Ο επίλογος της Τετάρτης: Ούτε λεφτόδεντρα έχουμε, ούτε ελαιόδενδρα
Ο Άκης Σακισλόγλου σχολιάζει την επικαιρότητα ανακεφαλαιώνοντας όσα συμβαίνουν στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Παρακολουθήσαμε χθες την παρουσίαση της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για την επόμενη μέρα της Ελλάδας μετά την πανδημία. Τα μισά από όσα ειπώθηκαν ήταν αυτονόητα και για τα άλλα μισά έχουμε πολλά ερωτηματικά και έντονη δυσπιστία. Στα λόγια, όλα εύκολα είναι. Στην αντιπολίτευση, όλα αλλιώς φαίνονται.
Το να βγαίνει, όμως, σήμερα η κυβέρνηση και να ειρωνεύεται τις προτάσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπενθυμίζοντας πως «λεφτόδενδρα δεν υπάρχουν» είναι πολύ υποτιμητικό για τη νοημοσύνη μας ώστε να το πάρουμε στην πλάκα.
Οι άνθρωποι δεν έχουν καμία συναίσθηση της πραγματικότητας. Βγαίνει ο πρωθυπουργός πριν λίγες μέρες και μιλά για το πρόγραμμα «Ελλάδα 2.0». Υπόσχεται χρηματοδοτήσεις 30 δις ευρώ, αναφέρει ταμεία ανάκαμψης και ποσά που αποδεδειγμένα έχουν «κολλήσει» λόγω των ενστάσεων των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών και, κυρίως, της Γερμανίας, περιλαμβάνει στις προτάσεις του έργα και τομές που, έτσι κι αλλιώς, θα προχωρούσαν και όλο αυτό το ονομάζει «restart».
Εφικτό το πλάνο; Ανέφικτο; Γεμάτο μικρές και μεγάλες υπερβολές; Γεμάτο γενικότητες; Υποκειμενικό. Ο καθένας κρίνει διαφορετικά. Οχι, όμως, να βγαίνουμε και να θριαμβολογούμε μιλώντας για μια «άλλη Ελλάδα», για «up date» στην οικονομία και να περιμένουμε χειροκρότημα αλλά όταν βγαίνει η αντιπολίτευση και λέει τα ίδια, ίσως και περισσότερα (τα λόγια τσάμπα είναι) να την ειρωνευόμαστε και να μιλάμε για «λεφτόδενδρα». Μονά ζυγά δικά μας στις μαξιμαλιστικές υποσχέσεις, δεν γίνεται κύριοι της Νέας Δημοκρατίας.
Και δε γίνεται γιατί, ειδικά η δική σας κυβερνητική ατζέντα ήδη εφαρμόζεται σε όλα τα επίπεδα και δείχνει «εφιαλτική». Δεν μπορεί από τη μια να κάνετε λόγο για «Ελλάδα 2.0» κι από την άλλη να ξεπουλάτε οτιδήποτε ανήκει στο δημόσιο και «πιάνει δυο δραχμές στην αγορά». Τελευταίο παράδειγμα το ιστορικό Παλατάκι. Δεν μπορεί να μιλάτε για «νέες θέσεις εργασίας» που θα προκύψουν από το πρόγραμμα «Ελλάδα 2.0» ενώ την ίδια ώρα περνάτε νομοσχέδιο που μειώνει τους μισθούς, καταργεί τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, κάνει ελαστικά τα ωράρια εργασίας, εξισώνει υπερωρίες με ρεπό. Και επειδή αναφέρετε συχνά τη νεολαία: «να τις βράσει» η νεολαία τις θέσεις εργασίας αν είναι να αμείβεται έτσι και, κυρίως, να της συμπεριφέρονται έτσι.
Λεφτόδενδρα δεν υπάρχουν, είναι αλήθεια αυτό. Ούτε ελαιόδενδρα υπάρχουν για να πάμε να μαζέψουμε ελιές στα ρεπό που θα μας δίνει το αφεντικό με το νέο νόμο Χατζηδάκη. Οποιος κάθεται και λέει τέτοιες ασυναρτησίες σημαίνει πως δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του. Κι όμως, αυτά τα επιχειρήματα ακούγονται από τηλεοράσεως και μάλιστα από υπουργούς, για να καταλάβει κανείς το επίπεδο της πολιτικής επικοινωνίας.
Για το μοναδικό, βέβαια, που δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε αυτήν την κυβέρνηση είναι για ασυνέπεια προγράμματος και έργου. Οι άνθρωποι αυτά που είπαν προεκλογικά, αυτά προωθούν και μάλιστα γρηγορότερα από κάθε προσδοκία. Ο φόβος και η αβεβαιότητα είναι βοηθός τους. Η έλλειψη φθοράς τα πρώτα δύο χρόνια είναι σύμμαχος. Τα ΜΜΕ συμπληρώνουν ένα ιδανικό περιβάλλον δράσης χωρίς αντίδραση, χωρίς έλεγχο. Οπως, όμως, έλεγε ο Αβραάμ Λίνκολν (ή ο Αβραάμ Παπαδόπουλος, δεν είμαι σίγουρος): μπορείς να ξεγελάσεις πολλούς για λίγο, λίγους για πολύ αλλά δεν μπορείς να τους ξεγελάσεις όλους για πάντα.
Όποιος έχει ελαιόδενδρα, ας στείλει έναν τενεκέ λάδι…
