Φαγητό, η νέα θρησκεία
Ταξιδεύοντας περισσότερο, δοκιμάζοντας περισσότερα, γράφοντας και διαβάζοντας περισσότερο για φαγητό, γινόμαστε πια μέλη μιας νέας μεγάλης κοινότητας που το βάζει στο επίκεντρο.
Εικόνα: Μαρίνα Τούλα
Υπάρχει ένα εντυπωσιακό άλμα γνώσεων σε σχέση με το φαγητό τα τελευταία χρόνια.
Ταξιδεύοντας περισσότερο, δοκιμάζοντας περισσότερα, γράφοντας και διαβάζοντας περισσότερο για φαγητό, βλέποντας δεκάδες εκπομπές μαγειρικής, ριάλιτι μαγειρικού ανταγωνισμού, ακούγοντας σεφ να αγορεύουν, βλέποντας να δημιουργείται μια νέα σκηνή από περίβλεπτα πρόσωπα μαγείρων, ρωτώντας λεπτομέρειες σε μάγειρες που συναντάμε, ανατρέχοντας σε μνήμες που κουβαλάμε από τις γιαγιάδες και τις μητέρες μας, ψάχνοντας υλικά σε μικρούς παραγωγές και λαϊκές, τολμώντας να δοκιμάσουμε πράγματα που δεν μας περνούσαν από το μυαλό, γινόμαστε πια μέλη μιας νέας μεγάλης κοινότητας που βάζει το φαγητό στο επίκεντρο.
Από την άλλη η διαρκής τάση της επιχειρηματικότητας να επεκτείνεται στο κομμάτι της εστίασης οδηγεί στην παραγωγή τεραστίων ποσοτήτων φαγώσιμων προϊόντων που διατίθενται καθημερινά σε χιλιάδες χώρους.
Βιτρίνες στο πέρασμα μας λειτουργούν ως πόλοι έλξης για τον ουρανίσκο αφήνοντας όμως στο τέλος της μέρας τεράστιες ποσότητες φαγητού αδιάθετες. Που πάει όλη αυτή η τροφή που ξέμεινε στο τέλος της ημέρας;
Πριν δεκαπέντε χρόνια, σε ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη είχα εκπλαγεί με την υστερία γύρω από το φαγητό που επικρατούσε στη Μητρόπολη.
Από τις διαρκείς συζητήσεις και αναζητήσεις που αφορούσαν αποκλειστικά τα μυστικά της γαστρονομίας. Σήμερα είναι και η δική μας νέα θρησκεία.
