Που ζει ο κ. Θεοχάρης;

Σήμερα το πρωί είδα ως τίτλο σε ενημερωτική ιστοσελίδα τη δήλωση του Υπουργού κ. Θεοχάρη πως το Υπουργείο Τουρισμού πέτυχε απόλυτα τους στόχους του. Ήταν τέτοια η περιέργεια μου για το ποιοι μπορεί να ήταν αυτοί οι στόχοι που επιτεύχθηκαν και μάλιστα απόλυτα αυτό το καλοκαίρι ώστε άνοιξα να διαβάσω το σχετικό δελτίο τύπου του Υπουργείου.

Η ομιλία του Υπουργού πραγματοποιήθηκε στην ολομέλεια της Βουλής στο πλαίσιο της συζήτησης επί του προϋπολογισμού για το έτος 2021.

Η πρώτη παράγραφος του δελτίου τύπου καταλήγει με τη φράση: Ο Υπουργός Τουρισμού άσκησε δριμύτατη κριτική στην αντιπολίτευση, τονίζοντας ότι «η κυβέρνηση έχει καταφέρει να αποτρέψει την ύφεση αλλά και να κρατήσει υπό έλεγχο την πανδημία».

Δεν θα σταθώ στο αν η επίθεση στην αντιπολίτευση είναι η καλύτερη συμβολή ενός Υπουργού Τουρισμού στη συζήτηση επί του προϋπολογισμού της νέας χρονιάς. Θα αναρωτηθώ, όμως, σε ποιόν κόσμο ζει ο κ. Θεοχάρης.

Η κυβέρνηση δια του Υπουργού Οικονομικών ξεκίνησε να υπολογίζει την ύφεση στο 3% τον Μάρτιο. Τον Ιούλιο αναθεωρηθεί την εκτίμηση και προβλέπει έως 8%. Τον Σεπτέμβριο δηλώνει ότι η πρόβλεψη παραμένει. Φτάσαμε στα τέλη Νοεμβρίου για να κατατεθεί ο προϋπολογισμός και να υπολογιστεί πια η ύφεση στο 10,5%. Λίγες ημέρες αργότερα, η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε ύφεση 11,7% για το τρίτο τρίμηνο του έτους, για το τουριστικό δηλαδή τρίμηνο. Ποια ύφεση κατόρθωσε να αποτρέψει η κυβέρνηση, κ. Θεοχάρη;

Όχι μόνο η κυβέρνηση δεν απέτρεψε την ύφεση αλλά θα χρειαστούν τουλάχιστον 2 χρόνια (ο προϋπολογισμός υπολογίζει ανάπτυξη μικρότερη του 5% για το 2021) για να ανακτήσουμε όσα χάσαμε το 2020, το έτος με τη μεγαλύτερη ύφεση ακόμα κι από το σκληρότερο μνημονιακό έτος.

Ας πούμε ότι ήταν μια υπερβολή εκ μέρους του Υπουργού η χρήση του όρου «απέτρεψε» για την ύφεση, μήπως τουλάχιστον η κυβέρνηση κράτησε υπό έλεγχο την πανδημία; Για το πρώτο κύμα, η δήλωση θα ήταν ακριβής. Για το δεύτερο κύμα, και επομένως για τη πανδημία ως συνεχές, σίγουρα όχι.

Η κυβέρνηση έχασε τον έλεγχο της πανδημίας περίπου στο δεύτερο μισό του Οκτωβρίου. Η σταδιακή αύξηση του ιικού φορτίου στη Θεσσαλονίκη, με βάση τις έρευνες του ΑΠΘ στα λύματα της πόλης, έμεινε απαρατήρητη από την κυβέρνηση μέχρι που έγινε ανεξέλεγκτη.

