Ο επίλογος της Τρίτης: Να μη γίνουμε αυτό που είναι ο Κουφοντίνας

Εχοντας συμπληρώσει 45 και πλέον μέρες απεργίας πείνας κι ενώ αρνείται και το νερό που του παρέχονταν ενδοφλεβίως, ο Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται ετοιμοθάνατος σε ένα νοσοκομείο.

Ο λόγος της απεργίας πείνας του είναι η άρνησή του να δεχτεί την μεταγωγή του στις φυλακές Δομοκού αλλά και η απόφαση του να καταγγείλει την γενικότερη συμπεριφορά του σωφρονιστικού συστήματος εναντίον του.

Θα ήταν περιττό να αναλύσουμε τι είναι ο Δημήτρης Κουφοντίνας. Θα το περιγράψω επιγραμματικά για τους λίγους που βλέπουν φαντάσματα: Ο Κουφοντίνας είναι ένας στυγνός δολοφόνος που αποφάσισε να πάρει το νόμο στα χέρια του και να στερήσει τη ζωή συνανθρώπων μας. Ντροπιάζει και αυτός και όσοι ακολούθησαν τον ένοπλο αγώνα κάθε αναρχική και αντιεξουσιαστική ιδέα καθώς αναιρεί με τις πράξεις του τη βασική αξία των πάντων: αυτήν της ανθρώπινης ζωής.

Υπενθυμίζω πως πριν αποφασιστεί η μεταγωγή του Κουφοντίνα στις φυλακές Δομοκού, κανείς δεν ασχολούνταν με αυτόν και οι ελάχιστες αναφορές ήταν σε τελική ανάλυση εις βάρος του (το πανό με το «Κούλη πονάς;» ήταν μια κίνηση που αποδοκιμάστηκε και έδωσε πόντους στην κυβέρνηση και στην οικογένεια Μητσοτάκη). Κι όμως, η κυβέρνηση αυτή κατάφερε με την εμμονή της στην μη αποδοχή του αιτήματός του να παραμείνει στον Κορυδαλλό, να του δώσει μια τεράστια δυνατότητα: εκεί που απέρχονταν της ζωής απαξιωμένος και ξεχασμένος, να έρθει στην επικαιρότητα και (από κάποιους) να ηρωποιηθεί.

Ηταν τόσο αφελείς οι επιτελείς της κυβέρνησης και το επέτρεψαν να συμβεί; Σε καμία περίπτωση. Αυτό που θέλησαν δυο μήνες τώρα ήταν να δημιουργήσουν ένα «μέτωπο κατά των τρομοκρατών» το οποίο ξέρουν ότι πουλάει στην ελληνική κοινωνία, ώστε να το αξιοποίησουν εκλογικά. Δείτε τα σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τον Κουφοντίνα. Θα καταλάβετε πως δεν είναι και τόσο αυτονόητο για την μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας πως η ζωή ΚΑΘΕ ανθρώπου (ακόμα και αυτού που πήρε αυτόκλητα το δικαίωμα να αποφασίσει κάποτε ποιος θα ζήσει και ποιος όχι) έχει την ίδια αξία με των υπολοίπων.

Ο,τι και να συμβεί τις επόμενες μέρες, ο Δημήτρης Κουφοντίνας είναι ήδη κερδισμένος. Με το νου της είναι και η κυβέρνηση αφού το γνωρίζει πως αυτή η απάνθρωπη, σκληρή πολιτική επιλογή της θα επιβραβευτεί από μια μερίδα του κόσμου. Ο τεράστιος χαμένος αυτής της υπόθεσης θα είναι η ελληνική κοινωνία που κινδυνεύει μέσα στους κόλπους της να αναζωπυρωθεί από το πουθενά μια (θέλω να πιστεύω μικρή) νέα φωτιά «φιλοτρομοκρατικής» λογικής.

Οσοι, λοιπόν, ποτέ στο παρελθόν δεν στηρίξαμε την 17 Νοέμβρη, τον Δημήτρη Κουφοντίνα, την ένοπλη πάλη, την αυτοδικία, την στέρηση της ζωής του οποιουδήποτε ανθρώπου για τον οποιονδήποτε λόγο, σήμερα τασσόμαστε υπέρ του αιτήματος του Δημήτρη Κουφοντίνα να παραμείνει στις φυλακές Κορυδαλλού. Τασσόμαστε υπέρ του να ζήσει, όπως αξίζει ακόμα και στον πιο στυγνό δολοφόνο. Υποτίθεται πως οι πολιτισμένες κοινωνίες τα έχουν λύσει αυτά τα θέματα. Εχουν εξαφανίσει αυτά τα ψευτοδιλήμματα.

Δεν ξέρω ποιες συνθήκες έκαναν τον Δημήτρη Κουφοντίνα αυτόν τον στυγνό δολοφόνο που στέρησε τη ζωή από τόσους ανθρώπους. Τρομάζω στην ιδέα πως μπορεί αυτή η κοινωνία στο μέλλον, με πράξεις και παραλείψεις της να δημιουργήσει έστω έναν ακόμα. Και η κοινωνία δεν είναι μόνον ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνηση που κρατάνε στα χέρια τους με μια απόφασή τους τη ζωή του Κουφοντίνα. Κοινωνία είμαστε, κυρίως, όλοι εμείς. Εμείς πρέπει να απαιτήσουμε να ζήσει ο δολοφόνος. Για να μην γίνουμε ό,τι έγινε αυτός.