Μήπως η ανάπλαση της Οδού Ζωγράφου θα δημιουργήσει προβλήματα;

Ο Δήμος Θεσσαλονίκης έχει ξεκινήσει εδώ και μέρες την ανάπλαση της Οδού Ελένης Ζωγράφου, της κεντρικής οδού που θα λέγαμε ενώνει το κέντρο με την Άνω Πόλη μέσα από μια ιστορική διαδρομή, που χρησιμεύει ως φλέβα ζωής για τα εκεί μνημεία, τους χώρους πολιτισμού και τις διαδρομές των επισκεπτών της πόλης.

Η περιοχή παρουσιάζει έναν ιδιαίτερο πολιτιστικό φορτίο, καθώς σε αυτή βρίσκονται τα ανατολικά βυζαντινά τείχη, τα ιστορικά κοιμητήρια της Ευαγγελίστριας, των Διαμαρτυρομένων και των Αρμενίων αλλά και νεώτερα μνημεία, όπως το διατηρητέο νοσοκομείο “Άγιος Δημήτριος”, οι “Κήποι του Πασά” κι ο πολυχώρος πολιτισμού “Ισλαχανέ”. Εξάλλου, από πολλά σημεία της υπό ανάπλαση περιοχής προσφέρεται μια μοναδική θέα προς τα μνημεία, την Άνω Πόλη καθώς και προς τον θαλάσσιο ορίζοντα της Θεσσαλονίκης.

Δεν είναι τυχαίο επίσης με την ομορφιά του σημείου που έχει αναπλασθεί στην οδό Κάστρων πως μαζεύονται πια νέα παιδιά, άνθρωποι που συζητούν βγάζοντας βόλτα τα κατοικίδιά τους και πίνουν έναν καφέ με θέα την πόλη. Γι’ αυτό και είναι ένα όμορφο βήμα να δημιουργηθούν κι άλλοι εξωτερικοί δημόσιοι χώροι στο ευρύτερο κέντρο, δίνοντας ζωή σε μέρη που δεν λογίζονταν για τέτοιες χρήσεις, που δεν βλέπονταν ως τέτοια.

Το έργο έχει σκοπό να αναδείξει ουσιαστικά το παλιό πλακόστρωτο με την χρήση νέων κυβολιθικών επιστρώσεων, δίνοντας ξανά στο δρόμο εκείνη την παλιά νοσταλγική ατμόσφαιρα του ”καλντεριμιού”.

Μπορεί να είναι νωρίς ακόμη αφού δεν έχουμε δει την τελική εικόνα του έργου και η διαμόρφωσή του βρίσκεται σε εξέλιξη, όμως μια βόλτα στην εν λόγω οδό και ειδικά στο κομμάτι το οποίο έχει ολοκληρωθεί η επίστρωση, είναι χρήσιμη για την εξαγωγή ορισμένων αν όχι συμπερασμάτων, σίγουρα προβληματισμών.

Η αρχική ιδέα είναι καλή και μαρτυρά μια διάθεση του Δήμου, που καθυστέρησε βέβαια για καιρό να δείξει το ενδιαφέρον του και να ασχοληθεί σοβαρά με την ανάδειξη της ιστορίας και του πολιτισμού, τόσο εκείνης της περιοχής, αλλά και -μακάρι- στη συνέχεια κι άλλων τέτοιων χώρων και κομματιών της πόλης. Δεν μπορεί όλοι οι δρόμοι πόσο μάλλον οι περιστοιχισμένοι με σύμβολα μνήμης να στέκονται απλά εξυπηρετώντας μόνο τις μεταφορές μένοντας οι ίδιοι εκτός του κλίματος που κουβαλά ο τόπος. Είναι θετικό η Θεσσαλονίκη να μην βλέπει αποκλειστικά εμπορικά τους δρόμους της, ως απλούς φορείς ενός καθημερινού πήγαινε-έλα.

