Ημερολόγια Καραντίνας 27: Επίσκεψη στον οδοντίατρο

Λέξεις: Αθηνά Παπανικολάου

Κοπιάρω 1, οδοντίατρος αναγκαστικά, παίρνω τον κατήφορο, περνώ από το έρημο Πανεπιστήμιο, στο Γεννηματάς ηρεμία σήμερα, εφημερεύει το Παπαγεωργίου, ο φόβος ριζωμενος γερά, αλλάζω πεζοδρόμιο γρήγορα, σαν να με κυνηγάει μολυσμένος αέρας. Τα βήματα ασυνείδητα ακολουθούν την πρωινή διαδρομή χρόνων.

Ροτόντα, ο κορμός στον εξωτερικό περίβολο της ένα από τα ωραιότερα γλυπτά της πόλης, Φιλίππου, η αυλή του σχολείου άδεια, νεκρή ζώνη η γειτονιά χωρίς τις φωνές των παιδιών, θολώνουν τα γυαλιά μου, θα φταίει η μάσκα λέω, αρνούμαι να αποδεχθώ οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία, η Μικρή Φρίντα κλειδαμπαρωμενη, μια υποψία μυρωδιάς καφέ, μπα η ιδέα μου σκέφτομαι, στην πόρτα το αισιόδοξο μήνυμα, «Κουράγιο, θα περάσει κι αυτό» , θα περάσει κορίτσια, ονειρεύομαι το πρώτο γλυκό από τα χεράκια της Χρυσάνθης.

Στην Αχειροποίητο η ροδιά κρατάει με πείσμα τα τελευταία ρόδια της, η κρήνη στεγνή, άφαντα και τα περιστέρια. Αναλογίζομαι πόσες πανδημίες έχουν δει τα βυζαντινά της παράθυρα. Άγριο θέαμα, αποκαρδιωτικό η άδεια πόλη, οι πόλεις έγιναν για να ’χουν κίνηση, πλήθη, ζωή.

Ο οδοντίατρός μου με στολή πολέμου των άστρων, αρχίζει εργασία. Επιστροφή, λίγη κίνηση στην Εγνατία, αστόλιστες, γυμνές κλειστές βιτρίνες, κοίτα να δεις λέω μέσα μου, μέχρι πέρυσι κορόιδευες τον πρώιμο εορταστικό στολισμό, φέτος σου λείπει.

Ανηφορίζω, τριχρωμία στη Μελενίκου, τα καναδέζικο πλατάνια σε χαλκόχρυσες αποχρώσεις, οι καρποί με παγώνουν, βρες μπας και μιμείται ο ιός τη φύση, ξαναβλέπω στην οθόνη του μυαλού μου σκηνές από το Allien και τη Σιγκούρνεϊ Γουίβερ να καρφώνει το εξωγήινο τέρας που μεταλλάσσεται διαρκώς σαν τον μυθικό Πρωτέα.

Έξω από το Γεννηματάς τώρα μια οικογένεια θρηνεί, κατακόκκινα θολά ματιά πάνω απ’ τις μάσκες, περιμένουν να βγει η σορός του δικού τους ανθρώπου, covid ή κάτι άλλο δεν ξέρω… Ακούω τις κουβέντες και το « γιατί» τους πλανιέται αναπάντητο, πληγώνει τον αέρα. Χαμηλώνω το βλέμμα, επιταχύνω το βήμα, περνώ απέναντι, πένθος απλώνεται στην πόλη, βουβό, τρώει τα σωθικά της. Το πανό στα κάγκελα του νοσοκομείου επιμένει να θυμίζει αιτήματα αγωνίας.

Θα αντέξουμε, πρέπει, η ποίηση είναι στους δρόμους

*Η Αθηνά Παπανικολάου είναι συνταξιούχος και μένει στο κέντρο της πόλης. 

**Τα Ημερολόγια Καραντίνας καταγράφουν ιστορίες κατοίκων της Θεσσαλονίκης τον καιρό της πιο μεγάλης της δοκιμασίας. Απαγορεύεται η αναπαραγωγή των κειμένων χωρίς γραπτή άδεια της parallaxi. Διαβάστε και τα υπόλοιπα ημερολόγια εδώ.