Ο επίλογος της Τετάρτης: «Οσο οι πολίτες συγκρούονται μεταξύ τους, ο μηχανισμός βρίσκει τις νέες δικαιολογίες»

Την συγκεκριμένη στήλη την είχα από την πρώτη στιγμή στο μυαλό μου ως μια «συμπύκνωση» σε ένα καθημερινό, βραδινό κείμενο όσων συνέβησαν μέσα στη μέρα. Μια ανακεφαλαίωση πολλών μικρών μικρών πραγμάτων.

Φτάσαμε, ωστόσο, καθημερινά να επισκιάζει ο Κορονοϊός κάθε άλλο γεγονός ή να προκαλεί αυτός από μόνος του, η πανδημία η ίδια, όλα τα μικρά μικρά γεγονότα που συνθέτουν την κάθε μέρα και που επιλέγω να αναφέρω.

Διότι τόσο τα χθεσινοβραδινά γεγονότα της μηχανοκίνητης πορείας του Ιερού λόχου στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, όσο και τα σημερινά με την προσπάθεια να οργανωθεί πορεία μέσα στην πόλη, κατάθεση στεφάνων για το ΟΧΙ, απόπειρα ή και πραγματοποίηση παρελάσεων κόντρα σε απαγορεύσεις, όλα έχουν κοινό παρονομαστή τον Κορονοϊό. Αν δε ζούσαμε αυτήν την πραγματικότητα, σίγουρα δε θα τα συζητούσαμε. Δε θα συνέβαιναν καν.

Και δεν έχουν κοινό παρονομαστή όλα τα γεγονότα απλώς και μόνον τον Κορονοϊό. Έχουν – κυρίως – την γνώμη μας για την επικινδυνότητά του, την εδραιωμένη μέσα μας αντίληψη για το ποιος τον προκάλεσε, ποιοι τον χρησιμοποιούν, τι συνέπειες έχει στη ζωή μας. Κοινός παρονομαστής των γεγονότων που συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μας είναι η στάση που ο καθένας μας ξεχωριστά επέλεξε να κρατήσει απέναντι στην πανδημία.

Τα χαμπέρια, λοιπόν, από την εξέλιξη της πανδημίας δεν είναι καλά ούτε και σήμερα. Με νέο αρνητικό ρεκόρ τα 1547 νέα κρούσματα, με αύξηση των διασωληνωμένων σε 108, με 10 νέους θανάτους, μόνον αισιόδοξος δεν μπορείς να είσαι.

Ακόμα πιο συγκεκριμένα, για τα μέρη μας, τι να γράψεις; Με 384 νέα κρούσματα στη Θεσσαλονίκη, σταθερά πλέον σχεδόν ίδια με την τετραπλάσια σε έκταση Αθήνα, να παριστάνεις τον ψύχραιμο και να πεις ότι πάμε καλά;

Να γράψεις «αφήστε τους ηρωισμούς και βάλτε μάσκα παντού»; «Αφήστε τα φιλιά στις εικόνες και την θεία κοινωνία στην εκκλησία και μείνετε σπίτι;» Να γράψω «ο Κορονοϊός ΥΠΑΡΧΕΙ και είναι ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΣ;» Μα, αν δεν το έχουν καταλάβει ΟΛΟΙ οι Ελληνες πολίτες αυτό εδώ και τόσο καιρό, τότε περισσότερο από την εκθετικότητα του ιού και την ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού να τους προστατέψει, οι πολίτες σήμερα κινδυνεύουν από τον ίδιο τους τον εαυτό. Ολο αυτό που συμβαίνει μοιάζει αυτοκτονικό.

Εφτασε η έννοια της πανδημίας να είναι συγκρουσιακό ζήτημα για την κοινωνία, αντί για σοβαρό κίνδυνο προς αντιμετώπιση. Εγινε θέμα που «καίει». Συζήτηση που «διχάζει». Φτάσαμε να μαλώνουμε για το αν ισχύουν τα νούμερα που καθημερινά μάς ανακοινώνουν με τον τρόπο που μαλώνουμε, για παράδειγμα, για το Πολυτεχνείο ή για το ποιος και γιατί είπε το ΟΧΙ το ’40. Συζητάμε για το αν ο ιός σκοτώνει και χωριζόμαστε σε δυο πλευρές με συμπεριφορά «ορκισμένων οπαδών».

Κάπου ψηλότερα από το επίπεδο που εμείς συγκρουόμαστε, ο κυβερνητικός μηχανισμός ετοιμάζει τις επόμενες δικαιολογίες για τις πολιτικές επιλογές του. Για τις προτεραιότητές του. Μέχρι στιγμής τού βγήκαν όλα στην τακτική που ακολούθησε. Τώρα ξεκινούν τα δύσκολα αλλά έχει τον χρόνο του και πολλές διαμορφωμένες επιλογές. Πάλι θα βγει «από πάνω».

