Πώς αυτοί οι Θεσσαλονικείς γύρισαν την δική τους ταινία εν μέσω κορονοϊού
Μία ομάδα νέων παιδιών χρειάζεται την βοήθεια σου για την τελειοποίηση μίας μοναδικής μυστηρίου ταινίας εν ονόματι ''ΑΣΤΟΡΙΑ''.
Η τέχνη είναι ένας ελιγμός ευτυχίας ώστε να υπάρχουμε κάπως αναπαυτικά δυστυχισμένοι. Μία σπίθα που ξεπηδά από την ρουτίνα, μίαν ανάσα στον συντηρητισμό και στον φόβο της εποχής. Και ειδικά όταν πρόκειται για την 7η.
Στη μαγεία του κινηματογράφου, δεν μπορεί να αντισταθεί κανείς. Ξέρεις, κάθεσαι σε μία καρέκλα μπροστά από μία οθόνη, αψηφώντας το πέρασμα του χρόνου, ψάχνοντας να βρεις ”τι θέλει να πει ο σεναριογράφος;”. Ενώνεις τις σκέψεις σου με τους γύρω και στο τέλος βγαίνετε από την αίθουσα ο καθένας με ένα διαφορετικό συμπέρασμα αλλά με (σχεδόν πάντα) κοινή συνιστώσα. Την απόλαυση.
Αγαπώ τους ανθρώπους που θα έκαναν τα πάντα για μία δόση τέχνης. Εκείνους που την σπούδασαν και γνώριζαν εξαρχής πως η εύρεση εργασίας θα είναι Γολγοθάς, άλλοι που έχουν καταφέρει να κάνουν το καλλιτεχνικό τους χόμπι επάγγελμα, ανεξαρτήτα από τις ώρες που στερήθηκαν από την προσωπική τους ζωή και αυτοί που στο τέλος της ημέρας και πέραν της κούρασης πέφτουν στο κρεβάτι και νιώθουν γεμάτοι γιατί πάλεψαν για το όνειρο τους.
Έτσι ακριβώς λειτουργεί αυτή η ομάδα που σε μόλις 40 λεπτά κατάφερε να με συναρπάσει και να με μεταφέρει στον δικό της κόσμο σε εκείνον της ”ΑΣΤΟΡΙΑ”. Πόσο δύσκολο είναι όμως, να είσαι 23 χρονών, να έχεις τελειώσει σχολή κινηματογράφου και να ζεις στην Ελλάδα; Οι Film Lemon έχουν τις απαντήσεις που χρειάστηκα.
Όλη η ομάδα των συντελεστών είναι φοιτητές στην Σχολή Κινηματογράφου του ΑΠΘ. Τα τελευταία χρόνια οι δύο εκ των τριών βρισκόταν στην Αγγλία, λόγω του κορονοϊού και της γενικότερης κατάστασης γύρισαν στην Ελλάδα, ανάμεσα σε αυτό τον χρόνο γεννήθηκε η ”ΑΣΤΟΡΙΑ”. Είχαν την ευκαιρία να φτιάξουν την πτυχιακή τους. Η σύλληψη της ιδέας για την δημιουργία της ταινίας μικρού μήκους ξεκίνησε τον Μαϊό.
”Πέραν των επαγγελματικών είμαστε φίλοι. Αυτό είναι θησαυρός γιατί σε ένα πρόβλημα, η σε μία επιτυχία βλέπουμε όλοι το ίδιο πράγμα. Ο καθένας γνωρίζει το πως σκέφτεται και το πως λειτουργεί ο απέναντι εκείνη την ώρα. Είμαστε κολλητοί που έχουμε συνεργαστεί αρκετά χρόνια σε αρκετά project. Δηλαδή αν πρέπει να αλλάξει κάτι, η αν υπάρξει μία εικόνα που προκύπτει εν συνεχεία των γυρισμάτων, ο άλλος καταλαβαίνει αμέσως τι θέλουν να πουν οι δύο. Δεν είμαστε από τις ομάδες που θα σκεφτούμε πολύ καιρό για το τι θα κάνουμε. Όταν θέλουμε να γυρίσουμε μία ταινία, βάζουμε μπρος κατευθείαν τις διαδικασίες. Η ”ΑΣΤΟΡΙΑ” δεν ήταν ένα όνειρο που είχαμε από μικροί. Έγινε στην πορεία.”
