Όρθιος σε δημόσια θέα – Ένας ύμνος στην υπέρβαση
Ένα ελάχιστο ευχαριστώ προς έναν άνθρωπο που ρίσκαρε τα πάντα δίχως δεύτερη σκέψη και με ψυχή χιλίων λεόντων τα έβαλε με το τέρας.
Πέρυσι τον Νοέμβριο επέλεξα να αγοράσω μαζί τα βιβλία της Χρύσας Παπαδοπούλου και του Κώστα Παπαδάκη σχετικά με την πολύκροτη δίκη της Χρυσής Αυγής. Το “Όρθιος σε δημόσια θέα” (επίμετρο Δημήτρης Ψαρράς, Γιώτα Τέσση) κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πόλις κι αποκτά ιστορική αξία. Ένας ύμνος στην υπέρβαση.
Αυτό το κείμενο αποτελεί χρέος μου κι ένα ελάχιστο ευχαριστώ προς έναν άνθρωπο που ρίσκαρε τα πάντα δίχως δεύτερη σκέψη και με ψυχή χιλίων λεόντων τα έβαλε με το τέρας. Ο πρόλογος της Μάγδας Φύσσα προκαλεί ρίγος. “Η Μάγδα μας έμαθε τι σημαίνει να αντέχεις” και έγινε το μεγαλύτερο σύμβολο του αντιφασιστικού κινήματος στην Ελλάδα.
Το ντοκιμαντέρ της Ανζελίκ Koυρούνης, “Χρυσή Αυγή-Υπόθεση όλων μας” μπορεί να εισάγει όποιον δε γνωρίζει στο θέμα. Καλό είναι όμως όλοι να προσπαθήσουμε να πληροφορηθούμε και να μάθουμε τι πραγματικά συνέβη. Σε αυτό το βιβλίο έχουμε μία αγόρευση και πιο συγκεκριμένα την πρώτη αγόρευση των συνήγορων της Πολιτικής Αγωγής. “Η Χρύσα και ο Παύλος σκότωσαν τον φόβο”. Τραγική ειρωνεία; Η πρώτη συνεδρίαση έγινε στις 20.4.2015 ανήμερα των γενεθλίων του Χίτλερ. Όσοι αναρωτιούνται τι γινόταν στην αίθουσα επί πεντέμισι χρόνια καλό είναι διαβάσουν τις 250 αυτές σελίδες.
Για τον τρόπο λειτουργίας της Χρυσής Αυγής τα πάντα συνοψίζονται στον “Αρχηγό” (Ιεραρχία-Πειθαρχία-Σεβασμός) του Δημήτρη Ψαρρά. Ένας άνθρωπος που δίχως υπερβολή έχει αφιερώσει τη ζωή του στο να αποκαλύψει την εγκληματική δράση της οργάνωσης. Για εκείνο το μοιραίο βράδυ και τον Παύλο μπορούμε να εμπιστευτούμε τις σειρές αυτού του βιβλίου. Ένας νέος άνθρωπος, ελεύθερος, δημιουργικός με πάθος για την μουσική και κατ΄επέκταση για την ίδια τη ζωή, που μπήκε στο στόχαστρο και έμεινε εκεί ΟΡΘΙΟΣ να αντιμετωπίσει την πρόκληση, να “θυσιαστεί” και να γίνει σύμβολο για τη γενιά του και τις επόμενες γενιές. Για μία λέξη που το νόημά της χάθηκε στο πέρασμα των χρόνων, την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.
Σε ένα δικαστήριο όμως τίποτα δεν είναι δεδομένο. Πρέπει να αποδείξεις ό,τι λες, ακόμα και τα αυτονόητα. Αυτή είναι η δουλειά του δικηγόρου. Το πρώτο θετικό είναι η παρουσία του αστυνόμου Δεληγιάννη εκείνο το βράδυ. Ναι έκανε τη απλά τη δουλειά του και δεν πρόλαβε να σώσει τον Παύλο. Ήταν όμως αυτός που ξεκλείδωσε σε μεγάλο βαθμό τις εξελίξεις. Η ατάκα τους Ρουπακιά την ώρα της σύλληψής του, “είμαι δικός σας, της Χρυσής Αυγής”, δεν αφήνει πολλά περιθώρια και δίνει τροφή για σκέψη. Σημαντική ήταν επίσης η παρουσία του Νίκου Δένδια στο αρμόδιο Υπουργείο. Δίχως δεύτερη σκέψη διέταξε να τρέξουν οι εξελίξεις. Όταν όμως μετά από τόσα χρόνια αγώνα ακούς την εισαγγελέα Οικονόμου να προτείνει απαλλαγή της πλειοψηφίας;
Λυγίζεις, σπας, ωστόσο οφείλεις να βρεις τη δύναμη. Ο αγώνας όμως πρέπει να συνεχιστεί. Έχει γίνει κομμάτι του εαυτού σου και θα το κουβαλάς για πάντα, δεν υπάρχει επιστροφή. Μέχρι η πρόεδρος του δικαστηρίου, εφέτης Μαρία Λεπενιώτη να ανακοινώσει τις ποινές υπήρχε άγχος, ένταση, αγωνία εντός κι εκτός της αίθουσας, αλλά σε καμία περίπτωση ΦΟΒΟΣ. Το απόστημά του είχε σπάσει. Η συνέχεια είναι γνωστή. Η ιστορία όμως δεν τελειώνει. Οι μάχες θα συνεχιστούν σε όλα τα επίπεδα. Η καταδίκη ήταν μία ιστορική απόφαση. Ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε όμως η Χρυσή Αυγή τόσο από τα ΜΜΕ, όσο κι από τον κρατικό μηχανισμό πρέπει να μείνει χαραγμένος στο μυαλό μας.
Όπως όρθιος έμεινε ο Παύλος κι είχε τη δύναμη ως ύστατο χαίρε να δείξει τον δολοφόνο του πριν καταρρεύσει, όπως όρθια με ανάστημα που θα ζήλευαν πολλοί έμεινε η Χρύσα Παπαδοπούλου και το σύνολο της Πολιτικής Αγωγής (Καμπαγιάννης, Παπαδάκης, Σκαρμέας, Στρατής, Μαλαγάρης, Θεοδωρόπουλος, Αντανασιώτης, Σαπουντζάκης, Βρεττός), όπως όρθια μένει η μάνα ΜΑΓΔΑ, σημαία μας να μας οδηγεί, έτσι όρθιοι πρέπει να μείνουμε κι όλοι εμείς. Σαν μία αλυσίδα που δεν θα αφήσει ποτέ ξανά το φίδι και τα αυγά του να βγουν στην επιφάνεια. Εκατομμύρια μέλισσες απέναντι στους λύκους…
