Γιατί έσβησε η τοιχογραφία στο ΑΠΘ;

Σήμερα το πρωί σκεφτόμουν να γράψω ένα κείμενο για τη σπουδαία τοιχογραφία της Andrea Luis με καταγωγή από την Πορτογαλία. Την καλλιτεχνική της αποτύπωση στην εικόνα που μας προσέφερε ο φωτογράφος Δημήτρης Τοσίδης, από τη βίαιη σύλληψη που έγινε εντός του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, όταν εισέβαλαν με την ανοχή και το άνοιγμα της πόρτας από τις Πρυτανικές Αρχές πάνοπλες δυνάμεις της αστυνομίας για να εκδιώξουν και να συλλάβουν φοιτήτριες και φοιτητές (!) από το ίδιο τους το πανεπιστήμιο.

Η τοιχογραφία ολοκληρώθηκε προχθές 21/09 στον εξωτερικό του κτιρίου των τμημάτων Νομικής και Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών και ειλικρινά ήταν ένα σύμβολο για να μας θυμίζει πάντα τα όσα συνέβησαν στο χώρο μας, στο μέρος όπου σπουδάσαμε και σπουδάζουμε. Ήθελα να πάω και να το χαζέψω, για να θυμηθώ τις μέρες που φίλοι ήταν μέσα και τους ψάχναμε με αγωνία στο τηλέφωνο, μπλε σειρήνες και ελικόπτερα είχαν γεμίσει την πόλη, τις κλούβες που έκλειναν λίγο πριν τις 9 το βράδυ τις εισόδους του ΑΠΘ, όταν ξεκινούσε η απαγόρευση κυκλοφορίας και προσήγαγαν για την παραβίαση του μέτρου, τους φοιτητές που έβγαιναν από το πανεπιστήμιο μετά τη συνέλευσή τους.

Η τοιχογραφία θα αποτελούσε μια διαρκή επαγρύπνηση για το τι μπορεί να συμβεί όταν ανοίγει έτσι εύκολα ο δρόμος για την τοποθέτηση της αστυνομίας μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους, καθώς θα πηγαίναμε ξανά στο πανεπιστήμιο που θέλουμε να ξεκινήσει και πάλι τη δια ζώσης λειτουργία του. Αυτό που θέλαμε και ζητούσαμε τότε, ώστε να είναι ο χώρος ζωντανός από παιδιά, φοιτήτριες και φοιτητές, που συναναστρέφονται, συζητούν, ζυμώνονται και επικοινωνούν και όχι χώρος γεμάτος αστυνομικούς που δημιουργούν ένα αίσθημα δισταγμού να φωνάξεις, να φιλήσεις, να βγάλεις μια φωτογραφία, έρχεσαι απλά και μόνο για να τελειώσεις το μάθημα και να φύγεις, γιατί έτσι φτιάχνεται ένας ”άριστος”.

Σήμερα, λοιπόν, φτάνοντας στο σημείο και περιμένοντας να αντικρίσω την τοιχογραφία, βρήκα φρέσκια άσπρη μπογιά που είχε σβήσει την τοιχογραφία της Andrea Luis. Φαίνεται πως τα αντανακλαστικά τής Πρυτανείας ερεθίστηκαν άμεσα και κινητοποιήθηκαν τα δικά της ”πινέλα” μόνο βέβαια για τη συγκεκριμένη τοιχογραφία, αφού μάλλον αυτή είναι που ενόχλησε. Γιατί αν κάνει κάποιος μια βόλτα όχι μεγάλη, μόνο πέριξ του κτιρίου, θα διαπιστώσει πως άλλα γκράφιτι σε τοίχους βρίσκονται ακόμα εκεί.

Θέλω να πω πως η δικαιολογία περί αισθητικής ή ότι δήθεν οι τοιχογραφίες αποτελούν βρωμιά δεν στέκει, αφού διαφορετικά θα έσβηναν κι άλλα με την άσπρη τους μπογιά. Το σβήσιμο έγινε, όχι επειδή δεν ήθελαν αυτοί να θυμούνται, αλλά εμείς να θυμόμαστε την συγκλονιστική αυτή εικόνα, που σε κάνει να πονάς, να φοβάσαι, να θυμώνεις.

Πρέπει να δοθεί μια συγκεκριμένη απάντηση γιατί σβήστηκε η συγκεκριμένη τοιχογραφία και μάλιστα τόσο άμεσα. Μέσα σε δυο μέρες, ενώ άλλες και άλλα γκράφιτι που σχεδόν έχουν γίνει μουτζούρες από τη φθορά στέκουν ακόμα εκεί και το ΑΠΘ δεν συγκινείται να διορθώσει αυτή την εικόνα. Δρα ιδεολογικά το πανεπιστήμιο και μπλοκάρει αυτή την πτυχή της ελευθερίας της έκφρασης και της καλλιτεχνικής και πνευματικής δημιουργίας;

Βέβαια, το ΑΠΘ είχε κι άλλο χρώμα μπογιάς και έκανε την αισθητική του παρέμβαση, όπως αυτό αντιλαμβάνεται την έννοια της αισθητικής, η οποία φαίνεται να μοιάζει με αυτή του Δημάρχου Αθηνών και του Μεγάλου Περιπάτου. Έτσι απέκτησε και το πανεπιστήμιό μας ένα μικρότερο κόκκινο περίπατο. Μάλλον θεωρούν αυτό ομορφότερο, από το έργο που έσβησαν ή καλύτερα τους ταιριάζει.