Το όνομα της ταινίας είναι ένα λογοπαίγνιο της λέξης Καστοριά. Επειδή η ταινία διαδραματίζεται στην Καστοριά είναι ο τρόπος που ”φώναζαν” οι ήρωες της ιστορίας την πόλη και επίσης είναι πιασάρικο.
Η υπόθεση του σεναρίου είναι απλή. Μία νεαρή φοιτήτρια αρχιτεκτονικής δίνει ψευδή κατάθεση στην αστυνομία λέγοντας ότι τρία χρόνια πριν έκλεψε ένα αυτοκίνητο και πάτησε έναν ψαρά. Όπως αποκαλύπτεται στη συνέχεια, λέει ψέματα σε μία προσπάθεια να προστατεύσει τους φίλους της οι οποίοι ήταν συνένοχοι. Παρόλα αυτά οι τύψεις τους οδηγούν όλους στο να ομολογήσουν την αλήθεια. Το πρακτικό κομμάτι έφερε την πλοκή, μία πτυχιακή και παλιές εικόνες από την Καστοριά από προηγούμενο project. Με βάση τα χρονοδιαγράμματα των Film Lemon είχανε πει ό,τι θα μπορούσε να γυριστεί μία ταινία εκεί.
”Eίμαστε στην Ελλάδα, δεν υπάρχουν πολλά χρήματα, οπότε πρέπει να στήσουμε μία ταινία με βάση εκείνα που κατέχουμε και σε εκείνα στα οποία μπορούμε να έχουμε πρόσβαση. Με αυτά τα στοιχεία έχουμε την δυνατότητα να την εξελίξουμε όσο καλύτερα γίνεται. Η Καστοριά έπαιξε έναν πολύ σημαντικό ρόλο. Σκεφτόμασταν για πρώτη φορά να ασχοληθούμε με ένα είδος που δεν είχαμε ακουμπήσει στο παρελθόν. Το είδος της ταινίας είναι αστυνομικό δράμα ενηλικίωσης. Συνήθως κάνουμε κομωδία. Κάθε ιδέα και κάθε επίσκεψη σε ένα νέο μέρος της πόλης, άλλαζε και λίγο το σενάριο. O Δημήτρης, παραγωγός της ταινίας, κατάγεται από εκει και μετέπειτα μεταφέρθηκε αυτή η αγάπη του και στους υπόλοιπους.”
Το σενάριο δουλευόταν γύρω στους 2-3 μήνες. Μέχρι και την τελευταία στιγμή των γυρισμάτων προέκυψαν αλλαγές. Τετάρτη μπορεί να είχαν γύρισμα και η τελευταία αλλαγή να γινόταν Τρίτη μεσημέρι. Παρατηρούσαν κάτι που δεν ταίριαζε και το άλλαζαν. Η ταινία πέρασε από αρκετά στάδια. Και άλλαξε πολλά χέρια και με βάση το feedback που είχαν τα παιδιά από τους καθηγητές τους συνειδητοποίησαν πως ότι φαινόταν παράτερο στους ίδιους φαινόταν και στους θεατές οπότε προέκυπταν συχνά αλλαγές και αφαιρέσεις.
Η επιλογή των ηθοποιών, για την συγκεκριμένη ταινία έγινε online. Ο Γαβριήλ σκηνοθέτης της ταινίας έψαχνε πρόσωπα που ταίριαζαν στην πλοκή και που γνώριζε ό,τι ασχολούνται με την υποκριτική. Μετέπειτα τους έστελνε τις ειδικές οδηγίες και τέλος τους επέλεξαν ηλεκτρονικά. Αυτό έδωσε και την ευκαιρία στους ηθοποιούς να προετοιμαστούν ανάλογα. Στο τέλος στάθηκαν τυχεροί βρήκαν τους κατάλληλους. Η Μάγδα πρωταγωνίστρια της ταινίας δήλωσε: ‘‘Χάρηκα πάραπολυ ήταν η πρώτη μου εμπειρία στον κινηματογράφο παρότι ηθοποιός στο θέατρο ήταν ιδανική ευκαιρία να συμμετέχω σε κάτι τέτοιο.”