Κάθε φορά που εμείς αποδοκιμάζουμε την κατάσταση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ο μηχανισμός θα έχει έναν Αδωνι Γεωργιάδη να θέτει το δίλημμα «λεωφορεία ή συντάξεις» κι έναν Σωτήρη Τσιόδρα να λέει: «δεν μπορούν να γίνουν επενδύσεις στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς».

Είναι ισχυρός ο μηχανισμός. Ξέρει να ανακοινώνει ότι δεν επιτρέπονται εκδηλώσεις για τον εορτασμό του Αγίου Δημητρίου και να κάνει πώς δε βλέπει τον συνωστισμό. Ξέρει να αποφεύγει να πάρει θέση για τη θεία κοινωνία αλλά να βάζει τον Νίκο Χαρδαλιά να επαινεί «την εκκλησία που είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα κατά του Κορονοϊού».

Τώρα που έρχονται δυσκολότερες στιγμές, είναι έτοιμο το σύστημα. Ηδη αφήνει να διαρρεύσουν πληροφορίες πως θα κλείνουν νωρίτερα τα μαγαζιά και θα απαγορεύεται νωρίτερα η κυκλοφορία. Μάς προετοιμάζει.

Ξέρει και να πετά την μπάλα στην κερκίδα ο μηχανισμός. Σήμερα η αστυνομία στη Θεσσαλονίκη σταματούσε οικογένειες μέσα σε αυτοκίνητα που κρατούσαν σημαίες. Ενώ φορούσαν μάσκες, τους σταματούσαν ως «ύποπτους οργάνωσης συγκέντρωσης». Γιατί το έκαναν; Γιατί ήθελαν να συζητάμε αυτά κι όχι τα 384 κρούσματα της πόλης. Να συζητάμε αυτά και όχι το ότι ήδη το σύστημα υγείας της Θεσσαλονίκης έφτασε στα όριά του. Αναζητούνται νέες κλίνες, σχεδιάζονται νέα πλάνα για ΜΕΘ.

Την επόμενη φορά που θα μπλέξουμε σε «σκυλοκαβγά» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με κάποιον με τον οποίο διαφωνούμε, ας το γνωρίζουμε πως αυτό βολεύει όσο τίποτα την εδραιωμένη εξουσία. Οσο, φίλη αναγνώστρια, με μαλώνεις που χαρακτηρίζω θανατηφόρο τον ιό, χάνουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για το Νέο Πτωχευτικό Κώδικα. Οσο κι εγώ αναλώνομαι σε απαντήσεις γραφικών τρολ για τις προθέσεις μου και την δημοσιογραφική κατάρτισή μου, χάνω ενέργεια και μυαλό για να ψάξω τα επόμενα επικίνδυνα «φαινόμενα» που πρέπει να αναφέρω.

Υ.Γ: Πριν λίγες μέρες η υπουργός πολιτισμού έδωσε συνέντευξη σε μέσο της Θεσσαλονίκης και ΔΕΝ ρωτήθηκε για το σοβαρότερο ζήτημα πολιτισμού που αντιμετωπίζει η πόλη: τον κίνδυνο να καταστραφούν τα αρχαία της Βενιζέλου με την απόσπαση και επανατοποθέτηση που προωθείται. Προχθές η Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ έδωσε συνέντευξη και παρότι είναι η πλέον αρμόδια καθηγήτρια Βυζαντινολόγος – Ιστορικός ΔΕΝ ρωτήθηκε για το σημαντικότερο θέμα Βυζαντινών αρχαιοτήτων που απασχολεί τους συναδέλφους της σε όλο τον κόσμο. Κι ερχόμαστε στην παρουσία της προέδρου της Δημοκρατίας στη Θεσσαλονίκη αυτές τις μέρες όπου διαβάσαμε για τα πολλά και διάφορα στα οποία ξεναγήθηκε η αυτού εξοχότης χωρίς κανείς να σκεφτεί να της δείξει το πλέον επίκαιρο αξιοθέατο: ένα εντυπωσιακό κομμάτι της βυζαντινής κοσμικής Θεσσαλονίκης, που σώζεται σε εξαιρετική κατάσταση και για το οποίο ένα κομμάτι των πολιτών αγωνίζεται να μην καταστραφεί.

Ας έδειχναν τα αρχαία στην Κατερίνα Σακελλαροπούλου κι ας μην έκανε καμία δήλωση ή ας έλεγε απλώς τη γνώμη της για το θέαμα που αντίκρισε. Να ξέρουμε κι εμείς τι πιστεύει η πρόεδρος της Δημοκρατίας. Τελικά μήπως το θέμα αυτό «καίει»; Μήπως κάποιοι θέλουν να το αποσιωπήσουν γιατί απλά, δεν έχουν κάτι πειστικό να μάς απαντήσουν στην καταγγελία των πολιτών πως «επιτελείται ένα έγκλημα κατά της πόλης»; …