Μια βραδιά στη Νέα Σμύρνη-Το μάθημα της ημέρας

Η πλατεία Εξαρχείων δεν ήταν κάτι μακρινό που δεν αφορούσε τους φιλήσυχους πολίτες, ήταν απλώς ο συμβολικός τόπος. Κάθε γειτονιά κινδυνεύει να έχει την ίδια αντιμετώπιση όταν υπάρχει απουσία ελέγχου και ασυδοσία. Από την πλατεία Αγίας Παρασκευής τον περασμένο Μάιο έως την πλατεία της Νέας Σμύρνης σήμερα.

Κι αφου σε δείρουν στα καλά καθούμενα, μετά σε κατηγορούν περίπου ότι έστησες ενέδρα και επιτέθηκες σε αστυνομικούς σε μια μάχη σώμα με σώμα. Κι ενώ ο κόσμος χτυπήθηκε με γκλομπ, το μόνο θύμα για τα ΜΜΕ είναι ένας ελαφρώς τραυματισμένος στο χέρι αστυνομικός. Αυτή είναι η διαρροή της αστυνομίας, αυτή είναι η γραμμή όλων των “κυρίαρχων” ΜΜΕ.

Εδώ μια γλαφυρή απεικόνιση του συνδυασμού της αστυνομίας ασυδοσίας με τα ελεγχόμενα ΜΜΕ

Τώρα πια γνωρίζουμε πως όλα αυτά ήταν ψέματα. Δεν υπήρχαν 30 άνθρωποι που επιτέθηκαν στους αστυνομικούς, δεν υπήρχε επίθεση σε αστυνομικούς. Ο νεαρός που χτυπήθηκε με πτυσσόμενο γκλομπ δευτερόλεπτα πριν προσπαθούσε να μιλήσει μαζί τους. Αυτό ήταν αρκετό. Ένα “συλλαμβάνεσαι” άνευ λόγου και αιτίας και μετά συνεχή χτυπήματα ακόμα κι όταν είναι πεσμένος κάτω.

Η συνέχεια δόθηκε στην αυθόρμητη πορεία αρκετών εκατοντάδων κατοίκων της περιοχής. Η αστυνομία επιτέθηκε με κρότου λάμψης και δακρυγόνα χωρίς κανείς από την πορεία να πράξει οτιδήποτε το επιθετικό. Υπαρχουν και πάλι βίντεο. Κόσμος έτρεχε φοβισμένος, άλλοι βρήκαν καταφύγιο σε πολυκατοικίες που άνοιξαν τις πόρτες. Και οι αστυνομικοί να χτυπούν κόσμο στους γύρω δρόμους και να συνεχίζουν για ώρα τις γύρες για να πετύχουν κάποιον. Υπάρχουν μαρτυρίες.

Θυμήθηκα κι εκείνη την επιτροπή για την αστυνομική βία με πρόεδρο τον κ. Αλιβιζάτο. Το μόνο που έχουμε ακούσει είναι ένα πόρισμα που κατατέθηκε στη Βουλή τον προηγούμενο Νοέμβριο. Δεν θα σχολιάσω τις τελευταίες παρεμβάσεις του για να στηρίξει την κυβέρνηση στην υπόθεση της απαγόρευσης των διαδηλώσεων ή στην υπόθεση της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Θα παραθέσω μόνο ένα απόσπασμα από σημερινό του άρθρο για την υπόθεση Κουφοντίνα. Εκεί, αφού χρεώσει το ζήτημα στον ΣΥΡΙΖΑ, γράφει το εξής: “Οσο για τη Νέα Δημοκρατία, που δεν θα πρέπει να ξεχνάει κανείς τη σημαντική συμβολή της στη διάλυση της Χρυσής Αυγής, θα μπορούσε να πει κανείς ότι, υπό τη σημερινή ηγεσία της, έκανε σημαντικά βήματα για την κατοχύρωση της ισονομίας και για τον σεβασμό των κανόνων του δημοκρατικού παιχνιδιού. Με κριτήριο τα ισχύοντα στην Ευρώπη, οι μομφές που διατυπώνονται εις βάρος της για «αστυνομοκρατία» είναι αστειότητες”.

Κλείνοντας, κάθε φορά που βλέπουμε περιστατικά αστυνομικής βιας μου έρχεται στο νου το παράπονο και ταυτόχρονα την ανακούφιση του Μπαλάσκα μετά τις εκλογές του Ιουλίου του 2019. Τον ρωτούσε, λοιπόν, ο δημοσιογράφος αν λύνονται πια τα χέρια της αστυνομίας γιατί με την προηγούμενη κυβέρνηση ήταν δεμένα. Κι αυτός απαντά: “βασικά έχει αλλάξει η ψυχολογία μας” 

Προτιμώ λιγότερα περιστατικά αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας και ας πέσει ξανά η ψυχολογία του κάθε Μπαλάσκα. Θα φροντίσει το δημόσιο σύστημα υγείας για αυτήν.

Το ζήτημα, λοιπόν, είναι η πολιτική κάλυψη.

Αυτή η πολιτική κάλυψη που παρέχει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επενδύοντας στην ένταση, στη βια και στον αυταρχισμό. Επενδύοντας στο δόγμα “νόμος και τάξη” και τα συντηρητικά αντανακλαστικά μερίδας της κοινωνίας. Επενδύοντας σε τελική ανάλυση στις προσλήψεις σε ένα χώρο που είναι γενικώς φιλικός προς τη δεξιά.

Κι εδώ χρειάζεται ένα σοβαρό σχέδιο που αφορά την σχέση μιας άλλης κυβέρνησης με τα σώματα ασφαλείας, τον εκδημοκρατισμό της αστυνομίας, τις αυστηρές ποινές για φαινόμενα βίας, το σπάσιμο κάθε ακροδεξιού θύλακα, την εκπαίδευση των αστυνομικών.