Λίγα λόγια για τα γραμματόσημα φαγητού
Σε πόσα μαγαζιά στην Ελλάδα τρως παραδοσιακή αληθινή και νόστιμη κουζίνα που ξεφεύγει από το πλαίσιο αυτό;
Λέξεις: Μανώλης Παπουτσάκης
Σήμερα νωρίς το πρωί, όταν αντίκρυσα τη νέα σειρά των γραμματοσήμων των ΕΛΤΑ με θέμα την ελληνική παραδοσιακή κουζίνα, σχολίασα άμεσα σε διάλογο με τον ίδιο τον αγαπημένο Ηλία Μαμαλάκη. Έγραψα αυτολεξεί:
“Ηλίας Μαμαλάκης Καλημέρα! Αν μου επιτρέπεις και με όλον τον σεβασμό και την αγάπη:
1. Ο μουσακάς που είναι η “σούπα” της ελληνικής κουζίνας και που πασχίζουμε να δείξουμε πως κάνουμε και κάτι διαφορετικό, είναι πάλι εδώ και μάλιστα με μια μπεσαμέλ τόσο παχιά που μπορεί και κόβεται με φοβερή ακρίβεια (ούτε με λέιζερ δηλαδή). 2. Σε ποια ταβέρνα λαϊκή στέκουν όρθια τα παϊδάκια στο πιάτο με baby πατατούλες; 3. Σε ποια ταβέρνα έρχεται έτσι ολάκερο το χταπόδι στο πιάτο που είναι σα να πετάχτηκε από τον βυθό τυχαία μέσα εκεί; 4. Η αισθητική του πιάτου με τις τρύπες είναι αισθητική ελληνικής ταβέρνας; 5. Γιατί είναι τόσο γεμάτα και μπουκωμένα τα πιάτα και το φαγητό πατάει στο γείσο; 6. Πού εκφράζεται η τρυφερότητα που έχει το φαγητό της καλής ταβέρνας; ”
Ο κ. Ηλίας έδωσε τη δική του οπτική για τις επιλογές του και απ’ ό,τι κατάλαβα σκοπεύει να μας εξηγήσει συντομα πιο αναλυτικά πώς και γιατί προχώρησε σε αυτές τις επιλογές. Για να δούμε.
Παρατηρώ, όμως, τον κακό χαμό που γίνεται από το πρωί με το θέμα αυτό και ξαφνιάζομαι ευχάριστα. Φαίνεται, πως η ομογουμένως φτωχή αισθητική των γραμματοσήμων, έθιξε το μεγαλείο της σημερινής ελληνικής παραδοσιακής- προσέξτε, παραδοσιακής- κουζίνας και αντιδράσαμε με τέτοιο πάθος όλοι. Ας αφήσουμε τη νέα ελληνική δημιουργική κουζίνα στην άκρη. Αυτή, άλλωστε, θα ναι ευτύχημα να γίνει κάποτε παραδοσιακή. Τα γραμματόσημα αφορούσαν την σημερινή παραδοσιακή ελληνική κουζίνα.
Να μιλήσουμε με ειλικρίνεια. Ποια είναι η ελληνική παραδοσιακή κουζίνα σήμερα και πώς εκφράζεται στην πλειοψηφία της; Είναι ο μουσακάς, τα παϊδάκια, η πίτα και το χταποδάκι ενδεικτικά φαγητά που καταναλώνει ο μέσος τουρίστας σε αρκετές τουριστικές περιοχές της χώρας μας ναι ή όχι (ακόμα και αν δεν μοιάζουν- ευτυχώς- τόσο πολύ με αυτά των γραμματοσήμων);
Είναι το φαγητό αυτό συνήθως μέτριο προς κακό, ναι ή όχι; Σε πόσα μαγαζιά στην Ελλάδα τρως παραδοσιακή αληθινή και νόστιμη κουζίνα που ξεφεύγει από το πλαίσιο αυτό; 100; Σας φτάνουν;
Ακούστε. Ο Μαμαλάκης θαρρώ πως αποτύπωσε εν μέρει μιαν αλήθεια. Το ό,τι δεν μας αρέσει (πέρα από την αισθητική), δεν κάνει την αλήθεια αυτήν να μην υπάρχει.
Μακάρι η αγανάκτησή μας αυτή να απλωθεί στη χρήση της άθλιας και συχνά ξενόφερτης πρώτης ύλης, στην ανικανότητα πολλών πολλών μαγείρων να κάμουν ένα παραδοσιακό, αληθινά νόστιμο φαγητό, στην κιτς αισθητική και στησίματα παραδοσιακών πιάτων, στην άθλια γενικότερα αισθητική των greek taverna και πάει λέγοντας.
Η ελληνική παραδοσιακή κουζίνα που θέλουμε δεν είναι αυτή στα γραμματόσημα. Αλλά με το να αγανακτούμε με αυτά τα γραμματόσημα, δεν θα φτιάξουμε την ελληνική παραδοσιακή κουζίνα που θέλουμε.
*Ο Μανώλης Παπουτσάκης είναι σεφ και ιδιοκτήτης των εστιατορίων Το Χαρούπι και Δέκα Τραπέζια στη Θεσσαλονίκη.
