Η γυναίκα που μας έκανε να ερωτευτούμε την κρητική λύρα και την φωνή της

Την συνάντησα πριν κάποια χρόνια. Η μπάσα φωνή της και η κρητική της λίρα με συνοδεύει σε πολλές φάσεις τις ζωής μου, ευχάριστες και στενάχωρες. Είναι η μουσικός που καθημερινά χρειάζομαι ένα πέρασμα της από τα αυτιά μου. Ερμηνεύει τα κομμάτια της και εκείνα που επιλέγει με έναν τρόπο τόσο βαθύ που αγγίζει την ψυχή μου, με ξυπνάει.

H Γεωργία Νταγάκη, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, οι ρίζες της όμως προέρχονται από το Ρέθυμνο Κρήτης και όπως λέει την πατρίδα της την αγαπά διπλά. Αν δεν ήταν μουσικός θα ήταν ζωγράφος, σχολιάζοντας η ίδια χιουμοριστικά πως πιάνουν τα χέρια της. Αν πάλι δεν ήταν ζωγράφος θα επέλεγε ένα επάγγελμα που συσχετίζεται με κάποια άλλη μορφή τέχνης. 

“Κάθε φορά που βρίσκομαι στην πατρίδα μου στο Ρέθυμνο η χαρά είναι μεγάλη διότι όλοι οι συγγενείς μου βρίσκονται εκεί, όποτε με συνδέει μία πολύ μεγάλη αγάπη με αυτό τον τόπο. Ωστόσο είμαι και ένα παιδί της πόλης, διότι μεγάλωσα στην Αθήνα και έτσι την αισθάνομαι σαν ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ζωής μου, περπατώντας μέχρι σήμερα στην πόλη αυτή ανακαλύπτω συνέχεια νέα πράγματα που με ενθουσιάζουν.”

Ασχολείται με την μουσική από πολύ μικρή ηλικία, όπως λέει η πρώτη στιγμή που αισθάνθηκε πως την συγκινεί βαθιά σε όλες τις εκφάνσεις της, ήταν όταν ολοκλήρωσε το πρώτο της μάθημα κριτικής λίρας.

“Πριν μάθω καλά-καλά να παίζω αυτό το όργανο, είχα ακούσει από πολλές κριτικές λίρες, την ώρα ενός ομαδικού μαθήματος που συνέβαινε εκείνη τη στιγμή να παίζουν την “Ξαστεριά” ένα ριζίτικο της Κρήτης. Εκείνη την στιγμή ανατρίχιασα και ένιωσα πως κάτι συμβαίνει βαθιά μέσα μου. Στη συνέχεια της πορείας μου έπαιξε καθοριστικό ρόλο η καταγωγή μου, η πλούσια κληρονομιά που μας έχουν αφήσει οι πρωτομάστορες της Κρήτης ήταν σαν να με έσπρωχνε να ασχοληθώ επαγγελματικά, διότι έχω μεγαλώσει κι έχω γαλουχηθεί με αυτό το είδος μουσικής. Ο δάσκαλος μου, ο Μάνος Πυροβολάκης ήταν επίσης ένας από τους καταλυτικούς ρόλους για να ασχοληθώ επαγγελματικά με την μουσική, η οικονομική δυνατότητα της οικογένειας μου για να μπορέσω να σπουδάσω κάτι το οποίο πραγματικά αγαπούσα από μικρή, είναι ένα πάζλ πολλών κομματιών που ευτυχώς ενώθηκαν και μπορώ να κάνω αυτό που με γοητεύει κάθε μέρα, επάγγελμα.”

Η Γεωργία ανήκει στην κατηγορία των καλλιτεχνών με δυο “ταμπέλες” καθώς είναι και μουσικός και ερμηνεύτρια, όπως λέει ο συνδυασμός αυτός είναι πολύ δημιουργικός.  “Αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα πιο σφαιρικά και με έναν πιο διαφορετικό τρόπο απ’ ότι αν είχες έναν από τους δυο “ρόλους”. Ωστόσο ο κόσμος πολλές φορές αισθάνομαι ό,τι δεν κατανοεί πλήρως το πόσο δύσκολο είναι να προσπαθείς πάνω στη σκηνή να μεταφράζεις και τους δυο αυτούς “δρόμους” ταυτόχρονα, θέλει μεγάλη σωματική και ψυχική αντοχή. Πόσο δε μάλλον όταν παίζεις ένα σολιστικό μουσικό όργανο και τραγουδάς παράλληλα. Εγώ γράφω μουσική, όμως έχω γράψει κάποιες σημειώσεις-στίχους κατά καιρούς σε ημερολόγια τους οποίους ποτέ δεν ολοκλήρωσα για να πω πως έχω ένα τραγούδι αν και φαντάζομαι πως ακόμη και να το έκανα αυτό ενδεχομένως να μην μου άρεσε. Γενικώς νομίζω πως δύσκολα βρίσκω στίχους οι οποίοι μεταφράζουν στο απόλυτο αυτό που αισθάνομαι εγώ την συγκεκριμένη χρονική στιγμή γιατί και τα συναισθήματα μου μεταλλάσσονται διαρκώς. Νοιώθω πολύ καλά όταν ερμηνεύω τραγούδια άλλων δημιουργών αρκεί αυτά να με αντιπροσωπεύουν. Κυρίως δίνω μεγάλη βαρύτητα στο στίχο, αν ο στίχος με συγκινήσει και με αγγίξει εκείνη τη στιγμή που δοκιμάζω το τραγούδι, τότε επιλέγω το κομμάτι.”