”To πιο αστείο περιστατικό στα γυρίσματα διαδραματίστηκε στα ΚΤΕΛ. Είχαμε κλείσει έναν χώρο με λεωφορείο για μία ώρα. Μας είχαν πει πως δεν χρειάζεται να κλείσουμε συγκεκριμένο λεωφορείο διότι έχει μόνιμα στο σταθμό. Πηγαίνουμε εκεί και μας λέει ο υπεύθυνος τα λεωφορεία παραμένουν στο σταθμό για ένα τέταρτο μόνο. Εμείς τα χάνουμε. Του δείχνουμε ένα και τους λέμε ”εκείνο μπορεί να μείνει ένα μισάωρο;” μας λέει αυτό πρέπει να φύγει στις 15:00. Κοιτάμε το ρολόι 14:48 (12 λεπτά). Πηγαίνουμε στον Γαβριήλ και του λέμε έχεις 12 λεπτά. Αρχίζουμε να τρέχουμε σαν τρελοί. Να δούμε τι έχει εκεί κοντά για να κόψουμε την σκηνή. Μήπως αλλάξουμε το πρόγραμμα και πάμε στα ΚΤΕΛ άλλη μέρα (πράγμα καταστροφικό για εμάς αφού ο χρόνος μας ήταν πολύ περιορισμένος.) Αλλά, εν τέλει, τα καταφέραμε και γυρίσαμε το πλάνο σε 12 λεπτά. Το συμβάν δεν ήταν πολύ καλό, δεν είχε καθόλου πλάκα.”
Η ατάκα που έμεινε από τα γυρίσματα είναι το ”Είσαι ο μόνος που δουλεύει”. Ξεκίνησε από ένα story στο Instagram που έκανε ένα παιδί από του κρου. Πήγαινε λοιπόν και τους ρωτούσε όλους ”Πως νιώθεις που είσαι ο μόνος που δουλεύει” και όλοι είχαν ακριβώς την ίδια αντίδραση ένα πλατύ περίεργο χαμόγελο. Έτσι όλοι ένιωθαν πολύ γεμάτοι με έναν περίεργο τρόπο.
”Οι δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε ήταν αμέτρητες. Αρχικά ο οικονομικός περιορισμός, δηλαδή το budget μας για να γίνει η ταινία ήταν ανύπαρκτο. Βάλαμε αρκετά χρήματα και μεις. Βρήκαμε χορηγίες όχι χρηματικές σε είδος, δηλαδή φαγητό, καφέδες, διαμονή βασικά υλικά για την εκτέλεση της ”ΑΣΤΟΡΙΑ”. Όλη τη διάρκεια της ταινίας η πρωταγωνίστρια οδηγάει. Η οποία πρωταγωνίστρια δεν το κάνει συχνά. Δεν είναι ιδανικό να βάλεις έναν ηθοποιό να οδηγήσει σε σκηνή γιατί έχει να σκέφτεται άλλα πράγματα. Εκεί κλείσαμε ένα μεγάλο φορτηγό οδικής βοήθειας το οποίο είχαμε εξοπλήσει με φώτα, κάμερες κλπ.
Μέχρι να ανέβει ο Διευθυντής Φωτογραφίας ονόματι Θεολόγος πάνω και να στήσουμε τα μηχανήματα και να ξεκινήσουμε ήταν ένα τεράστιο άγχος. Γυρνούσαμε μέσα στην πόλη με εμένα πάνω στο φορτηγό και τους άλλους μέσα στο αμάξι, είχαμε επικοινωνία με ασύρματα. Οι συντελεστές σε άλλο αυτοκίνητο για να βλέπουμε τις σκηνές από το μόνιτορ και να καθοδηγούμε τον οδηγό για το που να σταματήσει. Εγώ να δίνω, οδηγίες στους ηθοποιούς.”
