Η πραγματική γενιά του Πολυτεχνείου
H γενιά του Πολυτεχνείου δεν είναι οι τηλεοπτικές ασώματες κεφαλές μιας φτηνής προπαγάνδας.
Λέξεις: Τέλλος Φίλης
H γενιά του Πολυτεχνείου δεν είναι οι τηλεοπτικές ασώματες κεφαλές μιας φτηνής προπαγάνδας ανάμεσα σε διαφημιστικά απορρυπαντικών με μπλε και πράσινους κόκκους, τραπεζικές υπηρεσίες, αυτοκίνητα και εταιρείες κινητής τηλεφωνίας…
Δεν είναι όλοι αυτοί που προσαρμόστηκαν αλλάζοντας τον αξιακό και ιδεολογικό τους κώδικα για να βολευτούν. Δεν είναι…
Είναι αυτοί οι σιωπηλοί ανώνυμοι ανένταχτοι αριστεροί, ενός συστήματος που πολτοποίησε οτιδήποτε ένιωθε διαφορετικό, οτιδήποτε ανήσυχο και δημιουργικό το ενοχλούσε.
Η σημερινή παρατεταμένη ιδεολογική παρακμή είναι απόρροια αυτής της πολτοποίησης
και τυχεροί όσοι ακόμη αντιστέκονται αυτοί έχουν τον απόλυτο σεβασμό μου, ακόμη κι αν διαφωνώ σε σημεία τακτικής μαζί τους
Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 1973, 47 χρόνια μετά, τι έχει μείνει απ΄τη φωτιά…
– τι μοιάζει όμοιο; τι εξαφανίστηκε και κυρίως τι αφήσαμε να ξεχαστει… –
” Στις 14 Νοεμβρίου 1973 φοιτητές του Πολυτεχνείου αποφάσιζουν αποχή από τα μαθήματα τους και ξεκινούν διαδηλώσεις εναντίον του στρατιωτικού καθεστώτος. Οι φοιτητές που αποκαλούνται «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», οχυρώνονται μέσα στο κτίριο της σχολής επί της οδού Πατησίων και θέτουν σε λειτουργία τον ανεξάρτητο ραδιοφωνικό σταθμό του Πολυτεχνείου. Ο πομπός κατασκευάστηκε μέσα σε λίγες ώρες στα εργαστήρια της σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών από τον Γιώργο Κυρλάκη. Το, πλέον ιστορικό, μήνυμά τους ήταν:
«Εδώ Πολυτεχνείο! Λαέ της Ελλάδας το Πολυτεχνείο είναι σημαιοφόρος του αγώνα μας, του αγώνα σας, του κοινού αγώνα μας ενάντια στη δικτατορία και για την Δημοκρατία».
Εκφωνητές του σταθμού ήταν ο Δημήτρης Παπαχρήστος, ο Μίλτος Χαραλαμπίδης και η Μαρία Δαμανάκη.Το πρώτο βράδυ της κατάληψης του Πολυτεχνείου μια ομάδα περίπου εκατό νεολαίων της οργάνωσης “Κόμμα 4ης Αυγούστου” (Κ4Α) του Κώστα Πλεύρη μαζί με ασφαλίτες και παρακρατικούς αποφάσισαν να οργανώσουν εισβολή στο Πολυτεχνείο, και να καταλύσουν το άσυλο, αλλά ελλείψει σχεδιασμού και ηγεσίας περιορίστηκαν στην παρεμπόδιση της τροφοδοσίας των φοιτητών από εξωτερικές ομάδες περιφρούρησης.”
Η νύχτα μόλις άρχιζε…
Φέτος μια εποχή εγκλεισμού, από μια ακόμη “επαγγελματική πορεία ρουτίνας”,-βούτυρο στο ψωμί των δυνάμεων καταστολής – ας γίνει μια άγρια, τολμηρή και βαθιά στοχαστική ιδιωτική αυτοκριτική όλων μας. Βρίσκω πως κάτι τέτοιο θα ήταν η μεγαλύτερη Τιμή γι’ αυτή την Ιστορική Στιγμή μιας νεολαίας που τη πετάξαμε στη λήθη της τηλεοπτικής σαχλαμάρας και των τόσο επικίνδυνων τελικά μετρητών τηλεθέασης .
Μόνο έτσι θα μπορούμε να πούμε ξανά χωρίς ντροπή:
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ.
Σχετικά Αρθρα