Πως περνάμε τα απογεύματα της Τρίτης στη Θεσσαλονίκη

Λέξεις: Κώνσταντίνος Χρηστίδης

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2020. Ώρα 17:10. Κάποιοι αστυνομικοί στη συμβολή των οδών Αγ. Σοφίας με Τσιμισκή προσπαθούν με κάματο να μου συστήσουν το άσχημο και αυταρχικό πρόσωπο των δυνάμεων καταστολής.

Με σταματούν ρωτώντας με αν είμαι δημοσιογράφος. Φυσικά και δεν είμαι. Γιατί τραβάς βίντεο και φωτογραφίες; Γιατί περνούσα από εδώ, είδα να είναι στριμωγμένοι κάποιοι άνθρωποι, είδα ένστολους να τους τραβάνε με βία και να τους συλλαμβάνουν. Και μου τράβηξε την περιέργεια.

Μαζέψτε τον. Γιατί; Απαγορεύεται να βιντεοσκοπείτε την αστυνομία. Από πότε; Πάρτε τον μέσα. Τι μέσα; Βεβαιώστε πρόστιμο. Γιατί; Γιατί δεν έχεις χαρτιά μετακίνησης. Μα έχω. Πάρτε τον….

Η συνέχεια είναι δυστυχώς η συνηθισμένη. Με απομάκρυναν. 30 μέτρα πιο πέρα. Ζήτησαν την ταυτότητα μου και την έδωσα. Τον ΑΦΜ μου, το τηλεφωνικό μου νούμερο και τη διεύθυνση μου. Τα έδωσα. Αν δε συνεργαστείς θα σε πάμε μέσα. Μα συνεργάζομαι, τι άλλο θέλετε; Ορίστε το πρόστιμο των 300 ευρώ. Γιατί; Γιατί δεν έχεις άδεια μετακίνησης. Μα έχω. Δείτε, μιλήστε με τον κύριο που έχω ραντεβού σε 10 λεπτά. Προσαγωγή αμέσως. Γιατί; Εντολή. Ποιανού; Του ταξίαρχου. Πώς τον λένε; Α 60. Όνομα; Δεν έχει όνομα. Α 60 τον λένε.

Στο δρόμο με έτρωγε η περιέργεια. Γιατί τρέχουμε σαν παλαβοί με το περιπολικό ενώ δε φοράνε ζώνη οι αστυνομικοί και ποιος είναι αυτός ο παπάς που βάφτισε έναν άνθρωπο με το όνομα Α 60;

Φτάνοντας στο μέγαρο της αστυνομίας κατευθυνθήκαμε στο υπόγειο. Η ταμπέλα έλεγε -2. Ένα υπόγειο πάρκινγκ με μηχανές και αυτοκίνητα. Μέσα από μια πόρτα φτάσαμε στο «θάλαμο διαλογής». Εκεί ήταν κάποια παιδιά 19-20 χρονών. Ένας αστυνομικός με πολιτικά μου λέει ότι πρέπει να κοιτάω τον τοίχο. Αυτή είναι η διαδικασία. Καθόλου ευχάριστο αυτό που λέτε είναι η απάντηση μου. Αν μας κοιτάτε είναι επικίνδυνο.

Απορία νούμερο 2: είναι τόσο όμορφα τα μάτια μου, που αν τους κοιτούσα θα βουτούσαν στην άβυσσο του έρωτα;

Στη συνέχεια ξανάδωσα την ταυτότητα μου. Έδωσα το τσαντάκι μου και το έψαξαν μπροστά μου. Με ρώτησαν για δύο κουτάκια με χάπια που είχα μέσα. Εξήγησα. Είναι χάπια για την υπέρταση. Έχεις υπέρταση; Ναι Γιατί; Τι να απαντήσεις σε αυτή την περίπτωση; Δεν μπαίνεις σε διάλογο για ιατρικά ζητήματα στο δεύτερο υπόγειο.

Η διαδικασία γινόταν όλο και πιο ενοχλητική. Μέσα από μια ανοιχτή καγκελόπορτα φτανουμε σε ένα σημείο σκοτεινό όπου γίνεται ο σε βάθος έλεγχος. Χαδάκια στη κοιλίτσα πρώτα, μετά στα χεράκια, στα μπουτάκια και μετά η κορύφωση. Τραβήξτε το εσώρουχο σας. Χτύπησε η καρδιά μου. Με ένα φακό κοίταξε χαμηλά και ακούμπησε το γαντοφορεμένο του χέρι (latex μίας ή πολλαπλών χρήσεων).