Το να γυρίσεις μία ταινία στην Ελλάδα έχει αρκετές δυσκολίες. Ωστόσο, αν το συγκρίνεις με την Αγγλία χρειάζεσαι λιγότερα χρήματα. Ένα σημαντικό μειονέκτημα είναι πως δεν υπάρχει εκπαίδευση στους ανθρώπους για να μάθουν πως να είναι βοηθοί και οι βοηθοί είναι πολύ σημαντικοί για την διεξαγωγή μιας ταινίας και όχι μόνο. Έτσι σχεδόν πάντα υπάρχει λίγος χρόνος για την διαδικασία της εκπαίδευσης των βοηθών.
Στην Ελλάδα η αξία παραγωγής μιας ταινίας ανεβαίνει πολύ πιο εύκολα σε σύγκριση με άλλες χώρες. Έχουμε απίστευτες τοποθεσίες, ηθοποιούς. Τα βασικά που μας λείπουν είναι τα χρήματα και οι βοηθοί.” Όποιος λέει ό,τι δεν βρίσκει δουλειά δεν ψάχνει αρκετά. Δεν υπάρχει καθαρός κινηματογράφος, αλλά το οπτιακουστικό υλικό είναι ευρύ, όπως η παραγωγή διαφήμισης με την οποία μπορείς να βιοποριστείς.’‘
Πρέπει να συμβιβάζεσαι στην Ελλάδα αυτό είναι το πρόβλημα. Δεν μπορείς να βγάλεις τα προς το ζην από τον κινηματογράφο. Βοηθούν τα φεστιβάλ, και οι εκδηλώσεις αρκετά. Πρέπει να εργαστείς πάνω σε κάτι άλλο για να μαζέψεις χρήματα και να ασχοληθείς μετέπειτα με το σινεμά.
”Ωστόσο είμαστε αισιόδοξοι για τις κινηματογραφικές προσπάθειες από την γενιά μας που γίνονται τα τελευταία χρόνια. Έχουμε μία πολύ καλύτερη αντίληψη απ’ότι παλιότερα. Οπότε υπάρχουν ελπίδες. Η γενιά που έρχεται είναι η πρώτη που όντως είναι εκπαιδευμένη. Έχουμε περάσει από μία μόρφωση που δεν είναι καθαρά εμπειρική και αυτό βοηθά πολύ επί της ουσίας. Επίσης, λόγω του ίντερνετ έχουμε δει περισσότερα πράγματα και μπορούμε να εκπαιδευτούμε και εξελιχθούμε πολύ περισσότερο.”
Η υποκριτική στην Ελλάδα έχει γίνει ερασιτεχνική. Επειδή δεν υπάρχει το budget περισσότερο, οι ηθοποιοί αμοίβονται με πολύ λίγα χρήματα. Θέλει γερό στομάχι. Να πιστεύεις σε αυτό για το οποίο θυσίασες άλλα, να μένεις πιστός στο όνερό σου πιστεύοντας πως κάποια στιγμή θα έρθει κάτι καλύτερο. Έστω να μπορείς να βιοποριστείς από αυτό συνεχώς παράλληλα και με άλλες δουλειές.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
”Στο μέλλον θα παραμείνουμε συνεργάτες. Πέρα από τις ταινίες, ενδεχομένως να ασχοληθούμε με την διαφήμιση. Ίσως σε λίγα χρόνια καταφέρουμε να ανοίξουμε την δική μας εταιρία παραγωγής διαφημίσεων. Προσπαθούμε να μην μείνουμε περιορισμένοι. Θα συνεχίσουμε να κάνουμε ταινίες έχουμε project στα οποία θα εξελιχθούμε. Αλλά βιοπιριστικά κοιτάμε την διαφήμιση για προφανείς λόγους.”
