Πανδημία (και ολίγον Ελλάς – Τουρκία..)

Πρόχειρο; Ανεύθυνο; Ακόμη και …εγκληματικό; Ποικίλλουν οι χαρακτηρισμοί της γνώμης του κόσμου σ’ ό,τι αφορά το μέτρο της κυβέρνησης για κλείσιμο των μαγαζιών στις 12 τα μεσάνυχτα.

Θα πω μονάχα παρατηρήσεις αυτών που πλήττονται, καταστηματάρχες και πελάτες. Κλείνουν καταστήματα επιλεκτικά σε περιοχές. Σε πόλεις, δήμους, περιφέρειες, αλλά…στα όμορα γειτονικά μέρη είναι όλα ανοικτά ως το ξημέρωμα. Επομένως…

Πολύ εύκολα μετακινείσαι 5-10 χιλιόμετρα για να βρεθείς εκτός της «νυκτοαπαγόρευσης»! Και έτσι δημιουργείς μια απόλυτα άδικη συνθήκη λειτουργίας των επαγγελματιών εστίασης και διασκέδασης.

Η συνήθεια των νέων για πάρτι και ξενύχτια στις πλατείες, τώρα πιο εύκολα και στις παραλίες, ακόμη και μ’ ένα περιπτερόμπυρο, δεν είναι κάτι νέο, από τον καιρό των μνημονίων καλά κρατεί, όχι απλώς από τους μήνες της πανελλαδικής καραντίνας. Ασυμπτωματικοί κυρίως, οι νέοι επιστρέφουν από διακοπές ή και από τις εξόδους τους στις πόλεις και συναναστρέφονται – με το νου τους άδολα και άφοβα- μεγαλύτερους συγγενείς τους και φυσικά ευπαθείς και ηλικιωμένους.

Η Πολιτεία (Κυβέρνηση εν προκειμένω αλλά και οι εντεταλμένοι σε αρμόδιες θέσεις ευθύνης γιατροί) από τη μια επικαλείται διαρκώς την ατομική ευθύνη, ως «εθνικό φιλότιμο» – λες κι υπήρξε ποτέ, άλλο θέμα μεγάλο αυτό- κι από την άλλη χρεώνεται ότι είχε δώσει «πράσινο φως» καθησυχασμού και «νίκης», κάπου εκεί στα τέλη Ιουνίου, απέναντι στην Πανδημία της Covid-19.

Τότε «κέρδισε εκείνη», τώρα «χάνουμε εμείς». Και άρα, τώρα, τί συμβαίνει; Κακοί χειρισμοί αλλά και μέρα με τη μέρα, ανάλογα με τις εξελίξεις, αλλαγή ακόμη και …στρατηγικής; Μήπως πάμε από την «θωράκιση» την χώρας απέναντι στην Πανδημία, στον «Διάλογο» μαζί της;

Προσωπικά μου παίζει και μια υποψία: Μήπως λίγο- λίγο, με ελεγχόμενα τοπικά μέτρα, όπου «βαράει κόκκινο», αλλά και με μια αναπόφευκτη διασπορά της μετάδοσης παντού, εκτιμάται ότι θα αντιμετωπίσουμε καλύτερα το φθινόπωρο;

Αν έτσι υπάρξει μια μετάδοση, χωρίς βαριά νόσηση, ειδικά μεταξύ των νέων και ξεκινήσει η περίφημη «ανοσίας της αγέλης» (με λιγοστούς νεκρούς, λίγες ΜΕΘ, χωρίς διάλυση του συστήματος Υγείας) μήπως πάμε σε ένα πιο «ήσυχο» φθινόπωρο» και στο μεταξύ, πλησιάζουμε στο χρόνο μηδέν για το εμβόλιο;

Αν πάντως συμβεί κάτι τέτοιο, τότε αποδεικνύεται καταστροφική η πρώτη απόφαση για δίμηνο εγκλεισμό και παύση κάθε σχεδόν οικονομικής δραστηριότητας στη μικρή μας και «ευπαθή» σε τέτοιες ακρότητες χώρα.

Αν πρόκειται, σε βάθος χρόνου να έχουμε κρούσματα και θύματα ανάλογα- πληθυσμιακά- άλλων κρατών που έλαβαν πιο ελαφρά μέτρα και για την οικονομία τους και για την ελευθερία των πολιτών τους, τότε μάλλον αποτύχαμε και θα πρόκειται για την πιο καταστροφική για την οικονομία της χώρας σειρά αποφάσεων που πάρθηκαν ποτέ. Διαχείριση της Πανδημίας και Οικονομία είναι τα αγκάθια σήμερα για κάθε χώρα, φυσικά κι εδώ στη γειτονιά μας, στα Βαλκάνια, για την Τουρκία αλλά και για μας.

(Φρούδες ελπίδες για μεγάλα σπουδαία κοιτάσματα. Εθνικές εξάρσεις για το ποιανού είναι η θάλασσα, ποιανού τα ξερονήσια ή ο βυθός, είναι ένας «πόλεμος» που όποιος, αν, τον κερδίσει θα οδηγηθεί σε τέτοια μεγάλη οικονομική αιμορραγία για να τα εκμεταλλευτεί που θα …ηττηθεί από την αδυναμία του.)

Ίσως- και – γι’ αυτό ανταποδίδουμε την ένταση στον ανεκδιήγητο Ερντογάν, κυρίως επικοινωνιακά μέσω των συστημικών ΜΜΕ. Και στρέφουμε εκεί την ανησυχία και τον φόβο των πολιτών. Γιατί και για τις 2 κυβερνήσεις ο εθνικισμός κι ο φόβος είναι οι καλύτεροι τρόποι συσπείρωσης.