Και ο πολιτισμός τι θα απογίνει;
Η τέχνη αποτελεί μέσο έκφρασης για τον εκάστοτε καλλιτέχνη αλλά και μέσο επικοινωνίας με τον θεατή. Επικοινωνία που δεν αποκαθίσταται από 3d ξεναγήσεις και μαγνητοσκοπημένες παραστάσεις.
Λέξεις: Βίκη Φραγκούδη
Πέρασε ένας χρόνος από το lockdown του Μαρτίου που ανάγκασε θεατρικές και κινηματογραφικές αίθουσες, μουσεία και πολιτιστικούς χώρους να βάλουν λουκέτο. Και σε αυτό του Μαρτίου αλλά και στο lockdown του Νοεμβρίου, στραφήκαμε σε βιβλία και σειρές, ταινίες και μαγνητοσκοπημένες παραστάσεις, 3d ξεναγήσεις σε μουσεία και μνημεία για να αναπληρώσουμε την επαφή μας με την Τέχνη, να ζήσουμε έστω και εξ αποστάσεως αυτήν την επικοινωνία με τον συγγραφέα, τον ηθοποιό, τον σκηνοθέτη. Απόσταση ασφαλείας στην συγκεριμένη περίπτωση.
Με το σταδιακό άνοιγμα του τουρισμού πέρσι τον Μάϊο, άρχισαν να εμφανίζονται δειλά δειλά κάποιες πολιτιστικές δράσεις και παραστάσεις, ιδιαίτερα το καλοκαίρι, χωρίς όμως ουσιαστική πρόβλεψη και μέτρα για το άνοιγμα του πολιτισμού. Φυσικά, με την έξαρση των κρουσμάτων τον Οκτώβριο, τα πρώτα λουκέτα μπήκαν και πάλι στις κινηματογραφικές αίθουσες και όχι μόνο.
Την στιγμή που θέατρα σε ολόκληρη την Γαλλία βρίσκονται υπό κατάληψη ζητώντας το άμεσο άνοιγμα τους, η Γερμανία ανοίγει τα θέατρα της- με πολύ αυστηρά μέτρα-, τι μας εμποδίζει να ανοίξουμε τον πολιτισμό; Ειδικά από την στιγμή που δεν έχει εμφανιστεί κάποιο κρούσμα σε οποιοδήποτε κλάδο αφορά τον πολιτισμό; Οι εργαζόμενοι του παραμένουν έναν χρόνο τώρα σε πλήρη αδράνεια και ανεργία, ζητώντας μια αυτονόητη στήριξη από τους θεσμούς- στήριξη που δεν έλαβαν ποτέ. Οι πρεσβευτές του σύγχρονου μας πολιτισμού, ηθοποιοί, σκηνοθέτες, τεχνικοί, χορευτές, τραγουδιστές και μουσικοί, εικαστικοί, γλύπτες, αλλά και ξεναγοί, επιμελητές εκθέσεων και μουσειοπαιδαγωγοί παραμένουν στο απυρόβλητο σε μια χώρα ταυτισμένη με την δημιουργία, τις αναπαραστατικές τέχνες και τον πολιτισμό.
Πέραν όμως από τους εργαζόμενους, υπάρχουν και οι άνθρωποι που αγαπούν και στηρίζουν τον πολιτισμό. Που σχολιάζουν τα βιβλία που διάβασαν και ανεβάζουν με λαχτάρα φωτογραφίες από τα βιβλία που αγόρασαν. Που περνούν τον ελεύθερο τους χρόνο ξεφυλλίζοντας σελίδες από νέες κυκλοφορίες στα βιβλιοπωλεία. Που συναγωνίζονται ποιος είδε περισσότερες ταινίες στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Που στηρίζουν θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες και μουσικές διαδρομές . Και ναι, είμαστε πολλοί.
Η τέχνη είχε πάντοτε την ιδιότητα να ακμάζει σε περιόδους ζοφερές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η άνθηση του πολιτισμού μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, όπου γεννήθηκαν σημαντικότατα έργα του σύγχρονου πολιτισμού. Αυτό συμβαίνει καθώς η τέχνη αποτελεί μέσο έκφρασης για τον εκάστοτε καλλιτέχνη αλλά και μέσο επικοινωνίας με τον θεατή. Επικοινωνία που δεν αποκαθίσταται από 3d ξεναγήσεις και μαγνητοσκοπημένες παραστάσεις.
Λύσεις υπάρχουν για το σταδιακό άνοιγμα, με προσοχή, μέτρα και ασφάλεια. Οι αποστάσεις, οι μάσκες, οι εκ περιτροπής προβολές και παραστάσεις, ο περιορισμένος αριθμός επισκεπτών στον κλειστό χώρο ενός μουσείου είναι μόνο μερικές από αυτές. Το ανακύπτον ζήτημα ωστόσο είναι το αν θέλουμε τελικά να εντοπίσουμε τις λύσεις.
