Η ιστορία μάθημα ζωής της Βασιλικής Μεϊντάνη

Μπορεί μία γυναίκα η οποία ζύγιζε 105 κιλά και αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας που δεν γνώριζε την προέλευση τους να γίνει μία από τις ελάχιστες στην Ελλάδα που ασχολείται με το τρίαθλο και συμμετέχει σε έναν από τους πλέον απαιτητικούς αγώνες, το Half Ironman;

Και όμως μπορεί! Η Βασιλική Μεϊντάνη αποφάσισε να πάρει τη ζωή στα χέρια της, να αναζητήσει τον εαυτό της και να ασχοληθεί με δραστηριότητες που την γεμίζουν ψυχολογικά και την κάνουν να αισθάνεται όμορφα, όχι μόνο για το σώμα της, αλλά πάνω από όλα για τον εσωτερικό της κόσμο.

Η Βασιλική ανοίγει την καρδιά της στην Parallaxi και κάνει γνωστή την ιστορία της που μπορεί να αποτελέσει ένα μάθημα ζωής για πολλούς.

«Έφτασα σε μία στιγμή όπου δεν ήθελα να είμαι άλλο αυτός ο άνθρωπος. Αντιμετώπιζα αρκετά θέματα υγείας για τα οποία δεν μπορούσα να βρω το αίτιο τους. Ήμουν για δύο χρόνια περίπου σε μία διαδικασία εξετάσεων, γιατί λιποθυμούσα και όταν μου συνέβαινε αυτό δεν είχα για αρκετή ώρα σφίξεις, οπότε μου είχε απαγορευτεί να οδηγώ, να κάνω αθλητισμό, να ανεβαίνω σκάλες, να κάνω οτιδήποτε μόνη μου. Ήμουν για δύο χρόνια σε εγκλεισμό. Ακόμα και στη δουλειά μου πολλές φορές τύχαινε να λιποθυμήσω και δεν ήξερα τον λόγο. Είχα νοσηλευτεί κιόλας εκείνη την περίοδο, αλλά οι εξετάσεις που έκανα δεν έδειχναν τίποτα. Όλα λειτουργούσαν ρολόι, όλα ήταν άψογα. Το μοναδικό θέμα ήταν τα παραπάνω κιλά που είχα, γιατί έφτασα σχεδόν 105 κιλά. Αλλά ούτε και αυτό έδειχνε κάποιο πρόβλημα στις αιματολογικές μου εξετάσεις. Ήμουν ένας δραστήριος άνθρωπος.

Μετά από δύο χρόνια εξετάσεων και από συνεχόμενες επισκέψεις σε παθολόγους, καρδιολόγους, νευρολόγους, οι γιατροί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είναι θέμα στρες, άγχους, ότι θα μπορούσα να το αντιμετωπίσω μόνο με αγχολυτικά, καταθλιπτικά. Μου έγραψαν λοιπόν φάρμακα. Μετά από μία νοσηλεία μου σε νοσοκομείο και χωρίς να καταλαβαίνω γιατί μου συμβαίνει αυτό, αγόρασα τα φάρμακα γιατί ήθελα να επανέλθω στην κανονικότητα μου.

Θυμάμαι μία ημέρα που πήγα στο πατρικό σπίτι της μητέρας μου. Έβγαλα τα χάπια που έπρεπε να πάρω. Ήταν 12 ή 14. Τότε αποφάσισα ότι δε θέλω να είμαι αυτός ο άνθρωπος. Άρχισα να κάνω μικρές αλλαγές. Άρχισα να αλλάζω όλα όσα με ενοχλούσαν, όπως για παράδειγμα το κομμάτι με τα κιλά μου. Αποδέχτηκα την κατάσταση μου. Είπα στον εαυτό μου “Είσαι σε αυτά τα κιλά, εάν δεν σου αρέσει, άλλαξε το”. Έτσι, άρχισα μικρές πράξεις σεβασμού προς το εαυτό μου. Άρχισα να προσθέτω λίγη γυμναστική στο πρόγραμμα μου παρά το ότι οι γιατροί έλεγαν όχι. Με έκανε να νιώθω καλά. Όντως ήταν θέμα συμπαθητικού και παρασυμπαθητικού συστήματος. Είχε “κρασάρει” ο οργανισμός. Έκανα πολλά πράγματα που οδηγούσαν εκεί. Και οι γιατροί πήγαν να καταπολεμήσουν το αποτέλεσμα, όχι την αιτία που το δημιουργούσε. Αυτό βέβαια με αποσύνδεε από όλα τα πράγματα που μου άρεσαν να κάνω.

Κάπως έτσι έφτασα να κάνω γιόγκα που με ηρεμούσε πολύ, διαλογισμό, να συμμετέχω στο πρώτο μου τρίαθλο. Άρχισα να έρχομαι προς τα μέσα, προς εμένα».