Το 2006, κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος της Γεωργίας, “Στην Άκρη Αυτού Του Κόσμου” ένας καθαρά παραδοσιακός δίσκος όταν ακόμη έπαιζε και κινούνταν στα κρητικά μονοπάτια.

“Ο δεύτερος δίσκος που κυκλοφόρησε το 2014 “Ο Φόβος”, θεωρώ πως κρύβει μέσα του μία ισχυρή δόση του τί κάνω και του τί έκανα στα live μου εκτός Κρήτης. Κυκλοφορώ στις συναυλίες μου με την κριτική λίρα, δεν το είδα ποτέ σαν πρόκληση, ούτε σαν αυτοσκοπό. Πάντα μου άρεσε όλα αυτά που κάνω να είναι τελειοποιημένα και να τα εκτελώ καλά, να τα πρεσβεύω όσο καλύτερα μπορώ. Και έτσι τα πράγματα μαζί με τις σπουδές μου και με τις συνεργασίες μου που ήρθαν στην πορεία της μουσικής μου διαδρομής με πήγαιναν κάπως από μόνα τους. Πήρα πολλά εφόδια από τις συνεργασίας μου και έτσι με τους δρόμους που διάλεξα, βάσει της αισθητικής μου έφτασα εδώ. Το πιο σημαντικό στην πορεία ενός καλλιτέχνη για εμένα είναι να τον αγαπήσει ο κόσμος, να τον καταλάβει, να αγαπήσει την μουσική του, τα τραγούδια του και να ταυτιστεί με αυτά.”

Ένα live που δεν θα ξεχάσει ποτέ διαδραματίστηκε λίγο πριν την καραντίνα εδώ στη Θεσσαλονίκη. Είχε χιονίσει, και εκείνοι παίζανε στον Μύλο. 

“Όλοι βρισκόμασταν στη Θεσσαλονίκη, ήμασταν στο τσάκ να ακυρώσουμε τη συναυλία, όμως επειδή θέλαμε πολύ να την κάνουμε, πήγαμε με την δυσκολία του χιονιά στον χώρο. Θυμάμαι πως ήρθαν γύρω στους 50 ανθρώπους, τους έλεγα είστε τρελοί δεν γίνεται να συμβαίνει αυτό το πράγμα. Αψήφησαν το κρύο και το χιόνι δεν σκέφτηκαν πως θα αποκλειστούμε όλοι μαζί στο μαγαζί. Ήταν μία μαγική βραδιά που θα την θυμάμαι για πάντα.”

Η Γεωργία θεωρεί πως δεν είναι εύκολο να είσαι καλλιτέχνης στην Ελλάδα ειδικά την περίοδο της πανδημίας. 

“Ο πολιτισμός και οι τέχνες γενικότερα δεν προβάλλονται και δεν υποστηρίζονται όσο θα έπρεπε στην χώρα μας οπότε νομίζω πως όλη αυτή η κατάσταση στην περίοδο της πανδημίας γιγαντώθηκε και τώρα πια φάνηκαν οι πραγματικές αδυναμίες ενός συστήματος το οποίο δεν υποστηρίζει καθόλου τους καλλιτέχνες και φυσικά δεν έχει τα θεμέλια και την όρεξη να ασχοληθεί με αυτό τον κλάδο. Που νομίζω πως είναι πολύ σημαντικό κομμάτι της χώρας μας μιας και θέλουμε να προβάλλουμε τον πολιτισμό μας στο εξωτερικό. Προσπαθούμε όλοι να διορθώσουμε ό,τι περνά από το χέρι μας, όμως νομίζω πως η βελτίωση της κατάστασης αυτής είναι ένα καθαρά κρατικό ζήτημα που θα πρέπει όλοι να το σπρώξουμε και τέλος-τέλος να το φτιάξουμε από την αρχή.” 

Ο στίχος που την εμπνέει, προέρχεται από την “Ανακωχή” κομμάτι του Ορέστη Ντάντου.