Το σύστημα υγείας έφτασε στα όρια του ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα, οδηγώντας σε κάλυψη των κλινών ΜΕΘ COVID ακόμα και πάνω από το 90% για τα νοσοκομεία της περιοχής. Τα ονομαστικά αυστηρά μέτρα lockdown φάνηκε για καιρό να μην λειτουργούν.

Η Ελλάδα, σύμφωνα με πίνακα που παρουσίασαν οι New York Times, είναι η χώρα με την δεύτερη μεγαλύτερη αύξηση στην αναλογία νεκρών ανά 100.000 κατοίκους μεταξύ πρώτου και δεύτερου κύματος, πίσω από την Τσεχία. 3.061 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τον κορωνοϊό από την 1 Νοεμβρίου έως σήμερα. Μέσα σε 6 εβδομάδες.

Αυτά τα στοιχεία μας κατατάσσουν σε μια «ζηλευτή θέση στους θανάτους» στην Ευρώπη, σύμφωνα με τον Υπουργό, ο οποίος φαντάζομαι ζήλεψε τη δόξα του Άδωνι Γεωργιάδη. Δεύτερο σημείο του δελτίου τύπου που αξίζει κανείς να σταθεί είναι το παρακάτω: «Ευτυχώς, δεν κάνετε πια κριτική στους αριθμούς. Γιατί πάθατε ‘Βατερλό’ με τα 3 δις ευρώ που, δήθεν, δε θα έπιανε ο Ελληνικός Τουρισμός εφέτος. Τώρα, πλησιάζουμε στα 4 δις και πιστεύω πως θα τα ξεπεράσουμε».

«Και αν ο Τουρισμός έφταιγε για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, τότε θα το είχαμε τον Αύγουστο. Με τη δική σας πρόταση για 700 εκατ. ευρώ στον εσωτερικό τουρισμό, θα είχαμε πάνω από 1.000 κρούσματα από τον Ιούλιο».

Τι μας λέει εδώ ο Υπουργός; Τον Σεπτέμβριο ο Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων κάνει μια εκτίμηση ότι τα τουριστικά έσοδα φέτος θα διαμορφωθούν περίπου στα 3 δις. ευρώ. Την εκτίμηση αυτή εύλογα την επικαλέστηκε και η αντιπολίτευση. Ο Υπουργός θεωρεί ότι η αντιπολίτευση έπαθε Βατερλό γιατί αντί για 3 δις, σήμερα πλησιάζουμε τα 4 δις…

Τα περσινά έσοδα ανήλθαν σε 18 δις. Έχουμε μια συνθήκη που η απώλεια εσόδων στον κλάδο υπολογίζεται στο 75-80%, ακόμα και με βάση την πανηγυρική δήλωση του Υπουργού.

Στο δεύτερο απόσπασμα, ο Υπουργός ακολουθεί τη βασική υπερασπιστική γραμμή της κυβέρνησης σχετικά με τον τουρισμό. Κάνει, όμως, και κάτι ακόμα. Λέει δεν έφταιγε για το δεύτερο κύμα ο εξωτερικός τουρισμός, αντίθετα θα έφταιγε ο εσωτερικός τουρισμός γιατί μεγαλύτερη ευθύνη φέρει η εσωτερική κινητικότητα. Με αυτόν τον τρόπο δικαιολογεί και τη στάση του να μην υιοθετήσει την πρόταση της αντιπολίτευσης για ένα γενναίο πακέτο εσωτερικού τουρισμού και να περιοριστεί σε δυο προγράμματα (κοινωνικός τουρισμός και τουρισμός για όλους) που έφτασαν έως τα 130 εκ. ευρώ.

Λέω «έφτασαν έως» γιατί η αλήθεια είναι πως κανείς δεν γνωρίζει πόσες από τις επιταγές και τα κουπόνια των δυο προγραμμάτων ενεργοποιήθηκαν τελικά. Να σημειώσουμε ότι οι δικαιούχοι του προγράμματος «Τουρισμός για όλους» (100 εκ. ευρώ) ανακοινώθηκαν μόλις στις 5 Αυγούστου με τοπικούς περιορισμούς να ανακοινώνονται συνεχώς από τις 6 Αυγούστου (μοντέλο Πόρου) έως την απαγόρευση μετακινήσεων μεταξύ περιφερειακών ενοτήτων.

