Για τους συνομωσιολόγους

Υποψιάζομαι ότι ο κορονοϊός υπάρχει ανεξάρτητα από την πολιτική εκμετάλλευση της πανδημίας, από το τι λένε και τι υλοποιούν περί πανδημίας η κυβέρνηση, οι πολιτικοί, οι ιερείς.

Υποψιάζομαι ότι ο κορονοϊός είναι σαν τον κεραυνό: προκαλεί φωτιές ανεξάρτητα από το αν τον θεωρούμε ηλεκτρική εκκένωση, κατάρα, θεότητα. Είναι προφανώς παράλογο να χορηγούνται επιλεκτικά δεκάδες εκατομμύρια ευρώ σε ορισμένα ΜΜΕ και να μην βελτιώνονται οι συνθήκες στα μέσα μαζικής μεταφοράς, να μην ενισχύεται το σύστημα υγείας, να μην μειώνεται ο αριθμός των μαθητών στις τάξεις, να μην προετοιμάζονται τα πανεπιστήμια εδώ και ένα εξάμηνο με αύξηση των αιθουσών, του προσωπικού και των εργαστηρίων.

Το ίδιο έχει γίνει και με άλλες κρίσεις που προκλήθηκαν από φυσικές καταστροφές και «αξιοποιήθηκαν» πολιτικά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να λαμβάνουμε μέτρα προστασίας από τους τυφώνες, τους σεισμούς, τις πυρκαγιές…

Υποψιάζομαι ότι δεν γνωρίζουμε ακόμα με βεβαιότητα το πως λειτουργεί ο κορονοϊός. Γνωρίζουμε όμως ότι έχουν αυξηθεί παγκοσμίως σημαντικά οι θάνατοι. Άρα, εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι η πανδημία συμβάλει ώστε να πεθαίνουν άνθρωποι: ορισμένοι εξαιτίας όσων προκαλεί ο κορονοϊός, άλλοι εξαιτίας χρόνιων προβλημάτων που έχουν αλλά επιδεινώνονται από τον κορονοϊό, άλλοι γιατί τα νοσοκομεία είναι γεμάτα και αδυνατούν να περιθάλψουν ασθενείς με διάφορα προβλήματα υγείας, άλλοι γιατί η πολιτική υγείας στην πανδημία τους ωθεί στην εξαθλίωση.

Υποψιάζομαι ότι το ζητούμενο όσων αμφισβητούν την ύπαρξη της πανδημίας δεν είναι η ζωή μας αλλά η εμπέδωση της επιρροής τους. Μικρός ο τόπος μας, γνωριζόμαστε… Το ερώτημα είναι απλό: πέρα από καταγγελίες, τι έχουν να προτείνουν για το παρόν και το μέλλον μας;

Πολλές υποψίες ακούγονται περί της προέλευσης του κορονοϊού. Το ζήτημα είναι ότι ανεξαρτήτως της προέλευσής του, πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε. Δεν έφτασε στην χώρα μας ούτε από νέους ανθρώπους, ούτε από πρόσφυγες και μετανάστες.

Τα πρώτα κρούσματα κορονοϊού ήταν μεσήλικας Έλληνας που είχε ταξιδέψει σε έκθεση μόδας στην Ιταλία και μια ομάδα υπερήλικων Ελλήνων που είχαν κάνει θρησκευτικό τουρισμό στα Ιεροσόλυμα. Η στοχοποίηση των «ανεύθυνων νέων», των φτωχών, των προσφύγων, των μεταναστών και των Ρομά ως «βόμβες» κορονοϊού αποτελεί παραλλαγή του «για όλα φταίνε οι άλλοι», ειδικά όσοι ζουν σε δύσκολες συνθήκες.

Η στοχοποίηση δεν βοηθάει στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Ο μόνος τρόπος είναι να βελτιώσουμε τις συνθήκες διαβίωσης τους. Από την άλλη, η απάντηση όσων στοχοποιούνται δεν μπορεί να είναι η ανυπαρξία μέτρων προστασίας. Αν κάποιοι δεν ενδιαφέρονται για τις ζωές μας, ας μην τους κάνουμε και το χατίρι…

Προστατευόμαστε όχι γιατί μας το επιβάλλουν αλλά γιατί θέλουμε να ζήσουμε, να εργαστούμε με αξιοπρέπεια, να ερωτευτούμε, να ταξιδέψουμε, να γλεντήσουμε, γιατί νοιαζόμαστε για τους δικούς μας και για όλους τους ανθρώπους. Οι περιορισμοί που απαιτούνται από τα μέτρα προφύλαξης μας κουράζουν, μας θυμώνουν, μας απογοητεύουν. Δεν είναι λύση να βασανιζόμαστε μόνοι μας ή «να κάνουμε διάλλειμα» από τα μέτρα προφύλαξης.

Η λύση βρίσκεται στο να μοιραστούμε τις δυσκολίες μας με όσους εμπιστευόμαστε και να καταλήξουμε σε πρωτότυπες και ασφαλείς διεξόδους, στο να προσφέρουμε βοήθεια ή έστω μια τηλεφωνική συζήτηση σε όσους έχουν ανάγκη.

Ένα από τα πιο απαισιόδοξα ποιήματα του Clint Smith είναι το «When people say, ‘we have made it through worse before’». Περίπου στο τέλος του ποιήματος ο Smith υπονομεύει όλη τη λογική της απαισιοδοξίας δηλώνοντας ότι «I believe there is a better future to fight for».

Μόλις στα 32 του χρόνια, αφροαμερικανός μεγαλωμένος στη Νέα Ορλεάνη, o Smith γνωρίζει καλά το παιχνίδι του βολονταρισμού στην αισιοδοξία και της απόγνωσης στην απαισιοδοξία… Διαλέξτε.