Απορία νούμερο 3: Γιατί μελετούσε τα απόκρυφα σημεία μου; Ήταν και αυτά ύποπτα;

Είκοσι άνθρωποι μετά μέσα στο χώρο «αναμονής». 80 τ.μ. χωρίς παράθυρο. Βρομερό δωμάτιο. Τσιγάρα σβησμένα στο πάτωμα. Σκόνη και χώματα. Σπασμένα και ξηλωμένα πλακάκια. Καμμένες λάμπες. Σαν κακό σπίτι προς ενοικίαση. Κάποιοι ζήτησαν να πάνε στην τουαλέτα. Όχι τώρα, ήταν η απάντηση.

Μάλλον η αναμονή προστατεύει από τον COVID και συνετίζει. Μετά από ένα τέταρτο ζήτησα κι εγώ. Πιο μετά λέει ο κύριος. Τώρα, απαντώ εγώ. Γιατί, ρωτάει. Ακολούθησε σύντομο ιατρικό ανακοινωθέν. Δεν είναι υγιές να μην πηγαίνει κάποιος στην τουαλέτα όταν το ζητάει το σώμα του. Επίσης στους μεσήλικες προκαλεί και άλλες παρενέργειες. Τελικά άνοιξα το δρόμο προς τη δόξα και την τουαλέτα. Φύσικα δεν είχε εκεί. Σε απόσταση μόλις δύο ορόφων βρισκόταν ο απόπατος και πηγαίναμε με συνοδό.

Η λειψυδρία που μαστίζει τον πλανήτη μαστίζει και το μέγαρο. Όταν ζητούσε κάποιος νερό λάμβανε την ίδια απάντηση. Πιο μετά. Γιατί πιο μετά; Είκοσι άνθρωποι στο βρομερό σας δωμάτιο, σας ζητάνε νερό. Τι σόι καψόνι είναι αυτό; Διψάς; Ναι. Διψάω. Κι εγώ και όλοι. Και φέρνεις 3 μπουκάλια; Για 20 ανθρώπους; Μετά από μια ώρα και ένα τέταρτο από την άφιξη μας, βρέθηκαν μπουκάλια με νερό. Τα οποία και απείχαν μόλις μερικά εκατοστά από το γραφείο που υπήρχε δίπλα στην είσοδο.

Στην πορεία ζήτησα να πάρω τα χάπια που έχω στο τσαντάκι μου. Ξανά τα ίδια. Γιατί; Διότι είναι χάπια για πίεση και τα θέλω πάνω μου. Γιατί έχεις ανεβασμένη πίεση; Όταν με μαντρώνουν στα υπόγεια συνήθως ανεβάζω. Ξέρεις τι ανεβάζει την πίεση; Ακολούθησε μάθημα από αστυνομικό για το τι κάνει κακό στην υπέρταση. Εκτός από την εκπαίδευση για παράτυπες προσαγωγές, προφανώς ο κύριος έλαβε και βασική εκπαίδευση στην ιατρική. Μετά το πρώτο δίωρο αναμονής διαμαρτυρήθηκαν έντονα οι προσαχθέντες. Ρωτούσαν το λόγο της παρατεταμένης παραμονής. Τα ψέματα ξεχείλισαν το χώρο. Ένας έλεγχος γίνεται. Να δούμε αν έχετε δικαστικές αποφάσεις σε εκκρεμότητα, αν έχετε καταδίκη, αν πάτε στην εκκλησία. Ξέρετε αργεί η πιστοποίηση εξαιτίας της συνθήκης Schengen.

Απορία νούμερο 4. Ο υπουργός ψηφιακής μεταρρύθμισης τι κάνει; Μια και ψηφιοποιήσαμε τα πάντα στην Ελλάδα ας βοηθήσουμε και την υπόλοιπη ψηφιακά αγράμματη Ευρώπη.

Οι διαμαρτυρίες για την απουσία επικοινωνίας με δικηγόρο δεν έλειψαν. Μάλιστα ένας αστυνομικός με ρώτησε το όνομα του δικηγόρου μου για να επιβεβαιώσει αν έχει διαπίστευση. Μετά από 5 λεπτά τον ρώτησα το όνομα του δικηγόρου μου και δεν το ήξερε. Παραμύθια κακογραμμένα. Αυτός ο άνθρωπος έχει ορκιστεί πίστη στο Σύνταγμα και τους νόμους.

