Μικροί αποχαιρετισμοί στον Ευάγγελο Καπέτη

Λέξεις: Γεωργία Τριανταφυλλίδου

Ο ΛΑΚΗΣ (1938-2022)

Ο Ευάγγελος Καπέτης δεν είναι πια μαζί μας. Πέθανε σήμερα το πρωί στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη. Καθηγητής δερματολογίας, διακεκριμένος παθολογοανατόμος, γαλλοσπουδαγμένος, λάτρης του κρασιού, του καλού φαγητού, του χορού, των γυναικών, εξαίρετος ερμηνευτής τραγουδιών του μεσοπολέμου, ιδιοκτήτης της πιο φιλόξενης Καζαβητιανής βεράντας, η αιτία της αναβίωσης του πανηγυριού του Αη-Γιώργη του Χοζεβίτη στο χωριό και οργανωτής αλησμόνητων πάρτυ το βράδυ της ίδιας ημέρας, εξαίρετος φίλος στους φίλους , κουμπάρος στο γάμο μου και νονός του πρώτου μας γιού, έζησε μια ζωή χωρίς συμβιβασμούς, όπως ακριβώς τη θέλησε, συνεπής στον εαυτό του.

Δεν πέρασε μήνας που βρεθήκαμε. Του πήγα γεμιστά με κιμά, μου έδωσε “πηχτή” που μαγείρεψε μόνος του. Τον γνώρισα 25 χρονών. Μέχρι τέλος σκαρφάλωνε τις ανηφοριές με την γκλίτσα που του είχα φέρει πειρακτικά έναν Αύγουστο από το Μέτσοβο. Ξέρω ότι ήξερε πόσο πολύ αγαπήθηκε. Κι αυτή η γνώση έχει σημασία μόνο όσο είσαι ζωντανός.

Λέξεις: Γιώργος Μπακιρτζής

(1938-2022) Ακουμπούσα το κεφάλι μου στο τζάμι του αυτοκινήτου, ταξίδευα για Θεσσαλονίκη, χτύπησε το τηλέφωνο. Δεν μπορώ να περιγράψω τη θλίψη και την στεναχώρια που με έχει κυριεύσει. Είναι τέτοιος ο πόνος που αισθάνομαι που κάθε πέντε λεπτά με πιάνουνε τα κλάματα. Ο Λάκης Καπέτης δεν είναι πια μαζί μας. Πέθανε σήμερα, στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη.

Αυτός ο άνθρωπος ήταν ένας παιδικός μου ήρωας. Μια υπέροχα ιδιαίτερη φυσιογνωμία που με καθόρισε, με διαμόρφωσε, με μεγάλωσε. Ένας δεύτερος πατέρας για μένα. Καθηγητής δερματολογίας, διακεκριμένος παθολογοανατόμος, γαλλοσπουδαγμένος, λάτρης του κρασιού, του καλού φαγητού, του χορού, των γυναικών, εξαίρετος ερμηνευτής τραγουδιών του μεσοπολέμου, ιδιοκτήτης της πιο φιλόξενης Καζαβητιανής βεράντας, η αιτία της αναβίωσης του πανηγυριού του Αη-Γιώργη του Χοζεβίτη στο χωριό και οργανωτής αλησμόνητων πάρτυ το βράδυ της ίδιας ημέρας, κουμπάρος στο γάμο των γονιών μου και νονός του αδερφού μου, έζησε μια ζωή χωρίς συμβιβασμούς, όπως ακριβώς τη θέλησε, συνεπής στον εαυτό του.

Οι όμορφες στιγμές που περάσαμε μαζί είναι ατελείωτες. Τα γλέντια και τα τραπέζια που κάναμε, αλησμόνητα. Ό,τι και να γράψω, δεν θα φτάσει για να περιγράψει το πόσο σημαντικός άνθρωπος ήταν για μένα, το πόσο τον αγαπούσα, το πόσο ανυπομονούσα για να τον συναντήσω, το πόσο γελούσαμε παρέα, το πόσο με έκανε να ερωτευτώ τη ζωή. Τέλος εποχής.

Δανείζομαι τα λόγια του αγαπημένου συγχωριάνου Δημήτρη Παπακωνσταντίνου: Το Καζαβήτι μικραίνει όπως το ξέραμε. Δεν είναι μόνο που λυπάσαι για τους ανθρώπους που φεύγουνε, που τους θυμάσαι σαν κομμάτι αναπόσπαστο αυτού του τόπου, είναι που ένα φως λιγότερο θα ανάβει στο χωριό. Ένα ακόμα σπίτι θα είναι πλέον άδειο. Θα μου λείψεις Λάκη και σου υπόσχομαι πως όσο ζω θα σε μνημονεύω όπου και αν βρίσκομαι και κυρίως στο Καζαβήτι μας που πάντα μας ένωνε, που πάντα θα μας ενώνει. Να δώσεις χαιρετισμούς στον Γιάννη και να του πεις ότι μας λείπει πάρα πολύ. Θα το προσέχω σαν τα μάτια μου το χωριό μας, θα είστε παρόντες σε όλα τα τραπέζια, σε όλα τα πανηγύρια, σε όλες τις μαζώξεις, χωρίς εσάς δεν υπάρχει τίποτα απ’ όλα αυτά. Σ’αγαπώ πολύ και συγγνώμη που (εξαιτίας των γνωστών συνθηκών) δεν σε αγκάλιασα για μια τελευταία φορά όταν συναντηθήκαμε τις προάλλες στη Ροτόντα.

*Ο Λάκης (Ευάγγελος) Καπέτης έφυγε σήμερα. Ήταν καθηγητής δερματολογίας και μορφή πολυτάλαντη.