H ”ΑΣΤΟΡΙΑ” είναι μία πολύ δυνατή ιστορία, η οποία θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα. Όσοι δουν την ταινία θα μπορέσουν να φανταστούν τον εαυτό τους στη θέση των ηρώων, ή ακόμα και οι γονείς θα μπορέσουν να σκεφτούν τα παιδιά τους στη θέση των πρωταγωνιστών. Θα σοκάρει και θα θυμίσει την έννοια της φιλίας. Σε χτυπά σε ευαίσθητες χορδές. Επειδή είναι μία ταινία η οποία βασίζεται στην νεότητα, στην ενηλικίωση, και στο πόσο ενθουσιασμένοι είμαστε σε αυτά τα χρόνια. Παράλληλα, μιλάει για την ανάληψη ευθύνης, για το πως τις αναλαμβάνεις και το πως σε καθορίζουν στην ζωή σου αργότερα.
Η ταινία μικρού μήκους θα είναι έτοιμη τα Χριστούγεννα και από εκεί και έπειτα σκοπεύουν να την στείλουν σε τοπικά Φεστιβάλ Κινηματογράφου όπως το ”Φεστιβάλ Δράμας Μικρού Μήκους Ταινιών” και οι ”Νύχτες Πρεμιέρας.”
Το να βλέπεις την ταινία σου στην μεγάλη οθόνη ενός Φεστιβάλ είναι από την μία όψη αγχωτικό και από την άλλη κερδοφόρο. Το πιο σημαντικό είναι η αλληλεπίδραση που θα έχεις με τον κόσμο. Να δεις τι έχουν σκεφτεί εκείνοι για την ταινία σου και εν τέλει τι τους προκάλεσε στο τέλος.
”Η πιο αστεία ατάκα που ακούσαμε σε qna ταινίας είναι το ”Τι θέλατε να πείτε με αυτή την ταινία”. Είναι αστεία γιατί φαίνεται πως κάναμε κακή δουλειά στο σενάριο. Συνήθως οι ερωτήσεις που έχει ο κόσμος είναι εύστοχες. Ο θεατής θα δει στην προβολή την ιστορία και δεν θα προσέξει τόσο τα τεχνικά παραμόνο τα τρανταχτά λάθη. Οι συντελεστές και οι ηθοποιοί θα προσέξουν τις λεπτομέρειες που σε εσένα που είσαι θεατής μπορεί να φανεί ανόητο. Επιτυχία για εμάς θα είναι αν με τη μία φορά που θα δεις την ταινία θα καταφέρουμε να σου περάσουμε αυτό που αισθανθήκαμε. Ή έστω να νιώσεις κάτι διαφορετικό που ενδεχομένως εμείς δεν σκεφτήκαμε.”
Η ”ΑΣΤΟΡΙΑ” ωστόσο έχει χαρακτήρα για να ταξιδέψει σε φεστιβάλ πιο μοντέρνας φύσης της 7ης τέχνης ακόμα και στο εξωτερικό. Υπάρχει στο κινηματογραφικό τους πλάνο αυτό το σχέδιο. Αυτή τη στιγμή τρέχει μια crowdfunding καμπάνια στην πλατφόρμα του Indiegogo η οποία στοχεύει στο να βοηθήσει την ομάδα να καλύψει τα έξοδα της μετα-παραγωγής της.
”Καταφέραμε να γυρίσουμε κάτι πολύ όμορφο και αληθινό που όμως για να το ολοκληρώσουμε χρειαζόμαστε την συμμετοχή όλων εσάς. Γι αυτό το σκοπό αρχίσαμε την συγκεκριμένη καμπάνι ώστε να χρηματοδοτηθεί η μετά-παραγωγή. Για να επιτύχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα αποφασίσαμε ο ηχητικός σχεδιασμός και η μίξη του ήχου της ταινίας να είναι όσο πιο επαγγελματικοί γίνεται για να συμβαδίζουν με την εκπληκτική αισθητική της εικόνας της. Έτσι, τα χρήματα θα διατεθούν στην πρόσληψη των καλύτερων ηχητικών σχεδιαστών, ηχοληπτών, σουιτών χρωματικής διόρθωσης όπως και μουσικών για να καταφέρουμε να πούμε την ιστορία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Με τις διασυνδέσεις μας με ανθρώπους που δουλεύουν στα Pinewood Studios και σε άλλες μεγάλες εταιρείες και σε συνδυασμό με την δική σας υποστήριξη, πιστεύουμε ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε μία μαγευτική ταινία μικρού μήκους με ένα δυνατό μήνυμα.”
