O καημός του έρωτα και οι εφιάλτες μας

Λέξεις: Ελισάβετ Παπαδοπούλου

Μέχρι και η Google υπέκυψε. Μέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Μας το θυμίζει με δυο ποντικάκια με ροζ αυτιά, θρονιασμένα σε ένα σπιτάκι-καρδιά με χρώματα ημιτελούς ουράνιου τόξου. Το σπιτάκι-καρδιά καταλήγει στην κορυφή του σε μια καμινάδα που αντί για μαύρο καπνό βγάζει μια (επίσης) ροζ καρδιά. Μόλις κλικάρεις την εικόνα, το σπιτάκι ανοίγει, τα ποντικάκια χορεύουν ένα σύντομο χορό, μέχρι να αποσυρθούν και στη θέση τους να ξεπροβάλει ένα ολόκληρο σύστημα, που το διαπερνάνε σωληνώσεις ροζουλί και βεραμάν, που θυμίζει λέβητα πετρελαίου, αλλά προφανώς, δεν είναι παρά τα αγγεία και οι αρτηρίες της Google, απ’ όπου αρδεύει με πληροφορία, ολόκληρο τον πλανήτη.

Από κάτω ένα μικρότερο σύστημα, λαμπτήρων αυτή τη φορά, που ανάβουν στη σειρά καθώς διαπερνιούνται από το ίδιο ρεύμα, δίνοντας διαδοχικά το φως, το ένα στο άλλο. Τα ιερογλυφικά της εποχής μας. Μέσα από τα οποία η Google μοιάζει να μας τρολλάρει, σε μια πραγματικότητα που διαμορφώνεται από την απόγνωση των κρατών δύσης, να ψάχνουν φτηνή ενέργεια για να ανάψουν τα φώτα τους, με το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, στην τιμή του χρυσού.

Εκτός κι αν τα τυπάκια στα σχεδιαστικά της, μας προτρέπουν να ζεσταθούμε, με ότι παράγει η καρδιά. Ενεργειακή αυτάρκεια σα να λέμε. Σε κάθε σπίτι και κάθε καμινάδα. Πάρτε αγκαλιά το πρώτο εύκαιρο πλάσμα που έχετε κοντά σας, σκύλο, γάτα ή κάκτο και κρατήστε το σφιχτά. Άμα έχετε σύντροφο ή παιδιά, χωρέστε τους στην ίδια αγκαλιά μαζί με τα κατοικίδια. Τίποτα δεν κρατάει όσο θέλουμε. Ούτε καν ο καημός του έρωτα. Μόνο το ψυχροπολεμικό παρελθόν, που το βλέπουμε να αναδύεται βροντερά, σαν καλά κρυμμένο απωθημένο, που ευχόμαστε να μη γίνει ο καινούριος εφιάλτης μας. Καιρός να βάλουμε να δουλέψει λίγο το μυαλό μας. Ας μην ξεχνάμε: όλο λάθη κάνει η καρδιά. Κυρίως η εθνικιστική και η άπληστη.

*Η Ελισάβετ Παπαδοπούλου είναι συγγραφέας