Επτά Δέλτα δρόμος

Πριν από λίγο καιρό, δόθηκε στη δημοσιότητα η έρευνα του ωκεανολόγου της Κινεζικής Ακαδημίας Ερευνών Yuping Guan και της ομάδας του για την κλιματική αλλαγή, η οποία μονάχα ευοίωνη δε μπορεί να χαρακτηριστεί.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα του μοντέλου της ερευνάς τους, μέχρι το 2100 οι θερμοκρασίες άνω των 30 βαθμών Κελσίου θα διαρκούν 6 μήνες και οι χειμώνες θα μειωθούν στους 2 περίπου μήνες. Τεράστιες θα είναι οι επιπτώσεις παγκοσμίως, τόσο σε οικονομικό όσο και σε βιοτικό επίπεδο για τους ανθρώπους.

Δεν είναι η πρώτη φορά που μία έρευνα έρχεται να μας προειδοποιήσει για τις ραγδαίες αλλαγές στο κλίμα.

Αυτό όμως που θα έπρεπε να είναι το κυριότερο μέλημα των κοινωνιών ανά τον κόσμο αλλά και των Ελληνικών ακόμη περισσότερο, είναι η γνώση και η μόρφωση.

Είναι αδιανόητο και απίθανο να πράξουμε ως κοινωνίες προς όφελος του περιβάλλοντος και της φύσης, τη στιγμή που δε γνωρίζουμε για αυτήν ούτε τα βασικά.

Η γνώση και η μόρφωση είναι το μεγαλύτερο πολεμοφόδιό μας σε αυτή την κούρσα κλιματικής αλλαγής, η οποία θα έπρεπε να ξεκινάει από το Νηπιαγωγείο και να συνεχίζεται στη Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση των νέων γενιών.

Εμείς εδώ στη Βόρεια Ελλάδα (Κεντρική και Ανατολική κυρίως), αμελούμε πως βρισκόμαστε σε ένα τοπίο πρωτοφανές για τα Ελληνικά δεδομένα. Από το Αιγίνιο μέχρι και τα σύνορα με την Τουρκία στον Έβρο, υπάρχουν 7 Δέλτα ποταμών!

Αλιάκμονας, Λουδίας, Αξιός, Γαλλικός, Στρυμόνας, Νέστος και Έβρος.

Νερά και υδάτινοι πόροι οι οποίοι ξεκινούν από βουνά των Βαλκανίων αλλά και της Ευρώπης (μέσα από τα εσωτερικά κανάλια των ορεινών όγκων),καταλήγουν στη Βόρεια Ελλάδα και χύνονται στη θάλασσα. Μέχρι όμως να φτάσουν να εκτονωθούν στις βόρειες μας θάλασσες, περνούν από διάφορα στάδια και τοπία, στα οποία υπάρχουν οικοσυστήματα τα οποία παίζουν καθοριστικό ρόλο για την επιβίωσή μας.

Ρέματα, λίμνες, υδροβιότοποι κ.τ.λ.

Επίσης είναι αρκετά αξιοσημείωτο το γεγονός πως οι περισσότερες από τις 60 περίπου λίμνες της Ελλάδος (φυσικές και τεχνητές ),βρίσκονται από το Νομό Μαγνησίας και επάνω.

Οικοσυστήματα στα οποία ζουν εκατομμύρια ζωντανά πλάσματα, τα οποία ως ένα λιθαράκι το καθένα ξεχωριστά, παίζουν το ρόλο τους.

Οι λιβελούλες για παράδειγμα, τρέφονται με κουνούπια κ.α. Τα ψαρόνια, οι μελισσοφάγοι, οι Αλκυόνες και άλλα πτηνά με τη σειρά τους, τρέφονται με λιβελούλες (κ.α.).

Μία διατροφική αλυσίδα η οποία εκ πρώτης όψεως λόγω έλλειψης γνώσης και μόρφωσης, μας αφήνει παγερά αδιάφορους.

Εκ δεύτερης όμως όψεως, ερχόμαστε να αντιληφθούμε πως τα πτηνά των υγροτόπων λειτουργούν ως εντομοαπωθητικά και δίχως αυτά θα βιώναμε φρικιαστικά καλοκαίρια με σμήνη κουνουπιών τα οποία μονάχα σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας βλέπουμε.

Αυτή και μονάχα η σκέψη, είναι αρκετή για να μας αποδείξει πως η μεγαλύτερη ανάγκη που έχουμε ως κοινωνία, είναι να μάθουμε όσα περισσότερα πράγματα μπορούμε για τη φύση και το περιβάλλον.

Με σκοπό την κατανόησή της και την προστασία της. Και για να είμαστε ειλικρινείς, δε θα το κάνουμε για τη φύση, αλλά για εμάς τους ίδιους.

Οι άνθρωποι δε προσπαθούν να προστατεύσουν τη φύση, αλλά τους ίδιους τους εαυτούς τους και τα συμφέροντά τους.

