Για τους «φουσκωμένους» λογαριασμούς ρεύματος έχουν ευθύνη και ορισμένοι Δήμοι

Η ενεργειακή κρίση που βιώνουμε είναι απότοκο πολλών και διαφορετικών παραγόντων και σίγουρα δεν αποτελεί μόνο ένα ελληνικό φαινόμενο αλλά και μία δυναμική και εξελισσόμενη κατάσταση σε παγκόσμια κλίμακα. Παράλληλα, μπορούμε να σχολιάσουμε ότι η ενεργειακή κρίση μοιάζει σε μεγάλο βαθμό με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, με την έννοια ότι μόνον μία κρίση ενός Κράτους φτάνει για να προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις με οικονομικό αντίκτυπο σε όλον τον κόσμο.

Επιπλέον, χώρες όπως η Ελλάδα, με μεγάλη ενεργειακή εξάρτηση, αδύναμο και ανεμικό παραγωγικό μοντέλο, καθώς και μικρή ανταγωνιστικότητα, βιώνει ακόμη πιο απότομα αυτή την κρίση. Μήνα με τον μήνα, τα ελληνικά νοικοκυριά αντικρύζουν αυξημένους λογαριασμούς ρεύματος και φυσικού αερίου, ειδικά τα ευάλωτα και φτωχά νοικοκυριά αναγκάζονται να μειώσουν χρήματα που θα πήγαιναν σε άλλες έκτακτες ανάγκες προκειμένου να είναι συνεπείς στις πληρωμές υπέρογκων λογαριασμών.

Κι όσο η δυσχερής αυτή κατάσταση συνεχίζεται με ραγδαίους ρυθμούς και σε πολλά άλλα προϊόντα, κανείς από την κυβέρνηση δεν αναλογίζεται ότι στον τελικό λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος συνυπολογίζονται χρεώσεις και υποχρεώσεις υπέρ Δήμων και ΕΡΤ. Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις, αυτές οι χρεώσεις μπορεί να φτάσουν μέχρι και το 40 με 50 τις εκατό του συνολικού τελικού λογαριασμού. Φυσικά το ποσοστό συνεισφοράς των χρεώσεων υπέρ Δήμων ποικίλει ανάλογα με τα δημοτικά τέλη που έχει επιβάλει κάθε Δήμος στους δημότες του. Όσο υψηλότερα δημοτικά τέλη έχει θεσπίσει ο Δήμος σε μία περιοχή, τόσο πιο αυξημένος θα είναι ο τελικός λογαριασμός.

Παρόλα αυτά, τα δημοτικά τέλη και οι λοιπές χρεώσεις αποτελούν ένα πεδίο που θα μπορούσαν οι αρμόδιοι να επέμβουν. Προσωπικά, θα πρότεινα, μάλιστα, να μπει και ένα πλαφόν στην χρέωση των δημοτικών τελών. Για παράδειγμα, δεν δύναται ένα πολίτης που μένει στο Φίλυρο, στο Ασβεστοχώρι ή στον Χορτιάτη να έχει συντελεστή 1,92 ευρώ το τετραγωνικό και ένα πολίτης που κατοικεί στα Πεύκα να χρεώνεται με 1,25 ευρώ το τετραγωνικό. Δεν είναι εύλογο να ενυπάρχει αυτή η αξιοσημείωτη διαφορά και μάλιστα όταν διακρίνεται τεράστια αναντιστοιχία μεταξύ των προσφερόμενων υπηρεσιών καθαρισμού και ηλεκτροφωτισμού.

Επιπλέον, σύμφωνα με τα στελέχη του υπουργείου οικονομικών, οι ενέργειες που είχαν γίνει τα προηγούμενα έτη, σχετικά με την πλατφόρμα καταγραφής και εμφάνισης των πραγματικών τετραγωνικών των ιδιοκτησιών στους Δήμους, αναμένονταν να δώσει σε ετήσια βάση αυξημένα έσοδα στους ΟΤΑ. Γιατί λοιπόν, σε αυτή την δύσκολη κρίση να μην βάλουν πλάτη και ορισμένοι Δήμοι οι οποίοι χρεώνουν υψηλούς συντελεστές τελών συγκριτικά με άλλους όμορους Δήμους; Γιατί Δήμοι, όπως ο Δήμος Πυλαίας Χορτιάτη του οποίου είμαι κάτοικος, να μην προχωρούν σε γενναίες μειώσεις, ειδικότερα ευάλωτων και φτωχών νοικοκυριών, δίχως να εκτροχιάζουν τους προϋπολογισμούς τους, καθώς μακροπρόθεσμα θα εισπράξουν έσοδα που τους αναλογούν λόγω της φανέρωσης των πραγματικών τετραγωνικών;

Η ενεργειακή κρίση είναι παρούσα και εξελίσσεται ταχύτατα. Κατά την άποψη μου, όσοι συνεισφέρουν στην τελική τιμολόγηση των δικτύων κοινής ωφέλειας (κράτος, Δήμοι, φορείς δημοσίου κλπ) πρέπει να βάλουν «πλάτη», μειώνοντας τους συντελεστές που επιβαρύνουν επιπλέον τους πολίτες πέρα της αξίας του ηλεκτρικού ρεύματος.

*Ο Δημήτρης Παπαγεωργίου είναι Μηχανικός Χωροταξίας και Ανάπτυξης (ΑΠΘ) – Σύμβουλος Ακινήτων