Κυβερνητικό σχέδιο για την Χαλκιδική: μπιτσόμπαρα ναι, σχολεία όχι.
Ο Γιώργος Αγγελόπουλος γράφει για τις συγχωνεύσεις τμημάτων σε σχολεία στην Χαλκιδική και το κατώτερο επίπεδο παιδείας που θα υποστούν.
Μόλις πριν από 6 εβδομάδες όλη η Ελλάδα μάθαινε για την πρωτοποριακή τοποθέτηση φωτοβολταϊκών στο νηπιαγωγείο του μικρού νησιού της Αμμουλιανής ώστε να καλύπτονται πλήρως οι ενεργειακές του ανάγκες. Στο μικρό νησί των 500 περίπου κατοίκων, ανάμεσα στο Άγιο Όρος και τη Σιθωνία, η λειτουργία του δημοτικού και του νηπιαγωγείου συνιστούν βασικό κίνητρο για να παραμένουν οι οικογένειες στον τόπο τους.
Τα θαύματα όμως διαρκούν λίγες εβδομάδες: το δημοτικό σχολείο της Αμμουλιανής συγκαταλέγεται ανάμεσα σε αυτά που θεσμικά υποβιβάζονται βάσει πρόσφατης κυβερνητικής απόφασης. Από τις 12 Οκτωβρίου συγχωνεύονται τμήματα σε 15 σχολεία του Νομού Χαλκιδικής, μεταξύ των οποίων και το δημοτικό σχολείο της Αμμουλιανής. Συγχωνεύσεις γίνονται στην Άθυτο, στη Φούρκα, στην Καλάνδρα, στη Νέα Σκιώνη, στη Χανιώτη, στο Πολύχρονο, στα Νέα Ρόδα, στην Ουρανούπολη, στο Παλαιοχώρι, στο Στανό, στα Βράσταμα, στον Άγιο Μάμα, στα Σίλατα, στα Νέα Πλάγια, στην Πορταριά, αλλά και στα ειδικά σχολεία του Πολύγυρου και των Νέων Μουδανιών.
Οι αποφάσεις ανακοινώθηκαν με ηλεκτρονικό μήνυμα που στάλθηκε από γραφείο μέλους της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας και περιείχε ένα αρχείο excel με συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολικών τμημάτων ανά την επικράτεια. To εν λόγω αρχείο δεν αποτελούσε μέρος ενός επισήμου εγγράφου. Οι αποστολείς του μάλλον ντράπηκαν να βάλουν την υπογραφή τους σε μια τέτοια κίνησε διότι γνωρίζουν πολύ καλά τις καταστροφικές κοινωνικές και εκπαιδευτικές συνέπειες των πράξεων τους. Σημειωτέο ότι η κατάργηση τόσων πολλών τμημάτων στα δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια της χώρας μας δεν έγινε αποδεκτή από την ελληνική κυβέρνηση στα πλαίσια του τρίτου μνημονίου το 2018. Ακόμα και η «Τρόϊκα» είχε αποδεχθεί την ύπαρξη ολιγομελών τμημάτων σε σχολεία των νησιών, των ορεινών και απομακρυσμένων περιοχών…
Η αιφνιδιαστική απόφαση συγχώνευσης και κατάργησης τμημάτων έχει αναστατώσει την εκπαιδευτική κοινότητα, τους μαθητές και τις οικογένειες τους σε όλη την Ελλάδα. Η όσο το δυνατόν πιο πλήρης λειτουργία ενός δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου συνιστούν καθοριστικούς παράγοντες συγκράτησης του πληθυσμού στις αγροτικές περιοχές. Αυτό που πρακτικά θα συμβεί σε λίγα χρόνια είναι η έξοδος των οικογενειών με παιδιά από αυτά τα χωριά και τα νησιά.
Αναρωτιέται κανείς αν στη λογική της κυβέρνησης η Χαλκιδική είναι καλή μόνο ως η «πίσω αυλή» της Θεσσαλονίκης, ως ένας τόπος για καλοκαιρινά «μπιτσόμπαρα» και ρυπογόνα μεταλλεία χρυσού. Εύλογα προκύπτει το επιπλέον ερώτημα αν οι μαθητές στα σχολεία της Χαλκιδικής είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού. Τι ακριβώς έκαναν για να μην δικαιούνται της ίδιας εκπαιδευτικής πρόνοιας όπως τα παιδιά της Θεσσαλονίκης, της Αθήνας και των άλλων αστικών κέντρων; Δεν είναι θέμα τοπικισμού, είναι ζήτημα ισοπολιτείας.
*Ο Γιώργος Αγγελόπουλος είναι αναπληρωτής καθηγητής στο ΑΠΘ
