουμε; Τα πρακτικά συνεδριάσεων της επιτροπής λοιμωξιολόγων θα τα διαβάσουμε; Ξέχασα, όμως. Τώρα η κόντρα είναι για τις καταγγελίες Καλογρίτσα και τις ευθύνες Παπά.