Ο αγωγός αερίου Trans Alaska, ο οποίος ξεκίνησε να λειτουργεί το 1977 και είναι από τα σημαντικότερα έργα της Ενεργειακής Αμερικανικής τροφοδοσίας, ήδη αντιμετωπίζει τεράστιες προκλήσεις και ήδη έχουν αποχωρήσει από αυτόν μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες, φοβούμενες τις επιπτώσεις των αυξημένων επιπέδων των υδάτων στις εκεί περιοχές.

Βρισκόμαστε στο 2021 και το σύστημα της ελληνικής παιδείας, συνεχίζει να θεωρεί ως γενική γνώση και μόρφωση, μονάχα τις ημερομηνίες νεκρών ανθρώπων και μαχών κ.τ.λ.

Επτάχρονα παιδιά απαγγέλουν ποιήματα για πράγματα και καταστάσεις τις οποίες δε κατανοούν ούτε στο ελάχιστο.

Η Ιστορία, τα Θρησκευτικά και όλα αυτά τα σημαντικά μαθήματα είναι όντως απαραίτητα, όμως είναι θλιβερό να βάζουμε τα παιδιά μας να τοποθετούν βρεγμένο βαμβάκι σε ένα κουπάκι και μέσα σε αυτό να βάζουν φακές και φασόλια, περιμένοντάς τα, να αναπτυχθούν.

Αυτό το κάναμε το 1980 και πλέον θεωρείται cult,για να μη πούμε τραγικό.

Η τοποθέτηση πράσινων, μπλε και κίτρινων κάδων για ανακύκλωση υλικών, από μόνη της ως πράξη, δε μπορεί να διδάξει τη σημαντικότητα της φύσης, των υγροβιότοπων και των οικοσυστημάτων.

Και σα να μην έφτανε αυτό, εκεί δίπλα σε όλη αυτή την επιφανειακή “μάθηση” περί περιβάλλοντος, σε κάθε σχολική γιορτή, το ομιχλώδες τοπίο από τις τσίκνες των ψημένων κρεάτων πρωταγωνιστεί υπό τα ακούσματα λαϊκών ασμάτων στη διαπασών. Οξύμωρη διδαχή θα την χαρακτήριζε κανείς αυτή, ξέροντας πως η βιομηχανική κτηνοτροφία είναι ο νούμερο 2 ένοχος παγκοσμίως, όσον αφορά τις εκπομπές τοξικών ρύπων και ρύπανσης του Περιβάλλοντος.

Οι εκπαιδευτικές εκδρομές στις “καφετέριες’ είναι ένα ακόμη βήμα προς το άγνωστο για τη νεολαία μας. Αυτό το άγνωστο το οποίο θα πρέπει να το κάνουμε γνωστό, με ένα τέτοιο εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο σε πραγματικό χρόνο και με διαδραστικό τρόπο, θα μπορεί να τοποθετήσει τους ανθρώπους στη ζωντανή φύση καθημερινά.

Η Φύση σε αντίθεση με τους νεκρούς ήρωες, είναι ζωντανή και είναι δίπλα μας παντού.

Αν όμως δε τη διδαχτούμε ως απαραίτητη γενική γνώση από μωρά παιδιά και όχι ως μία εξειδικευμένη επιστημονική υπόσταση στα πανεπιστήμια, τότε δεν υπάρχει απολύτως καμία περίπτωση να καταλάβουμε την ίδια μας την ύπαρξη και να την προστατέψουμε.

Μέσα σε 1 φωτογραφία βλέπουμε 4 διαφορετικά είδη πτηνών ,αλλά δε ξέρουμε ποια είναι αυτά και τί ρόλο παίζουν στη ζωή μας. Αυτό θα μπορούσε σε μία άλλη παλαιότερη εποχή του Δαρβίνου, να είναι λογικό, αλλά όχι πλέον. Αυτά τα πτηνά βρίσκονται 20 μονάχα χιλιόμετρα μακριά από την Πλατεία Αριστοτέλους και όμως τα αγνοούμε, αφού δε τα διδαχτήκαμε ποτέ στη ζωή μας.

Αν σου έλεγε κάποιος πως τα φλαμίνγκο μπορούν να πιούν ένα ποτήρι με βραστό νερό το οποίο είναι γεμάτο αλάτι, θα το θεωρούσες αξιοθαύμαστο και δε θα είχες άδικο.

Όπως έλεγε και ο Αριστοτέλης “Εν πάσι γαρ τοις φυσικοίς ενεστί τι θαυμαστόν” (Σε όλα τα πράγματα στη Φύση υπάρχει κάτι άξιο θαυμασμού).

Μα εν έτη 2021 το θέμα μας δε θα έπρεπε να είναι ο θαυμασμός, αλλά η αρμονική συμβίωση δια της Γνώσης.

Ο θαυμασμός δε πρόκειται να μας σώσει αλλά ούτε και να μας προστατέψει.

7 Δέλτα δρόμος λοιπόν και ας ελπίσουμε αυτά τα λιγοστά λόγια, να μη φαντάζουν επίκαιρα έπειτα από 20 χρόνια ακόμη.

Αν η Ιστορία διδάσκει τότε δε θα έπρεπε να επαναλαμβάνεται.

Τουλάχιστον όχι ως προς την άσχημη πλευρά της.