Πώς ξεκινάει η ενασχόληση της με το τρίαθλο, αλλά και με το Half Ironman;

«Έγιναν όλα πολύ γρήγορα. Δεν είχα κολυμπήσει και τρέξει ποτέ στη ζωή μου παραπάνω από 500 μέτρα. Με έγραψε ένας φίλος μου χωρίς να το ξέρω και συμμετείχα στο πρώτο μου τρίαθλο τον Σεπτέμβριο του 2018 στην Επίδαυρο, που είχε λίγο κολύμπι, 25 χιλιόμετρα ποδήλατο και 5 χιλιόμετρα τρέξιμο. Για εμένα ήταν κάτι τεράστιο όμως.

Τον Απρίλιο του 2019 ακολουθεί το πρώτο Half Ironman στο Costa Navarino. Κατάφερα να τερματίσω παρά τους τραυματισμούς που είχα, κάτι που ήταν αναμενόμενο επειδή το πήγα στο fast forward. Ακολούθησε η συμμετοχή μου σε ακόμη ένα.

Ταυτόχρονα, έχω πάρει πτυχίο καθηγήτριας γιόγκα και διδάσκω, γιατί είδα όλα τα ευεργετικά οφέλη που έχει προσφέρει στη δική μου ζωή. Η υγεία μου είναι καλύτερη από ποτέ. Διατηρούμαι τα τελευταία χρόνια στα 60 κιλά, κανείς δεν πιστεύει ότι είμαι 42 ετών. Η ενέργεια μου και η διάθεση μου είναι πάντα πολύ καλή. Αυτό ξεκινάει πάντα, ευτυχώς ή δυστυχώς, από τα πράγματα που μας αρέσει να κάνουμε στην καθημερινότητα μας».

Ανακαλύπτοντας την Βασιλική

«Τον τελευταίο χρόνο είμαι σε αναστολή από την εργασία μου. Τη χρονιά που μας πέρασε και τους μήνες που μας άφησαν “ανοιχτούς” έκανα διακοπές το 90% εκ των οποίων ήταν free camping. Γαύδος, Τζουμέρκα, Όλυμπος. Δεν είναι θέμα οικονομικό, αλλά είναι τρόπος σκέψης. Έκανα διακοπές που ήταν οι πιο οικονομικές, αλλά και οι περισσότερες σε διάρκεια μέχρι τώρα στη ζωή μου. Μία εκδρομή στον Όλυμπο, το να μείνεις σε ένα καταφύγιο κοστίζει 10 ευρώ και από εκεί και πέρα είναι το φαγητό σου και τα μεταφορικά σου. Αλλά συνδέεσαι με τη φύση, κάνεις πράγματα για σένα. Σε αυτά δεν χωράει κόστος. Σε καθέναν από εμάς υπάρχουν πράγματα που μας μιλάνε, αλλά πρέπει να ακούσουμε τον εαυτό μας. Να δούμε τι μας κάνει χαρούμενους».

Τρίαθλο και γυναίκες στην Ελλάδα

«Οι γυναίκες που ασχολούνται με το τρίαθλο στην Ελλάδα είναι πολύ λίγες. Ο αριθμός αυτός είναι ακόμη μικρότερος όταν μιλάμε για γυναίκες που συμμετέχουν στο Half Ironman. Είναι ανδροκρατούμενος χώρος. Θέλει πολλές ώρες προπόνησης, αλλά και συνδυασμό καρδιακής κατάστασης και τεχνικής από τρία διαφορετικά αθλήματα (κολύμπι, ποδήλατο, τρέξιμο). Χρειάζεται όπως είναι λογικό έναν σχετικό εξοπλισμό, αλλά δεν είναι αυτό πάνω από όλα. Αυτό που μετράει είναι η επιμονή σου στο να δουλέψεις τρία ξεχωριστά αθλήματα και να βρεις τον τρόπο να το χτίσεις όλο αυτό σταδιακά για να μπορεί να λειτουργήσει. Εγώ πηγαίνω για προπόνηση στον Σχοινιά και συναντάω άλλη μία ή άλλες δύο γυναίκες, ενώ οι άντρες μπορεί να είναι 100 για παράδειγμα. Μακάρι να μπορούσαν να είναι περισσότερες γυναίκες, αλλά βάζουμε τους περιορισμούς ότι μία γυναίκα δεν μπορεί να τα καταφέρει. Πολλές κοπέλες μου λέγαν “δεν γίνεται το ένα, δεν γίνεται το άλλο”. Εγώ απαντούσα “Όλα γίνονται!”. Είναι θέμα προτεραιοτήτων».

Αντί επιλόγου

Η Βασιλική στέλνει το μήνυμα της, μέσω της δικής της εμπειρίας

«Ο δρόμος για όλο αυτό είναι η αυτοεκτίμηση, η αποδοχή και η αγάπη για τον εαυτό μας. Εάν δεν αγαπήσουμε τον εαυτό μας, δεν του συμπεριφερόμαστε σωστά, δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε σωστά. Πρέπει να συνεργαστούμε και όχι να είμαστε σε αντίθεση».