Μάντης κακών ή απλή λογική;

Τα νούμερα νομίζω είναι αμείλικτα και δεν αφήνουν μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας. Η ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνεται. Πέρυσι υπήρξε ένας αιφνιδιασμός, φέτος δε δικαιούμαστε να πέσουμε στην ίδια παγίδα. Οι επιστήμονες (κύριοι Καπραβέλος και Σαρηγιάννης) κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και μιλούν για έναν ακόμα “δύσκολο χειμώνα”, καθώς οι μονάδες εντατικής θεραπείας στη Βόρεια Ελλάδα βρίσκονται ήδη στο 100% όσον αφορά την πληρότητά τους. H Θεσσαλονίκη εδώ και μερικά 24ωρα έχει περάσει σε καθεστώς μίνι lockdown. Η μουσική κλείνει στην εστίαση και σε ισχύ τίθεται η νυχτερινή απαγόρευση κυκλοφορίας από τη 1 μέχρι και τις 6. Μπορούν αυτά τα δύο μέτρα που εφαρμόστηκαν κατά τους θερινούς μήνες σε κάποιες τουριστικές περιοχές να αναχαιτίσουν το νέο κύμα;

To θεωρώ δύσκολο, αν όχι απίθανο. Τα χαρακτηριστικά της μετάλλαξης Δέλτα που κυριαρχεί πλέον δείχνουν πως με τις επικρατούσες συνθήκες σχεδόν όλοι οι κάτοικοι θα νοσήσουν. Την ίδια ώρα έρχεται κι η εποχιακή γρίπη. Για μία ακόμα φορά κυριαρχεί η σύγχυση στην κοινή γνώμη. Τα σχολεία λειτουργούν με τρόπο που ο ιός διασπείρεται. Η απόφαση για κλείσιμο των τμημάτων (τμημάτων με 25 και 26 άτομα) με το 50%+1 είναι καταστροφική. Ήδη τίθεται υπό διαπραγμάτευση. Ελπίζουμε να μην είναι ήδη αργά. Αναρωτιέται κανείς τι μπορεί να αφήσει σε αυτά τα παιδιά; Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ειδικά στην πόλη μας αποτελούν ακόμα έναν πυρήνα αναζωπύρωσης της πανδημίας. Αν ψύχραιμα σκεφτεί κανείς δεν άλλαξε τίποτα από τον Οκτώβριο του 2020 μέχρι σήμερα.

Υπάρχει το εμβόλιο ως μοναδική ουσιαστική άμυνα και προστασία. Η θεραπεία είναι ακόμα υπό συζήτηση. Ο χρόνος περνάει. Ξεκινήσαμε στα τέλη του 2019, διανύουμε το 2021 και θεωρείται δεδομένο πως και το 2022 οι ζωές μας θα επηρεαστούν από τις συνέπειες της υγειονομικής κρίσης. Το σχέδιο “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” ήταν ένα καλό αφήγημα και ως έναν βαθμό το καλοκαίρι βοήθησε, τώρα όμως επιστρέφουμε σε κανονικούς ρυθμούς. Ο προβληματισμός εντείνεται αν για παράδειγμα δούμε την εικόνα του Ισραήλ. Ένα κράτος με μεγάλη πειθαρχία κι έμφαση στην πρόληψη. Οι ασθενείς κι ιδιαίτερα των ευάλωτων ομάδων τρέχουν να κερδίσουν την μάχη με τον χρόνο με τη συμβολή της τρίτης δόσης.

Αντί να δούμε ουσιαστικά μέτρα, πορευόμαστε και πάλι με ημίμετρα και “παυσίπονα” λίγο μετά την ολοκλήρωση της ΔΕΘ. Την ίδια στιγμή έχουμε μία αλλαγή σκυτάλης στο Υπουργείο Υγείας μετά τον τελευταίο ανασχηματισμό του Πρωθυπουργού Κ.Μητσοτάκη. Ο κ.Πλεύρης ήρθε να διαδεχθεί τον κ.Κικίλια, ενώ πριν λίγες ο μέχρι πρότινος πρόεδρος του ΕΟΔΥ κ. Αρκουμενέας παραιτήθηκε. Ομολογία “αποτυχίας” στη συνολική διαχείριση; Δεν ακούγεται ψίθυρος. Οι εξελίξεις τρέχουν υπό σιγή. Περιμένουμε με αγωνία να δούμε αν αυτές οι αλλαγές βοηθήσουν κάπου ή αφορούν μονάχα το επικοινωνιακό σκέλος την ώρα που οι νεκροί αγγίζουν τους 15.000. Για να είμαι ειλικρινής δεν είμαι αισιόδοξος.

Την ίδια στιγμή ο κοινωνικός αναβρασμός για τον οποίο έγραφα νωρίτερα μέσα στο καλοκαίρι με αφορμή τα συλλαλητήρια των “αντιεμβολιαστών” παίρνει μορφή χιονοστιβάδας. Στη Θεσσαλονίκη τα επεισόδια με ακροδεξιά στοιχεία είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο. Ο φόβος κυριαρχεί στα δυτικά της πόλης, αλλά αυτός είναι που πρώτος πρέπει να νικηθεί. Το ντοκιμαντέρ της Ανζελίκ Κουρούνης “Χρυσή Αυγή υπόθεση όλων μας” έρχεται να μας θυμίσει έναν χρόνο μετά το χρέος μας προς την κοινωνία. Ανάλογα κρούσματα είχαμε τις τελευταίες ώρες και στην πρωτεύουσα. Πώς όμως θα σκοτώσουμε το “αυγό του φιδιού”;

Αφενός με την μόρφωση, με τον πολιτισμό, με την παιδεία. Στη στήλη μου φιλοξενείται μία ανάλυση για το βιβλίο του Τζέισον Στάνλευ, προσεχώς γράφω για το βιβλίο του Κωστή Παπαϊωάννου που θα έπρεπε να διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία, ενώ θεωρώ πιθανό να γράψω και γι΄αυτό του Γάλλου Σαπουτώ σύντομα. Επίσης εδώ έχει δημοσιευτεί η συνδυαστική μελέτη για τα “Bερολίνο 1933 και Υποτροπή 1938”. Δεν ήταν τυχαία η επιλογή τους. Αφετέρου στον δρόμο. Όχι με τα όπλα τους και την τυφλή βία, αλλά όπως πολύ εύστοχα σημειώνεται στην ταινία τεκμηρίωσης που αναφέρω παραπάνω με την πρόληψη και το μυαλό, με τον αγώνα στα πεζοδρόμια που δεν παραχωρούνται. ώστε να εκθέτουμε τα αίσχη τους.

Μοιάζει με ημερολόγιο των τελευταίων ημέρων. Θα μπορούσε να είναι. Είναι πράγματα που αν μπορείς να πάρεις στοιχειώδη απόσταση και να δεις την κατάσταση σφαιρικά μοιάζουν ως φυσικά επακόλουθα το ένα του άλλου. Σε διαφορετική περίπτωση προκαλούν ΣΟΚ όπως στην πλειοψηφία που δε φροντίζει να ενημερωθεί σε βάθος. Τα παρακολουθούν στα δελτία ειδήσεων κι ελπίζουν να μη χτυπήσουν την πόρτα τους. Όταν όμως βλέπεις τον συνάνθρωπο να βασανίζεται κι απλά κρύβεσαι πίσω από την κουρτίνα, νομοτελειακά είσαι ο επόμενος. Υγεία και δύναμη για όλον τον κόσμο μέχρι το επόμενό μας ραντεβού!