Οι μεν και οι δε

Πολλές φορές σκεφτόμαστε πως οι διάφορες επέτειοι, οι μέρες δηλαδή που είθισται να είναι αφιερωμένες σε κάποιο συμβάν, έχουν διακοσμητικό, τυπικό και εν τέλει ανούσιο χαρακτήρα. Δεν είναι έτσι και ευτυχώς δεν είναι έτσι, διότι ακόμα και εν μέσω καραντίνας και ιδίως εν μέσω μιας εποχής όπου η τεχνολογία κυριαρχεί, οι επέτειοι παρουσιάζονται ως μια ιδανική ευκαιρία, ώστε ο καθείς, ακόμα και από τον καναπέ του, κάτι να διαβάσει, κάπως να στοχαστεί, κάτι να θυμηθεί.

Η θύμηση έχει ισχυρή επίδραση στον άνθρωπο, όταν δε είναι ισχυρή, τον αφυπνίζει.

Μια τέτοια μέρα είναι και η συμπλήρωση των 10 χρόνων από τη δολοφονία τριών συμπολιτών μας στη Marfin. Αυτό που διαπιστώνεται επανειλημμένα είναι πως οι άνθρωποι, οι αναγνώστες, αυτοί που καλούνται να θυμηθούν, μα κυρίως αυτοί που επιλέγουν να ξεχάσουν, τείνουν να υπερασπίζονται μια ιδεολογία και να παρουσιάζουν προσκόμματα για να υπερασπιστούν ένα ειδεχθές έγκλημα.

Συνέβη άλλωστε αυτό και με τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου. Αμέσως κάποιοι έσπευσαν και σπεύδουν ακόμα να δικαιολογήσουν το έγκλημα αυτό. Το ίδιο συμβαίνει φυσικά και με τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους άδικα στη Marfin.

Η στάση αυτή που πολύ συνειδητά επιλέγουν ορισμένοι, ορισμένοι που κατ’ εξακολούθηση διχάζουν την κοινωνία, δείχνουν με το δάχτυλο «οι μεν τους δε και οι δε τους μεν» είναι ακριβώς αυτό το οποίο όλοι πρέπει να θυμόμαστε με αφορμή αυτές τις επετείους. Ένα παράδειγμα προς αποφυγήν. 

Ότι τα εγκλήματα αυτά τα προκαλούν εκείνοι που διακατέχονται από μίσος και μισαλλοδοξία, εκείνοι που τοποθετούν τις ιδεολογίες του (μία ιδεολογία είναι στην πραγματικότητα, αυτή της έχθρας, της ανθρωποφαγίας, της ανελέητης οργής) πάνω από την ανθρώπινη ζωή, την αξία της οποίας δυστυχώς, κάποιοι παραβλέπουν και καταπατούν.

Ποια ιδεολογία ακριβώς υπερασπίζεστε, κυρίες και κύριοι, μεν και δε, στερώντας τη ζωή από μια έγκυο γυναίκα – και φυσικά μαζί με αυτήν και την ζωή ενός αγέννητου παιδιού; Ποια ιδεολογία υπερασπίζεστε στερώντας από τον σύζυγο και πατέρα ό,τι πολυτιμότερο είχε και ενδεχομένως να μην αποκτήσει ποτέ ξανά; Ποια ιδεολογία υπερασπίζεστε αρπάζοντας μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου από μια μάνα το παιδί της;

Ποια ιδεολογία υπερασπίζεστε εσείς που υπερασπίζεστε με σθένος πίσω από τα πληκτρολόγιά σας τους υπαίτιους αυτών των πράξεων;

Ας συνειδητοποιήσουμε επιτέλους ότι το έγκλημα, η στυγνή δολοφονία δε μπορεί, δεν κρύβεται πίσω από καμία ιδεολογία ούτε μπορεί να εξαγνιστεί στο όνομα αυτής. Κρύβεται πίσω από διαστρεβλωμένες ιδέες, πίσω από άρρωστα μυαλά, πίσω από ανθρώπους που ποτέ δεν θα υπερασπιστούν τίποτε σκοτώνοντας συνανθρώπους τους. Κρύβετε πίσω από «τους μεν και τους δε». Από αυτή τη μάστιγα.