“Μα απόψε ο κόσμος κάνει ανακωχή κι ο θεός θα μας κοιτάξει, να δει επιτέλους πως ζούμε μοναχοί και για μια φορά να κλάψει. Να δει το λάθος κι από την αρχή άιντε όλους να μας ξαναφτιάξει. Οι στίχοι μιλούν από μόνοι τους είναι ένα τραγούδι που αγαπώ πολύ και εκφράζει όλα αυτά τα άσχημα που μπορεί να βιώνει ένας άνθρωπος στην καθημερινότητα του και πόσο θέλει να αλλάξει και πόσο σημαντικό είναι ότι όταν είμαστε όλοι ενωμένοι μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν όμορφο και ιδανικό κόσμο.”

Ο τρίτος της δίσκος ονομάζεται “Πάθος” είναι η συνέχεια του “Φόβου” και κρύβει μέσα του διασκευές και νέα της τραγούδια. Όπως λέει η ίδια φλερτάρει με το παλιό και το νέο, περιλαμβάνει κομμάτια που κουβαλά πάντα στις αποσκευές της και τα προβάλλει στον κόσμο τα τελευταία χρόνια και γι αυτό ήθελε αυτές τις διασκευές  να τις καταγράψει σε έναν δίσκο. Όλα τα τραγούδια που υπάρχουν στο νέο της δίσκο όπως λέει είναι κομμάτια της ζωής της και την συγκινούν. 

Τα νέα της τραγούδια σιγά-σιγά κυκλοφορούν στο YouTube και σε μέσα από εκείνα θεωρεί πως ξεκινά να πειραματίζεται με έναν πιο σύγχρονο ήχο.

“Όλα τα τραγούδια μου τα αγαπώ. Όμως αυτή την περίοδο κυκλοφόρησε το νέο τραγούδι του Κώστα Ντιλαβερίδη, “Η Ξενιτιά”, με συγκινεί βαθιά, μιλά για όλους αυτούς τους ανθρώπους που είναι μακριά απ ό,τι και όσους αγαπάνε και νομίζω πως κι εγώ αποτελώ μέρος αυτής της ομάδας των ανθρώπων μιας και η Κρήτη πάντα μου έλειπε όταν ζούσα στην Αθήνα και είναι κάτι που το έχω νοιώσει κι εγώ στην καθημερινότητα μου οπότε με την σειρά μου κι εγώ το αφιερώνω και σε όλους τους ανθρώπους που αισθάνονται μακριά από τον τόπο τους και μακριά από εκείνους που αγαπάνε.”

Θα ήθελε να συνυπάρξει με πολλούς καλλιτέχνες, λόγου χάρην ο Νικ Κέιβ, ο Γιάννης Αγγελάκας και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης.

“Κάθε μου όνειρο γίνεται πραγματικότητα όπως αυτή η συνεργασία μου με τον Δημήτρη Ζερβουδάκη, που είναι ένας άνθρωπος που εκτιμώ πολύ και τελικά μέσω της συνεργασίας μας έχω κερδίσει και κερδίζω πάρα πολλά διότι ανακαλύπτω πως ο ίδιος είναι ακόμη καλύτερος από αυτό που περίμενα να συναντήσω. Ανυπομονώ να βρεθούμε όλοι μαζί το Σάββατο χωρίς μάσκες με χαμόγελα και όμορφα τραγούδια.”

Το επόμενο διάστημα η Γεωργία ξεκινά την χειμερινή της περιοδεία με προορισμό διάφορους σταθμούς- πόλης της Ελλάδας και του εξωτερικού.

“Αυτή την περίοδο με βρίσκετε στο στούντιο ετοιμάζουμε το νέο μου τραγούδι με τίτλο “Κόντρα” σε στίχους Νίκου Μωραΐτη και σε μουσική Γιώργου Κονί. Η όρεξη μας είναι η ζωντανές εμφανίσεις, μας έχουν λείψει πάρα πολύ, έχουμε δώσει όλη μας την ενέργεια σε αυτό το κομμάτι, θέλουμε να έρθουμε όσο πιο κοντά μπορούμε στο κοινό μας, το έχουμε ανάγκη και καταλαβαίνω πως κι εκείνοι το ίδιο. Το αισθάνθηκα στην αμηχανία της πρώτης live εμφάνισες σε κλειστό χώρο, η οποία και έφυγε μόλις ανεβήκαμε στην σκηνή. Είδα τον κόσμο χωρίς μάσκες, τόσο κοντά μου, χαμογελαστούς, χωρίς φόβο. Ήταν από τις πιο σημαντικές βραδιές μετά από αυτό που ζήσαμε. Ήταν κάτι το μοναδικό. “

*Η Γεωργία Νταγάκη με τον Δημήτρη Ζερβουδάκη θα είναι το Σάββατο στο Principal για μία υπέροχη μουσική βραδιά.