Ενώ, λοιπόν, στοχοποιεί τον εσωτερικό τουρισμό, παρακάτω, εκεί που μας αναλύει τους στόχους που πέτυχε απόλυτα, περιλαμβάνει μεταξύ των υπόλοιπων στόχων (αρμονική συνεργασία με τους λοιμωξιολόγους, ασφάλεια, ενίσχυση του ‘brand’) το άνοιγμα της κρουαζιέρας, την επέκταση της σεζόν και «την άνευ προηγουμένου οικονομική ενίσχυση του εσωτερικού τουρισμού».

Τελικά από ποιο σημείο ενίσχυσης και πάνω είναι επικίνδυνος ο εσωτερικός τουρισμός; Αν τα 700 εκ. ευρώ θα έφερναν 1.000 κρούσματα, τα 130 εκ. πόσα έφεραν; Μήπως να δίναμε λιγότερα;

Όσο για την υπερηφάνεια για το άνοιγμα της κρουαζιέρας , μόλις χθες η Ένωση Εφοπλιστών Κρουαζιέρας και Φορέων Ναυτιλίας ανακοίνωσε τα έσοδα της κρουαζιέρας στην Ελλάδα μειώθηκαν κατά 80%.

Είναι σαφές, ότι ο τουρισμός κατέρρευσε στη χώρα φέτος και θα χρειαστεί παραπάνω από ένα εμβόλιο κι έναν χαμένο τουριστικό κύκλο για να επανέλθει στα προηγούμενα επίπεδα. Οτιδήποτε άλλο είναι εθελοτυφλία. Καθήκον της κυβέρνησης είναι να ενισχύσει τους πληττόμενους εργαζόμενους. Η σημερινή ανακοίνωσή τους είναι απολύτως ενδεικτική της κατάστασης στην οποία έχουν περιέλθει. Ένα δεύτερο και πιο μεσοπρόθεσμο αλλά ταυτόχρονα επιτακτικό καθήκον είναι αν σχεδιάσουμε παρεμβάσεις για να μειωθούν οι επιπτώσεις από την μεγάλη εξάρτηση της ελληνικής οικονομίας από τον τουρισμό.

Κλείνοντας, θέλω να σταθώ σε ένα τελευταίο σημείο που έχει να κάνει με το πολιτικό ύφος του Υπουργού. Ο Υπουργός φτάνοντας στο τέλος της ομιλίας του κάνει ένα λυρικό κλείσιμο αναφερόμενος και στα 200 χρόνια από την Επανάσταση και καταλήγει: «Από τα μέσα του 2019 η Ελλάδα έχει αποκτήσει και ποιότητα στη διακυβέρνηση. Η Ελλάδα που με αισιοδοξία και με εθνική αυτοπεποίθηση προχωρά μπροστά, χτίζεται του χρόνου και με αυτόν τον προϋπολογισμό. Ένα πράγμα της λείπει: Ποιότητα στην αντιπολίτευση».

Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα αντι-πολιτικού λόγου που μετατρέπει την πολιτική διαφωνία σε ζήτημα αισθητικής, ηθικής ή ποιότητας. Είναι κάτι που είδαμε κατά κόρον το πρώτο διάστημα μετά τις εκλογές του Ιουλίου. Αυτός είναι ένας δρόμος επικίνδυνος.

Η πολιτική αντιπαράθεση στη βάση εναλλακτικών σχεδίων πρέπει να αναπτύσσεται και δεν χρειάζεται τον έλεγχο ποιότητας κανενός εκλεκτού που νιώθει ο ίδιος ποιοτικά ανώτερος.