Σαμοθράκη: Πρώτη φορά για ελεύθερο κάμπινγκ

Λέξεις: Ζαφειρίου Ανδρονίκη – Εικόνες: Κωνσταντίνος Θεοδωρόπουλος ( K.Th. / Φοtography)

Ιούλιος 2021. Μία «καμπίστρια» και δύο πρωτάρες του είδους (μία εκ των δύο και εγώ), αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τη Σαμοθράκη για ελεύθερο κάμπινγκ. Άξιζε άραγε η εμπειρία;

Γιατί στη Σαμοθράκη; 

Και οι τρεις φοιτήτριες στη Θεσσαλονίκη. Στην έρευνα για έναν κοντινό καλοκαιρινό προορισμό πέσαμε πάνω στη Σαμοθράκη, νησί του βορειοανατολικού Αιγαίου, το οποίο βρίσκεται απέναντι από την Αλεξανδρούπολη. Η πυκνή βλάστηση, τα πράσινα νερά, οι προσιτές τιμές και το γεγονός  ότι είναι γνωστό σημείο συνάντησης όσων κάνουν κάμπινγκ, συντέλεσαν στο να γίνει ο τελικός μας προορισμός. 

Η διαδρομή 

Με τραίνο φτάσαμε μέχρι τη Δράμα, όπου στη συνέχεια μεταβήκαμε με λεωφορείο μέχρι την Αλεξανδρούπολη. Η διαδρομή, αν και κουραστική αφού διήρκησε 8 ώρες, ήταν πανέμορφη, γεμάτη με ηλιοτρόπια. Θα μπορούσαμε βέβαια να είχαμε φτάσει σε 4 ώρες στον προορισμό μας, ξεκούραστες, έχοντας πάει με το ΚΤΕΛ,  αλλά επιλέξαμε την οικονομικότερη επιλογή, δικαιολογώντας την απόφασή μας με το «Έλα μωρέ δεν πειράζει θα είμαστε ξεκούραστες. Ας πάρουμε ΚΤΕΛ στην επιστροφή». Μόλις φτάσαμε, πήραμε το καράβι, το οποίο εκτελεί ένα ή δύο δρομολόγια καθημερινά. Στη διάρκεια του ταξιδιού, μας προσέγγισε ένας φαντάρος, ο οποίος έκατσε μαζί μας για να παίξει UNO και είχε όλη την καλή διάθεση να μας βοηθήσει για το που να πάμε, αλλά και να μας πει τί δυσκολίες θα συναντήσουμε. Προφανώς εμείς δεν τον πολύ πιστέψαμε και θεωρούσαμε ότι υπερβάλλει. Τελικά είχε δίκιο. Εν τέλη σε λιγότερο από δύο ώρες είχαμε φτάσει. 

Το κάμπινγκ

Το νησί «φιλοξενεί» δύο ειδών κάμπινγκ, το ελεύθερο και το οργανωμένο. Εμείς και πάλι θέλοντας να επιλέξουμε την οικονομικότερη επιλογή, αποφασίσαμε να μείνουμε στο ελεύθερο. Το κάμπινγκ βρίσκεται 25’ με το λεωφορείο, το οποίο παίρνεις μόλις βγεις από το καράβι, στο λιμάνι της Καμαριώτισας. Αν δεν θες να πάρεις το λεωφορείο, ακριβώς απέναντι νοικιάζουν μηχανάκια και αυτοκίνητα. 

