Μαίρη Κόντζογλου: Μόνο στην Ελλάδα θεωρείται μειονέκτημα να είσαι εργατική και αφοσιωμένη

Ένας αιφνίδιος θάνατος που θα μπορούσε να είναι και φόνος, οικογενειακές σχέσεις που διαρρηγνύονται και γάμοι συμφέροντος για την Αυγουστίνα και τον Αντώνη, όπως και το «Λαυρεωτικό ζήτημα», η πρώτη «χρηματιστηριακή φούσκα» στην Ελλάδα, που προκαλεί τεράστιες οικονομικές ανακατατάξεις, θα αλλάξουν τη μετοχική σύνθεση της ποτοποιίας.

Επιτυχία και δόξα. Το όνειρο του Αντώνη και της Αυγουστίνας έχει πραγματοποιηθεί. Όμως οι προσωπικές τους ζωές; Σκουριά και χρυσάφι. Γιατί, όπως λέει ο Αντώνης στον απολογισμό του «… όλοι σταλάξαμε λίγη σκουριά στη ζωή μας».

Η Μαίρη Κόντζογλου αφήνει και πάλι το δικό της στίγμα μέσα από τη διλογία «Σκουριά και Χρυσάφι» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο και μιλάει στην Parallaxi για τα μηνύματα που περνάνε μέσα από τα βιβλία της, την πηγή έμπνευσης της, αλλά και τα μελλοντικά σχέδια της.

Πείτε μας δυο λόγια για τη διλογία «Σκουριά και Χρυσάφι». Πέρα από τη σχέση της φράσης αυτής με το χρώμα του ποτού που πρωταγωνιστεί, υπάρχει και κάποιο βαθύτερο νόημα πίσω από αυτές τις λέξεις;

«Το νόημα το ομολογεί ο κεντρικός ήρωας, ο Αντώνης Βαμβακάς, λέγοντας “Τίποτε δεν είναι ατόφιο στη ζωή, σκουριά και χρυσάφι είναι όλα”.

“Ουδέν καλόν, αμιγές κακού”, αν θέλετε.

Για να επιτευχθεί το μεγαλειώδες όνειρο του Βαμβακά έγιναν πολλές υποχωρήσεις. Όπως και για να γίνει η Ελλάδα κράτος. Γιατί η δημιουργία του ποτού συμπίπτει, περίπου, με τη δημιουργία του νέου ελληνικού κράτους».

Τι είναι αυτό που είδατε ότι αγάπησαν περισσότερο οι αναγνώστες σας στα δύο βιβλία της σειράς;

«Έχω πάρει χιλιάδες μηνύματα για τη διλογία. Οι περισσότεροι ήταν ενθουσιασμένοι με την “άγνωστη ιστορία της δημιουργίας της αστικής τάξης στην Ελλάδα” και την απεικόνιση της θέσης της γυναίκας την εποχή εκείνη».

Ποια είναι η πηγή έμπνευσης;

«Κάθε φορά είναι και κάτι διαφορετικό, δεν υπάρχει κανόνας. Τη “Σκουριά και χρυσάφι” την εμπνεύστηκα πίνοντας κονιάκ, γοητευμένη από το χρώμα και τη γεύση του. Έψαξα στο διαδίκτυο να δω πώς και πότε παρασκευάστηκε, καθαρά από περιέργεια, και η ιστορία των ανθρώπων που το δόξασαν στην Ελλάδα και το εξωτερικό είδα πως έφτανε ως την καταστροφή των Ψαρών. Αυτό ήταν το έναυσμα, από εκεί και πέρα το λόγο είχε η εποχή -πολυκύμαντη και πολυτάραχη – και η μυθιστορία, φυσικά».

Θα μπορούσε κάποιος κάλλιστα να πει ότι γράφετε και εκδίδετε βιβλία με μεγάλη συχνότητα.

«Αφήνοντας μετέωρο ένα ερώτημα για το ‘ποιος ορίζει τι είναι πολλή μεγάλη συχνότητα;’ , ομολογώ πως ο χρόνος δε μου φτάνει να γράψω βιβλία για όλες τις ιδέες/θέματα που έχω κατά νου ή στο αρχείο μου. Η έμπνευση για μένα είναι αποτέλεσμα μιας διαρκούς μελέτης των ανθρώπων, της Ιστορίας αλλά και της ιστορίας της κοινωνίας που είναι απύθμενες δεξαμενές ιδεών. Τέλος, είμαι εργατική και αφοσιωμένη σε ό,τι κάνω, αυτό μόνο στην Ελλάδα θεωρείται μειονέκτημα».

Η Μαίρη Κόντζογλου δεν κρύβει ότι έως και σήμερα εμπνέεται από σπουδαίους συγγραφείς, αφού άλλωστε της αρέσει να ανακαλύπτει συνεχώς νέα βιβλία.

«Πολλά βιβλία και πολλοί συγγραφείς. Εξάλλου ακόμη εμπνέομαι από ορισμένους, συνέχεια ανακαλύπτω βιβλία που με συγκλονίζει το θέμα του ή η γραφή τους ή και τα δυο μαζί, όπως για παράδειγμα εσχάτως ο Λόμπο Αντούνες Αντόνιο».

Οι ιστορίες αρκετών βιβλίων της διαδραματίζονται σε μια άλλη εποχή, πρόκειται για τυχαίο γεγονός ή πηγάζει από μια βαθιά αγάπη για την ιστορία;

«Πράγματι, πηγάζει από την αγάπη μου να μελετώ την Ιστορία. Με συγκινούν τα ήσσονος σημασίας ιστορικά γεγονότα, αυτά που δεν άλλαξαν ‘τον ρού’ της, μελετώ τον αντίκτυπό τους στην κοινωνία εκείνης της εποχής και τις προεκτάσεις τους στο σήμερα.