Απορία νούμερο 5. Μεθυσμένος ήταν στην ορκωμοσία;

Ένας κύριος της ασφάλειας προσπάθησε να πιάσει κουβέντα με τους προσαχθέντες. Να πείσει πως έχουμε ευθύνη γενικότερα για το κακό που μας βρήκε. Να μας νουθετήσει. Να μας εξηγήσει το σημαντικό έργο της αστυνομίας και να αποδομήσει την άποψη που είχαμε σχηματίσει ότι μας έχουν στο -2 χωρίς κανένα λόγο. Είναι δυνατόν να κρατάς για 3 και πλέον ώρες ανθρώπους χωρίς να έχουν κάνει τίποτα και να προσπαθείς να ψαρέψεις και πράγματα. Όπως δήλωσε, η αστυνομία έχει βελτιωθεί. Πλεον δε δέρνει τόσο όσο παλιότερα. Ευχαριστούμε πολύ. Δηλαδή να ευχαριστούμε την τύχη μας που δε αρπάξαμε μερικές. Κρίμα, γιατί μας είπες ότι είσαι και πατέρας.

Λίγα λεπτά πριν τις 9 άρχισαν να μας αφήνουν σιγά σιγά. Ω του θαύματος ξεκόλλησε το σύστημα. Η τύχη μας ήταν μεγάλη. Οι περισσότεροι φύγαμε. Κάποιοι συνελήφθησαν παρά τις διαβεβαιώσεις των αστυνομικών ότι δεν τρέχει τίποτα.

Φεύγοντας ρώτησα με ποιον κωδικό θα γυρνούσα στο σπίτι. Μου είπαν ότι δε χρειάζεται. Αν με σταματούσαν θα έλεγα ότι ήμουν στο μέγαρο και θα με άφηναν. Το tip της ημέρας. Αν σας σταματήσουν για έλεγχο μετά τις 9 τη νύχτα πείτε ότι έρχεστε από το μέγαρο μετά από προσαγωγή. Φυσικά δεν επέστρεψαν κανέναν στο σημείο από το οποίο τον «τσίμπησαν». Τέτοια γίνονται και χαλάνε τα προξενιά.

Περπάτησα μέχρι το σπίτι μου για να εκμεταλλευτώ την ασυλία που μου προσέφερε η προσαγωγή μου. Και μονολογούσα βασανίζοντας το μυαλό μου. Υπάρχουν νόμοι στον τόπο μας; Υπάρχει πολιτική ευθύνη; Υπηρεσιακή; Έχει δικαίωμα ο αστυνομικός που δε συστήνεται, ένστολος ή με πολιτικά, να ταλαιπωρεί ανθρώπους;

Ο αρμόδιος υπουργός νομιμοποιείται να προκαλεί ή έστω να ανέχεται τέτοιες μεθόδους; Το πρόστιμο για παράνομη μετακίνηση θεσπίστηκε για προστασία της κοινωνίας ή απλά για παράνομες προσαγωγές; Ο Α 60 ή όπως αλλιώς τον λένε οι δικοί του άνθρωποι έχει σπουδάσει τη δουλειά ή απλά βλέπει την κοινωνία μέσα από εσωστρεφείς διόπτρες; Οι ένστολοι και με πολιτικά ένοπλοι προστάτες μας έχουν καμιά σχέση με την κοινωνία ή ζούνε στο δικό τους παράλληλο κόσμο, γεμάτο ψευτομαγκιά;

ΥΓ Δεν ξέρω κατά πόσο είναι ασφαλές να κλείνεις 20 και παραπάνω ενήλικες σε ένα χώρο χωρίς παράθυρα εν μέσω πανδημίας για σχεδόν 4 ώρες. Θα το δούμε σε λίγες μέρες. Λυπάμαι για τους 6 ανθρώπους που τελικά τους συνέλαβαν. Δε λυπάμαι όμως τους συγκεκριμένους αστυνομικούς που περνάνε τη ζωή τους στο -2.

Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια (Ανδρέας Εμπειρίκος)

*Η ιστορία είναι αληθινή. Συνέβη το απόγευμα της Τρίτης 17 Νοεμβρίου στη Θεσσαλονίκη, σε συνεργάτη της parallaxi.