Όσα ζήλεψα σε αυτή την Θεσσαλονίκη που δεν υπάρχει
Ένα βίντεο μιας κοσμόπολης που χάθηκε.
Λίγες μέρες πριν η ομάδα του fb Παλιές Φωτογραφίες της Θεσσαλονίκης παρουσίασε ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο της Images Defence, του γαλλικού στρατού. Ένα βίντεο του 1918 με εικόνες της Θεσσαλονίκης μοναδικές.
Το βίντεο ξεκινά με τα αποκαϊδια μιας πόλης που λίγους μήνες πριν, στις 18 Αυγούστου 1917, έχει παραδοθεί ολόκληρη στις φλόγες. 9.500 σπίτια, 1.000.000 m² έγιναν στάχτη και 70.000 άνθρωποι έμειναν άστεγοι. Η δύσκολη ζωή του χειμώνα, σε διαλυμένες γειτονιές χωρίς υποδομές, σε χωματόδρομους, χαλάσματα και άχλη.
Η κάμερα κατεβαίνει κατόπιν στην παραλία της πόλης και κει αρχίζει το υπερθέαμα. Το τραμ διασχίζει την παραλιακή οδό, σε δυο ξεχωριστές γραμμές. Ανάμεσα του διαβάτες, στρατιώτες από τη στρατιά της Ανατολής, που κατοικοεδρεύουν στην πόλη, ξένοι και ντόπιοι σε μια εντυπωσιακή μίξη.
Στο Θερμαϊκό παρατηρείται ένα πρωτοφανές, για τις δικές μας εικόνες θαλάσσιο μποτιλιάρισμα καραβιών και βαρκών, που αράζουν ή πηγαινοέρχονται. Εμπορεύματα ξεφορτώνονται διαρκώς και η ζωντάνια της εικόνας μιας θάλασσας, ενταγμένης στην καρδιά της πόλης, εκπλήσσει.
Στα στιλάτα καφενεία της άλλης πλευράς του δρόμου, που τότε δεν λεγόταν Νίκης αλλά Β. Κωνσταντίνου και μέχρι το 1912 Μπεγιάζ Κουλέ, ένα πολύβουο πλήθος απολαμβάνει τον ήλιο και τον καφέ του. Καλοντυμένοι άνδρες με κοστούμια, γυναίκες με ωραία πανωφόρια πηγαινοέρχονται διαρκώς.
Ανοιχτά, πολυτελή αυτοκίνητα διασχίζουν το δρόμο και ωραία σιδερένια κιόσκια δεσπόζουν στο πεζοδρόμιο της θάλασσας. Κτίρια αρχιτεκτονικής ομορφιάς που χάθηκαν στο ποτάμι της αντιπαροχής.
Η πόλη μοιάζει ένα ζωντανό μελίσσι, κοσμοπολίτικο και πολυσυλεκτικό. Σαν το μέλλον να ανοίγονταν μπροστά της. Μια αληθινή κοσμόπολη. Έστω και κατεστραμμένη προσφάτως…
