Οι ιστορίες των ανθρώπων που προτάσσουν το «εμείς» αντί του «εγώ»

*Το κείμενο γράφει εθελόντρια του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης Θέρμης

Είμαι οχτώ χρόνια εθελόντρια στο Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Θέρμης, το οποίο προσφέρει δωρεάν πρωτοβάθμια ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη στους συνανθρώπους μας.

Τα τελευταία χρόνια οι εθελοντές του έχουν αναπτύξει έναν ακόμα τομέα δράσης, την υποστήριξη ατόμων, οικογενειών και ομάδων που έχουν πληγεί κοινωνικά και οικονομικά, προσφέροντάς τους είδη προσωπικής υγιεινής και πρώτης ανάγκης, λευκά είδη, ένδυση, υπόδηση, σχολικά, παιχνίδια, βρεφικά-παιδικά και πολλά άλλα είδη.

Καθημερινά έρχομαι σε επαφή με πολλά άτομα που προσφέρουν από το υστέρημα ή το πλεόνασμα τους στον συνάνθρωπό τους. Αλλά και με ανθρώπους, οι οποίοι βιώνουν μία δύσκολη κοινωνική και οικονομική καθημερινότητα.

Έχω βιώσει, τις περισσότερες φορές ως εθελοντής, πράξεις με ενεργητική συμμετοχή, θετική διάθεση για κοινωνική προσφορά, και αλληλεγγύη προς το συνάνθρωπο. Μα πάνω από όλα, τον σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Μου έχει μείνει χαραγμένο στην καρδιά ένα από τα πρώτα περιστατικά ανθρωπιάς που έζησα. Κάποτε κάναμε μία έκκληση να στήσουμε ένα σπιτικό από την αρχή για μία μονογονεϊκή οικογένεια (μητέρα με μικρό παιδί). Την πόρτα του ιατρείου μας χτύπησε μία νεαρή κοπέλα με ένα κοριτσάκι αγκαλιά, η οποία ήρθε να μας φέρει μία χειμωνιάτικη κουβέρτα, όμορφα διπλωμένη σε μία θήκη. Φαινόταν ότι την πρόσφερε από το υστέρημά της. Μου εξήγησε ότι είναι χρησιμοποιημένη αλλά την έχει πλύνει και είναι καθαρή. Κάποια στιγμή έπεσε από την θήκη ένα αρωματικό σαπουνάκι και πήγα να της το επιστρέψω. «Όχι αφήστε το μέσα για να μοσχοβολάει η κουβέρτα. Σας έφερα και μία βρεφική κρέμα. Δυστυχώς μόνο μία μπόρεσα να αγοράσω.»

Από την έκφραση του προσώπου της καταλάβαινες ότι αισθανόταν άσχημα που δεν μπορούσε να μας προσφέρει κάτι περισσότερο. Όλο το περιστατικό μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση.

Στον εθελοντισμό υπάρχουν τόσο καλές και όσο και κακές στιγμές, που όλες τους όμως μας έχουν δείξει και διδάξει πολλά. Δεν αφήνουμε τις μεμονωμένες περιπτώσεις ατομισμού, ναρκισσιστικής εσωστρέφειας και ιδιοτέλειας, να πτοήσουν την αγάπη, την ανθρωπιά, την ευαισθησία αλλά και τις αξίες της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας που χαρακτηρίζουν μία ευαισθητοποιημένη κοινωνία.

Ο εθελοντισμός είναι στάση ζωής. Έχουμε προτάξει το «εμείς» από το «εγώ». Με υπομονή, ανοχή, ειλικρινή διάθεση, συνέπεια, υπευθυνότητα, εχεμύθεια, διακριτικότητα και ομαδικό πνεύμα, ο εθελοντής προσφέρει όχι μόνο τον πολύτιμο χρόνο του αλλά και την ψυχή του.

Ο εθελοντής γίνεται ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο δότη και στον αποδέκτη. Μέρος του έργου του είναι να παραλάβει τα είδη που κάποιοι προσφέρουν, να εκτιμήσει την κατάστασή τους σκεπτόμενος την αξιοπρέπεια της ανθρώπινης ύπαρξης και να τα αξιολογήσει ανάλογα με τις ανάγκες που υπάρχουν τη δεδομένη στιγμή. Θα διαθέσει αυτά που κρίνει ότι θα καλύψουν τις ανάγκες που υπάρχουν και τα υπόλοιπα θα τα τακτοποιήσει για πάσα μελλοντική χρήση. Τα ακατάλληλα για οποιαδήποτε χρήση θα τα πετάξει ή θα τα ανακυκλώσει.

Αναμφίβολα είναι μία δύσκολη, χρονοβόρα και κουραστική δουλειά. Αλλά η χαρά που βλέπεις στα πρόσωπα των ανθρώπων που παίρνουν τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους αγαθά και η ευγνωμοσύνη που εκφράζεται κάποιες φορές με δάκρυα χαράς έχουν αξίας ανεκτίμητη για τον εθελοντή. Η ψυχική ευφορία και το αίσθημα αγαλλίασης που πλημμυρίζει την ψυχή μας είναι μοναδικά αισθήματα.

Έχοντας όλα τα παραπάνω «αποθηκευμένα» στο μυαλό και στην καρδιά μας, δεν πτοούμαστε από ορισμένες περιπτώσεις παραλαβής άχρηστων ή φθαρμένων αντικειμένων, ληγμένων φαρμάκων, σκισμένων ή λεκιασμένων ρούχων, παπουτσιών, λευκών ειδών και κλινοσκεπασμάτων, άκαιρων ενδυμάτων και υποδημάτων όπως ρούχα παλιών δεκαετιών, νυφικά, αποκριάτικες στολές ή εικοσάποντες γόβες-στιλέτο και πολλά άλλα.

Οι εθελοντές για όλα έχουν μία λύση: τα ληγμένα φάρμακα πάνε στην ανακύκλωση, τα νυφικά, τα παλιομοδίτικα ρούχα και τα περίεργα υποδήματα πάνε στα βεστιάρια θεατρικών ομάδων, τα αποκριάτικα και τα χριστουγεννιάτικα είδη πάνε στα δημοτικά σχολεία. Τα φθαρμένα ρούχα και παπούτσια θα βρουν την θέση τους στην ανακύκλωση. Σε μας, τίποτα δεν πάει χαμένο.

Ακόμα και τα «σκουπίδια» κάποιου, είναι «θησαυρός» για κάποιον άλλον.

Μέσα από την συνεχή ενασχόλησή μας με τον εθελοντισμό, γνωρίζουμε ανθρώπους, ομάδες και φορείς, συνεργαζόμαστε αποτελεσματικά μαζί τους, διευρύνουμε τους ορίζοντές μας και συμβάλλουμε ουσιαστικά στην καλυτέρευση της ζωής των συνανθρώπων μας.

Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για τα οφέλη του εθελοντισμού τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο αλλά οι πράξεις αλληλεγγύης, ανθρωπιάς και αλτρουισμού που βλέπουμε καθημερινά γύρω μας μιλούν καλύτερα από τα οποιαδήποτε λόγια.