Όμως, η παρουσία του νοσοκομείου Άγιος Δημήτριος αλλάζει κατά πολύ τα δεδομένα και δημιουργεί πρακτικά ζητήματα με το νέο οδόστρωμα. Αξίζει να σημειωθεί ότι το νοσοκομείο δέχεται αρκετά ασθενοφόρα, ειδικά όταν είναι εφημερεύον. Όταν, λοιπόν, ένα ασθενοφόρο που κουβαλά ασθενή και λογικά θα πρέπει να φτάσει άμεσα δυο εναλλακτικές έχει ή να πηγαίνει πολύ αργά στα μέτρα από τη στροφή της Αγίου Δημητρίου-Κασσάνδρας ή να μην κόψει ταχύτητα και να δεχθεί επί όλα αυτά τα μέτρα τα συνεχή τραντάγματα με έναν ασθενή ξαπλωμένο στο φορείο. Οι κυβόλιθοι -ίσως επειδή είναι φρεσκοστρωμένοι- εξέχουν αρκετά με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα εντελώς ανώμαλο έδαφος, τουλάχιστον μέχρι να ”κάτσουν”, να δέσουν καλά ή να λειάνουν με τη χρήση.

Πολλά είναι επίσης και τα ταξί τα οποία χρησιμοποιούν το δρόμο αυτό, ώστε να αφήσουν κόσμο στο νοσοκομείο. Ακριβώς αυτό δημιουργεί, ακόμη, μια επικίνδυνη διαδρομή για τα μηχανάκια και σίγουρα αυξάνει τον κίνδυνο ατυχήματος και γενικότερα φθοράς των δίκυκλων.

Κάτι το οποίο παρατηρείται, είναι το γεγονός πως ναι μεν κατασκευάστηκε πεζοδρόμιο κι από το άλλο ρεύμα του δρόμου, κάτι που δεν υπήρχε προηγουμένως, όμως, το υπάρχον πεζοδρόμιο που πάντα υπήρχε στην πλευρά που ο δρόμος ανέβαινε πρώτον ότι σε ένα κομμάτι του που παρέμεινε ως είχε διακόπτεται από ξύλινες κολόνες της ΔΕΗ και τις λάμπες δυσκολεύοντας έτσι τον πεζό να παραμείνει στο πεζοδρόμιο. Κυρίως, όμως, σε ένα σημείο του από τo ύψος της εισόδου του κοιμητηρίου των Αρμενίων μέχρι το τέλος του δρόμου προς τα κάτω το πεζοδρόμιο είναι τόσο στενό που δεν χωρά άνθρωπο, ειδικά μάλιστα αν λάβουμε υπόψη ότι υπάρχει και ένα κομμάτι τείχους το οποίο δεν αποτελεί μια ομοιόμορφη επιφάνεια κι αλλού μπορεί να προεξέχει κάνοντας τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολο για το περπάτημα.

Τέλος, κάτι που πρέπει άμεσα να αποκατασταθεί γιατί δημιουργεί κίνδυνο λόγω της αστάθειας που μαρτυρά της προχειρότητάς της, είναι η παρακάτω ξύλινη κολόνα που έχει κοπεί στη βάση της και είναι κρατημένη με πατέντα στο τείχος και δεμένη από μια άλλη διπλανή. Με έναν αέρα μπορεί να πέσει και πέρα από τα προβλήματα στο δρόμο να απειλήσει και διερχόμενους πεζούς.

Όλα αυτά δεν εκφράζονται για να υποβαθμίσουμε την ανάπλαση, αλλά επισημαίνονται, ώστε να εντοπισθούν ευκολότερα κάποια λειτουργικά ζητήματα που παρατηρούνται και ανησυχούν τους κατοίκους της πόλης και τους χρήστες της οδού Ελένης Ζωγράφου. Αναμένουμε την τελική νέα εικόνα του δρόμου, αλλά και την επικείμενη αναδιαμόρφωση της διαδρομής της Οδού Κάστρων.