O Γιώργος Μαρκάκης κλείνει τον κύκλο του ΕΧ και ανοίγει τον επόμενο

Εικόνες: Νόπη Ράντη

Στον απόηχο του 62ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που μόλις ολοκληρώθηκε με επιτυχία και ασφάλεια, αλλά και πλήθος κόσμου και δημιουργών, θα μιλήσω για μια ταινία που με συγκίνησε, ανάμεσα σε άλλες. Το ΕΧ του Γιώργου Μαρκάκη.

Η πρώτη μου ταινία στο φεστιβάλ, μετά από τόσο καιρό στην πανδημία, τα φώτα σβήνουν και η Βασίλισσα της νύχτας του Μότσαρτ με κατακλύζει. Ακολουθούν νεράιδες και μαγικά πλάσματα, τρυφερές εξομολογήσεις, πόνος, ουσίες, έρωτας, ένταση, ηδονή, τρυφερότητα, underground nightlife, βερολινέζικο γκλαμ θα λεγες βγαλμένο από τα έξαλλα 20ies, ωστόσο όλα συμβαίνουν στο σήμερα, όχι στον Μαγικό Αυλό αλλά στον μαγικό κινηματογραφικό κόσμο του Γιώργου Μαρκάκη. Ποίηση στις τουαλέτες του Βερολίνου. Μου θύμισε ιστορίες της νιότης μας σε διάφορες διάσημες τουαλέτες της πόλης, όπως αυτές του Berlin Bar και του Φλου. Πάντα λέγαμε ότι έπρεπε να γίνουν ταινία όλες αυτές οι στιγμές. Και να που χρόνια μετά κάποιος το έκανε.

Πέρασα ένα όμορφο συννεφιασμένο φεστιβαλικό πρωινό με τον Γιώργο Μαρκάκη, χαμένοι στα γραφικά στενά της Θεσσαλονίκης και στην παραλία, μιλώντας για την τέχνη, τη ζωή και το σινεμά.

Τον λάτρεψα, όπως και την ταινία του. Του ζήτησα και λίγα λόγια γι αυτήν:

“Το ΕΧ για μένα όπως και το India blues είναι μια αυτοβιογραφική ταινία. Είναι μια ανάλυση στις ανθρώπινες σχέσεις. Χωρίς όμως την γνωστή σύμβαση μεταξύ ψυχαναλυτή και θεραπευομενου σε ένα δωμάτιο ιατρείου αλλά μέσα σε μια τουαλέτα ενός club. Εκεί που όλοι μπορούν να είναι οι εαυτοί τους, χωρίς να χρειαστούν να βάλουν κάποια μάσκα. Γίνονται όλοι ΕΧ από τους ρόλους που κουβαλάνε κάθε μέρα στην ζωή τους. Και μπορούν να είναι ελεύθεροι. Αυτό προσπαθώ να κάνω και εγώ στην καθημερινότητα της ζωής μου. Να είμαι αυθεντικός. Και σε αυτό με βοήθησε πολύ η ίδια  η πόλη του Βερολίνου. Το Βερολίνο με βοήθησε να αναπτυχθώ ως καλλιτέχνης γνωρίζοντας με, με άλλους καλλιτέχνες και έτσι όλοι μαζί αρχίσαμε να ανακαλύπτουμε περισσότερο τους εαυτούς μας μέσα από αυτή την δημιουργική διαδικασία.

Επίσης η queer κοινότητα είναι δυνατή ενωμένη κάνοντας έτσι όλους εμάς να νιώθουμε ότι αυτό είναι το σπίτι μας. Μέσα στην κοινωνία μεγαλώνοντας ως “διαφορετικός” υπάρχει πολύ έντονο το συναίσθημα της απόρριψης, της κριτικής, κάτι σύνηθες μεγαλώνοντας μέσα σε μια στρειτ κοινωνία όπου εκ των πραγμάτων είσαι μειονότητα.

Οι Ήρωες του ΕΧ βιώνουν την απόρριψη, κάτι που προσωπικά έχω ζήσει επίσης. Η ταινία το μεταφέρει αυτό στο 100% συμπληρώνοντας και το γεγονός της «οικογένειας», που όλοι αυτοί οι ήρωες δημιούργησαν, για να μπορέσουν να νιώσουν την αγάπη, βοηθώντας ο ένας τον άλλον, πάντα ως σημείο συνάντησης την μουσική techno που τους ενώνει. Αυτό είναι το ΕΧ αυτό είμαι και εγώ. Και αυτό ζήσαμε όλοι πριν την πανδημία μοιραζόμενοι πολύ προσωπικές στιγμές, αυτές που μπορείς να ζήσεις μέσα σε μια τουαλέτα ενός club στο Βερολίνο. Και όπως όλα στην ζωή, κύκλοι ανοίγουν και κλείνουν. Έτσι και εδώ κλείνω τον κύκλο του ΕΧ και ανοίγω έναν άλλον που θα είναι σύντομα στα πάτρια εδάφη της Κρήτης μου.”

Στη σελίδα του Φεστιβάλ διαβάζω για την ταινία:

Ενώ το dancefloor έχει χτίσει τη δική του μυθολογία ως χώρος σύνδεσης, κάθε γνήσιο πλάσμα της νύχτας γνωρίζει ότι η πραγματική δράση εκτυλίσσεται στον θάλαμο της τουαλέτας – που είναι τόσο το μηχανοστάσιο του κλαμπ και η γωνία της «εξομολόγησης». Η ταινία απεικονίζει τις πραγματικότητες αυτών των ιερών χώρων με μια εντυπωσιακή αίσθηση οικειότητας, φέρνοντάς μας κοντά στην Νταϊάνα.

Ο George Μαρκάκης γεννήθηκε στην Κρήτη και σπούδασε κινηματογράφο στην Αθήνα και τη Νέα Υόρκη. Τα τελευταία 10 χρόνια έχει τη βάση του στο Βερολίνο.

Φιλμογραφία:

2013 India Blues, 2021 EX

EX Σκηνοθεσία:George Μαρκάκης Σενάριο:Marie Fleuret, George Μαρκάκης Διεύθυνση φωτογραφίας:Mor Shauli Μοντάζ: Τόλης Αποστολιδης Ήχος: Σάββας Κοντού Μουσική: Plus 1 Ηθοποιοί: Diana Kleimenova, Mitzucker Rae Samson, Leto Leto Van Long, David Jong-Sung Myung, Braulio Bandeira, Καλλιόπη Τζερμάνη Παραγωγή: I Have My Art, Cornelsen Films Παραγωγοί: George Μαρκάκης, Christopher Cornelsen Κοστούμια: Avi Ben Nisan Σκηνικά: Avi Ben Nisan Φορμάτ: DCP Χρώμα: Έγχρωμο Χώρα Παραγωγής: Γερμανία, Ελλάδα Έτος Παραγωγής: 2020 Διάρκεια: 85′