Κάθε φορά που κάποιος δίνει χρήματα εκεί παίρνει ένα ”δώρο” από την ομάδα της ταινίας Υπάρχει η δυνατότητα με ένα συγκεκριμένο ποσό δωρεάς να μπορέσεις να δεις την ”ΑΣΤΟΡΙΑ” νωρίτερα από το προκαθαρισμένο της κυκλοφορίας της.
”Οι συντελεστές μίας ταινίας δεν είμαστε καλλιτέχνες. Είμαστε ταυτόχρονα και οι επιχειρηματίες. Είμαστε εκείνοι που θα πούμε την ιστορία, θα ψυχαγωγήσουμε τους θεατές της αλλά, θα ψάξουμε να βρούμε και τα χρήματα για να το κάνουμε. Μία ταινία επίσης, δημιουργείται ανάλογα με την φάση που βιώνουμε εκείνη την στιγμή στην ζωή μας. Άλλα πράγματα μπορεί να μας βγουν τώρα και όταν δούμε το τελικό προϊόν επειδή θα είμαστε σε μία εντελώς διαφορετική συναισθηματική ροπή να μην τα νιώσουμε τόσο. Φαίνεται όλη η κοσμοθεωρία της περιόδου που μεσολάβησε (του σεναριογράφου/ σκηνοθέτη), στην τελική μορφή της. ”
Η ”ΑΣΤΟΡΙΑ” ήταν ο βασικός πιλότο για εκείνα που θα επέλθουν τα επόμενα χρόνια από τους Film Lemon. Ενδεχομένως να είναι και ο οδηγός μιας σειράς. Τα παιδιά πίστεψαν πολύ στην ιστορία, την πλοκή, στο σύμπαν και την ιδιοσυγκρασία της. Μέχρι την προβολή της, θα προσπαθήσουν να τελειοποιήσουν το κινηματογραφικό πλάνο το οποίο και θα βασίζεται σε αυτή την υπόθεση. Μετέπειτα θα το παρουσιάσουν στους κατάλληλους ανθρώπους και πιθανόν να υπάρξουν ”επόμενα επεισόδια” της.
”Το 20 λεπτό επεισόδιο που γίνεται όλο και πιο αποδεκτό και γνωστό ταιριάζει πλήρως στην ιστορία και την αφήγηση της ”ΑΣΤΟΡΙΑ”. Αν κάποιος την παρακολουθήσει, θα καταλάβει πως η ταινία έχει δημιουργηθεί από νέα παιδιά. Σε αντίθεση με τις σειρές που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην ελληνική τηλεόραση. ”
Η ”ΑΣΤΟΡΙΑ” για την ομάδα αποτέλεσε δεσμό, δημιούργησε δυνατές σχέσεις, κάτι το οποίο άλλη ταινία δεν το κατάφερε. Είναι η μόνη ταινία των τριών που ασχολείται με ένα εντελώς νεανικό θέμα οπότε όλοι οι συντελεστές, ηθοποιοί και συνεργείο ήταν κοντά ηλικιακά. Εκείνο που κρατάνε είναι οι σχέσεις των ανθρώπων που δημιουργήθηκαν εντός της.
”Ένα feeling εφταήμερης και επαγγελματικού γυρίσματος. Ένα ξύπνημα για όλους μας μετά από μία περίοδος αδράνειας. Βιώσαμε πολύ έντονες στιγμές όλοι μαζί. Νευριάσαμε, κλάψαμε, χαρήκαμε όλοι μαζί. Νιώθουμε ό,τι γνωριζόμαστε τουλάχιστον 10 χρόνια. Συμπέσαμε σε πάραπολλά πράγματα. Αυτό που κάναμε είχε την χαρά της καλλιτεχνικής δημιουργίας αλλά παράλληλα υπήρξε και μία τρομερή επαγγελματική συνέπεια.