Πόσο εύκολο είναι όμως να μεταφέρετε το κλίμα μιας άλλης εποχής και μάλιστα με πειστικό τρόπο;

«Σίγουρα δεν είναι εύκολο, δε θα το χαρακτήριζα όμως και πολύ δύσκολο. Υπάρχει πια τεράστια πληροφόρηση, εικόνες, κοσμήματα, χρηστικά αντικείμενα, όπλα, τι άλλο να πω… εφημερίδες, προσκλήσεις για πρεμιέρες θεατρικών παραστάσεων, διαφημίσεις, ρεκλάμες να τις πω καλύτερα, τα πάντα. Όλα διαθέσιμα αρκεί να ξέρεις να τα… διαβάσεις. Ιδιαίτερη προσοχή απαιτεί το λεξιλόγιο και ακόμη μεγαλύτερη η κατανόηση των ηθών της εποχής. Στην Κρήτη που ήμουν τις προηγούμενες μέρες ήταν έξαλλοι με ένα βιβλίο στο οποίο , κατά τη διάρκεια της Κατοχής, μια Κρητικοπούλα έκανε ωτοστόπ σε ένα γερμανικό στρατιωτικό αυτοκίνητο…»

Τι μας λέει η ίδια για τη διαδικασία που ακολουθεί προς την συγγραφή ενός βιβλίου;

«Η συνήθης διαδικασία, νομίζω. Σχετικά βιβλία, αναζήτηση στο διαδίκτυο, ανάγνωση επιστολογραφιών, διπλωματικές εργασίες και διδακτορικές διατριβές, επισκέψεις σε μουσεία και στον τόπο που διαδραματίστηκαν τα γεγονότα, συζητήσεις με απογόνους ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα – βρήκα πάντα πρόθυμους ανθρώπους να βοηθήσουν, όσα ‘ευχαριστω’ να πω είναι λίγο».

Μπορούν οι μυθιστορηματικές ιστορίες που διαδραματίζονται στο παρελθόν να μας πουν κάτι για το σήμερα;

«Όσο η Ιστορία του χθες μπορεί να μας μιλήσει για το σήμερα. Καταρχήν δε θεωρώ κακό μόνο να θυμόμαστε ή να μαθαίνουμε από ένα βιβλίο, είναι και αυτό αποστολή της λογοτεχνίας. Και ασφαλώς, σε ορισμένα βιβλία ‘εποχής’ ή ιστορικά μυθιστορήματα, σε ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης, μπορείς να βρεις γεγονότα και πράξεις που επαναλαμβάνονται αέναα. Αυτό είναι γοητευτικό, είναι και τρομακτικό, είναι απογοητευτικά αλλά μπορεί και να είναι ελπιδοφόρο…

Στη διλογία “Σκουριά και χρυσάφι” εμπλέκεται στην υπόθεση η πρώτη χρηματιστηριακή ‘φούσκα’ του ελληνικού κράτους, δηλαδή το Λαυρεωτικό ζήτημα, ο κρατικός δανεισμός και η εξ αυτού ανάμιξη των ξένων στα εσωτερικά του κράτους, ο πολιτικός και κομματικός διχασμός και πάρα πολλά άλλα γεγονότα τα οποία, αν διαβάσει κανείς το βιβλίο θα τα βρει ακόμα στη ζωή μας».

Κάτι που θίγεται στη διλογία είναι η θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία του 19ου αιώνα. Στο σήμερα, οι γυναίκες στη χώρα μας, έχουν καταφέρει να βρουν τη θέση τους στην κοινωνία και να αποτινάξουν τις αλυσίδες και τα στερεότυπα των προηγούμενων αιώνων;

«Όχι απόλυτα, όπως δεν το έχουν κάνει ούτε οι άνδρες άλλωστε. Mάλλον, για να πω καλύτερα τι εννοώ, επειδή ακριβώς δεν τα έχουν αποτινάξει οι άνδρες, οι γυναίκες χρειάζεται να καταβάλλουν ουσιαστικότερη προσπάθεια. Επίσης η Πολιτεία οφείλει να επιτελέσει το καθήκον της επ’ αυτού, για δείτε πόσο λίγες γυναίκες βρίσκονται στο υπουργικό συμβούλιο και ας μελετήσουμε, όσο μπορούμε, τι ακριβώς εκφράζουν οι συγκεκριμένες».

Η Μαίρη Κόντζογλου μοιράζεται με την Parallaxi τα μελλοντικά της σχέδια και δηλώνει «ερωτευμένη» -και πάλι- με το θέμα με το οποίο αποφάσισε να ασχοληθεί στο νέο της βιβλίο:

«Έχω ξεκινήσει να γράφω ένα ιδιαίτερα απαιτητικό βιβλίο, αφού ολοκλήρωσα την απαιτούμενη έρευνα – αν και ποτέ δεν τελειώνει, πάντα ανακαλύπτεις πως κάνει σου διέφυγε και τρέχεις πάλι – και έκανα επιτόπια έρευνα στον ‘τόπο του εγκλήματος’.

Στα διαλείμματα ερευνώ – χοντρικά- το επόμενο θέμα, που μπορεί όμως και να μην είναι το επόμενο και λίγο πριν κοιμηθώ καταγράφω σκέψεις και συναισθήματα σε μικρή φόρμα.

Δε συνηθίζω να δίνω στοιχεία για το βιβλίο που γράφω, όμως δηλώνω ερωτευμένη – και πάλι- με το θέμα μου και πως με απασχολεί ο συμβολικός τρόπος με τον οποίο καταγράφω το θέμα μου».

Δείτε επίσης…