Ο επίλογος της Τρίτης: Δεν ήταν ανθρώπινος, παράνομος ήταν
Ο Ακης Σακισλόγλου καταγράφει τον απόηχο της ημέρας.
«Είναι προφανές ότι κακώς ανοίξαμε. Είναι προφανές. Έχουμε 100 νεκρούς την ημέρα. Η εμπειρία δείχνει ότι έπρεπε να μην ανοίξουμε στο βαθμό που ανοίξαμε ή εφόσον ανοίξαμε το καλοκαίρι αναγκαστικά λόγω του τουρισμού, να κλείσουμε πολύ νωρίτερα. Τι το συζητάμε; Αυτό είναι αυτονόητο».
Αν το έγραφα αυτό σε κάποιον επίλογο ημέρας εγώ, ο κακός, ο προκατειλημμένος με την κυβέρνηση, αρκετοί θα με χαρακτήρισαν «υποκειμενικό», στα όρια του εμπαθή που τα βρίσκει όλα λάθος. Τώρα που το είπε ο Βουλευτής Β Θεσσαλονίκης, Δημήτρης Βαρτζόπουλος και βασικό στέλεχος του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας στη Βόρεια Ελλάδα, είναι απλά Τρίτη!
Μια Τρίτη που μάς βρίσκει να μετράμε 111 ακόμη νεκρούς, να ψάχνουμε με το κυάλι τις ΜΕΘ και να επικρατεί ένα πανδαιμόνιο σε όλα τα νοσοκομεία της Βόρειας Ελλάδας. Ο ιός είναι παντού, οι ασθενείς αργούν να κάνουν το τεστ (περιμένουμε πότε θα εφαρμοστεί εκείνο το πλαφόν στην τιμή), πηγαίνουν στο νοσοκομείο όταν πια είναι άσχημα, βιώνουν μια απίστευτη ταλαιπωρία στην αναμονή μιας εισαγωγής κι όταν πια φτάσουν στο απροχώρητο, μπορεί να μην επιλέγουν οι γιατροί ασθενείς, σίγουρα όμως επιλέγει ο ιός, ποιους θα τυραννήσει και ποιους θα αφήσει ήσυχους να αναρρώσουν.
Κι όμως, αντί να μάς απασχολούν οι εικόνες των νοσοκομείων, μάς απασχολούν οι βόλτες του πρωθυπουργού στην Πάρνηθα με το ποδήλατο. Από τις «αλώβητες επισκέψεις» στη Θεσσαλονίκη και τα τσουρέκια, στις αναβάσεις στην Πάρνηθα, στα μότο κρος και στις φωτογραφήσεις. Μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο μόνο. Οπως έγραφα εχθές στη στήλη: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα. Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς αυτή η προκλητική συμπεριφορά, η έλλειψη ενσυναίσθησης, τα γέλια, η κάζουαλ αμφίεση, η στολή ποδηλάτη…
Αναρωτήθηκε σήμερα ο Στέλιος Πέτσας «αν ο πρωθυπουργός κατηγορείται επειδή είναι ανθρώπινος». Οχι. Κατηγορείται επειδή, ενώ θα έπρεπε να είναι παράδειγμα νομιμότητας, αυτός είναι προκλητικά παράνομος. Δε μας ενδιαφέρει αν του αρέσει να παίζει μπάλα ή να κάνει ποδήλατο. Μάς ενδιαφέρει να κάνει στην ιδιωτική του ζωή ότι και οι πολίτες εν μέσω καραντίνας. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
Αντιθέτως, αυτός ήταν 45 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του ενώ ο κόσμος δεν μπορεί να απομακρυνθεί ούτε 5. Επίσης, δε φορούσε μάσκα, δεν κρατούσε αποστάσεις πλησιάζοντας αγνώστους και η σύζυγός του καβάλησε μηχανή χωρίς δίπλωμα σε περιοχή που δεν είμαστε σίγουροι καν ότι επιτρέπεται το μότο κρος.
Κι έπειτα κάτι ακόμα σε σχέση με τις δικαιολογίες κάθε φορά της κυβέρνησης: Είναι απάντηση το «Ο Τσίπρας γυρνούσε στα κότερα με πούρα;» Σε ποιον τα λέτε; Πόσο ακόμα θα κρύβεστε πίσω από την σύγκριση με τους προκατόχους; Λίγη ντροπή, λίγη σιωπή, δεν είναι ανάγκη ακόμα και στα πιο οφθαλμοφανή που ο κόσμος τα καταλαβαίνει αμέσως, να επιχειρείται να γίνει το άσπρο – μαύρο.
Στο μεταξύ η Θεσσαλονίκη έχει και σήμερα 538 καταγεγραμμένες μολύνσεις. Επαναλαμβάνω: 538! Είμαστε 33 μέρες με κλειστή την εστίαση και με υποχρεωτική χρήση μάσκας. Ας σταματήσει έστω και τώρα η σπέκουλα με την ευθύνη των νέων (την επανέλαβε χθες ο Απόστολος Τζιτζικώστας ως μία από τις βασικές αιτίες της έξαρσης). Ο Κορονοϊός κολλάει παντού κι αυτό το νιώσαμε στο πετσί μας όσοι νοσήσαμε: Κολλάει στα λεωφορεία, κολλάει από μικρά παιδιά που κόλλησαν στο σχολείο τους, κολλάει μέσα στα εργοστάσια και μάλιστα εκεί αποκρύπτονται και τα κρούσματα, κολλάει στις ουρές των τραπεζών και των ταχυδρομείων…
Τον Κορονοϊό δεν «τον έφεραν κάποιοι». Τον έφερε μια σειρά από πράξεις και παραλείψεις. Αν ακόμα και τώρα επιμένουμε να κάνουμε πως δεν το βλέπουμε, τρέμω στο πώς θα αντιμετωπίσουμε το τρίτο κύμα μετά τις 15 Γενάρη.
Υ.Γ.: Τελικά είναι «ανθρώπινος» ο Κυριάκος Μητσοτάκης όταν βολτάρει στο βουνό και κάτω στις πολιτείες μετράμε νεκρούς; Ας αφήσουμε τον Δημήτρη Ζερβουδάκη να μάς το τραγουδήσει:
«…Το τραγικό στον άνθρωπο είναι η γοητεία / Να παρασύρεται οικτρά απ`την αμφιβολία / την ώρα που στο είναι του ξυπνάνε τ`άγρια πάθη / και τον τραβούν με το στανιό στα πιο μεγάλα λάθη / Κι εντέλει τι είναι ανθρώπινο; / Τι ίσιο και τι λάθος; / Και τι θα πει ρηχότητα; Και τι μεγάλο βάθος;
Στίχοι: Κώστας Ντόλκος Μουσική: Ευριπίδης Μπέκος & Θωμάς Μπέκος
Σχετικά Αρθρα