Γυρίσαμε μία ταινία όπου το 90% της είναι βραδινές λήψεις και το καλοκαίρι βραδιάζει στις 21:00 οπότε αυτό ήταν ένα τεράστιο πρόβλημα. Διότι τα γυρίσματα γινόταν στην διάρκεια της νύχτας. Αυτό σημαίνει ό,τι κοιμόμασταν ξημερώματα. Έτυχε ένα βράδυ να γυρίσουμε 7 παρά το πρωί, βρίζαμε όλοι που ξημέρωσε και ο σκηνοθέτης μας είχε την φαϊνή ιδέα να κάνουμε πλάνα με το ηλιοβασίλεμα. Όσο περνούσαν οι μέρες των γυρισμάτων τόσο μειωνόταν οι ώρες του ύπνου μας.”
Τα γυρίσματα εν μέσω κορονοϊού ήταν δύσκολα. Το μεγαλύτερο μέρος του budget πήγε σε υγειονομικά υλικά. Είτε αυτά ήταν μάσκα, είτε αντισηπτικά, είτε απολυμαντικά. Επίσης τα 15 άτομα (ηθοποιοί – συνεργείο ) διέμεναν σε χώρο που καθοριζόταν για 40 με 8 διαφορετικά μπάνια. Η προπαραγωγή ήταν δύσκολη. Ακόμα και η μεταφορά των ατόμων μέσω των αυτοκινήτων. Στους εσωτερικούς χώρους φορούσανε μάσκες πάντα στους εξωτερικούς δυσκολευτήκανε πολύ για το πως θα επικοινωνήσουν μεταξύ τους. Επίσης, λόγω του κορονοϊού άργησαν περισσότερο να κλείσουν τους χώρους και να πάρουν τις άδειες που χρειάστηκαν.
”Αν αφήναμε τον χώρο στις 4 το βράδυ μόλις τελειώναμε το γύρισμα εκεί θα έπρεπε να τον απολυμάνουμε κατευθείαν. Έτυχε να μας σταματήσει η αστυνομία επειδή ήμασταν πολλά άτομα στο γύρισμα και να μας ρωτήσει τι ακριβώς κάνουμε. Εμείς είπαμε πτυχιακή-γυρίσματα και μας είπαν ”ΦΟΡΕΣΤΕ ΜΑΣΚΕΣ” και μετά από 20 λεπτά ξαναπέρασαν για να μας ελέγχξουν. Ήταν πολύ κουραστικό να κρατάς την κάμερα στο χέρι σου και να έχεις την μάσκα στο πρόσωπο και να μην μπορείς να ανασάνεις. ”
Γενικά υπάρχουν αρκετές δυσκολίες στα γυρίσματα μίας ταινίας. Η κίνηση του κόσμου είναι ένα πρόβλημα. Συνήθως στο πιο έρημο σημείο της πόλης, την στιγμή που θα έχει κάποιος γύρισμα θα περάσουν εκατομμύρια άνθρωποι.
”Πάμε λοιπόν σε ένα παγκάκι σε έρημο μέρος που ξέρουμε ό,τι δεν περνάει κανείς και εκείνη την μέρα υπάρχει ένας που κάνει σκι στην λίμνη της Καστοριάς, περνάνε παιδάκια που τσιρίζουν με τους γονείς τους, ζευγάρια, γιαγιάδες σκυλιά ό,τι μπορείς να φανταστείς. Με το που πατάμε λήψη, περνάει μία παρέα με ηχείο και φυσικά εμείς παίζαμε με τα λεπτά και προσπαθούσαμε να προλάβουμε το ηλιοβασίλεμα. Έχουμε πάει Καστοριά πολλές φορές πριν το γύρισμα. Βρίσκουμε ένα παρκινγκ ΑΔΕΙΟ εκείνη την μέρα που κάνουμε γύρισμα το παρκινγκ είναι ΓΕΜΑΤΟ. Αντίστοιχα, σε έρημο σημείο επίσης μέρα που είχαμε γύρισμα γινόταν λειτουργία του Αγίου Φανουρίου. Εκείνη την ώρα της λήψης η κίνηση ήταν υπερβολικά πολλή. ”
**Για να στηρίξεις τους Film Lemon και να συμμετέχεις στην καμπάνια πάτησε εδώ.