Η διαδρομή φοβερή (spoiler).  Αλλά δεν την παρατηρήσαμε εκείνη τη στιγμή καθώς ήμασταν πτώμα και με πονοκέφαλο από την ζέστη και τις 10 συνεχόμενες ώρες  που ήμασταν με τη μάσκα. Το δάσος καταπράσινο γεμάτο πλατάνια. Μόλις φτάσαμε ψάξαμε να βρούμε το κατάλληλο σημείο με τη μεγαλύτερη σκιά, για να στήσουμε. Στήσαμε γρήγορα τη σκηνή μας, φουσκώσαμε το διπλό στρώμα και βάλαμε μέσα όλα μας τα πράγματα. Ταυτόχρονα πληροφορηθήκαμε και την απαραίτητη διενέργεια rapid test που θα έπρεπε να κάναμε αν θέλαμε να επιστρέψουμε πίσω σε 4 μέρες. Το κέντρο υγείας δεν έκανε rapid και τα ιδιωτικά ιατρεία θα ήταν κλειστά, καθώς μεσολαβούσε Κυριακή. Έπρεπε να αλλάξουμε τα εισιτήρια. Όλα αυτά ήταν οι σκέψεις που μας κατέκλισαν. Αποφασίσαμε όμως να τα σκεφτούμε όλα  αύριο και πήγαμε να κάνουμε μία βουτιά.

Όλες οι θάλασσες στη Σαμοθράκη είναι γεμάτες με πέτρες εκτός από μία παραλία, την Παχιά Άμμο. Έτσι ήταν και αυτή του κάμπινγκ. Πέτρες παντού. Αλλά δεν σε ένοιαζε. Τα πεντακάθαρα και πράσινα νερά, πάνω στα οποία απεικονίζονταν τα πλατάνια, όλο το δάσος που έβλεπες όσο κολυμπούσες, το κόκκινο, το ροζ, το μωβ, το πορτοκαλί που έπαιρνε ο ουρανός, όταν έδυε ο ήλιος, έκαναν τις πέτρες να είναι το τελευταίο που θα σκεφτείς.

Η υγιεινή

Στο κάμπινγκ υπήρχαν έξι τούρκικες τουαλέτες και ακόμη δύο κανονικές δίπλα από την καντίνα, η οποία δεν είχε ανοίξει ακόμη όταν πήγαμε εμείς, οι οποίες δεν ήταν  ότι καλύτερο και κυρίως το καθαρότερο μέρος που θα μπορούσες να επισκεφτείς, πράγμα πολύ λογικό, αφού δεν υπήρχε κάποιος εκεί για να τις καθαρίσει. Επομένως, η φύση και τα μαγαζιά ίσως ήταν μία ιδανικότερη συνθήκη. Επιπλέον, υπήρχαν αρκετοί νιπτήρες, λάστιχο, αποδυτήρια και ντουζιέρες στην παραλία για να κάνεις μπάνιο. Βέβαια, καθώς βρισκόμαστε σε ελεύθερο κάμπινγκ, το νερό είναι παγωμένο σε αντίθεση με το οργανωμένο κάμπινγκ στο οποίο υπάρχει ζεστό νερό. 

Οι μετακινήσεις

Στο νησί μπορείς να μετακινηθείς όπως προαναφέρθηκε με λεωφορείο, το οποίο εκτελεί αρκετά δρομολόγια μέσα στη μέρα, με αυτοκίνητο ή μηχανάκι, αλλά πολλοί επιλέγουν να μετακινούνται  με πόδια ή με οτοστόπ, το οποίο είναι πολύ διαδεδομένο στο νησί. Εμείς τις πρώτες δύο μέρες αποφασίσαμε να μετακινηθούμε με λεωφορείο και με τα πόδια (αν επιλέξετε με τα πόδια έχει πολύ περπάτημα), ενώ τις άλλες δύο, όπου θέλαμε να εξερευνήσουμε πιο μακρινά μέρη, νοικιάσαμε μηχανάκια. Τα μηχανάκια, όπως μας είχε ενημερώσει και ο φίλος μας από το καράβι, δεν ήταν και σε πολύ καλή κατάσταση. Κάτι το οποίο συνειδητοποιήσαμε ιδίοις όμμασι στη συνέχεια, όταν η μία από εμάς κατέβηκε, για να ανέβουμε την ανηφόρα. ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ προς όσους κινούνται στη Σαμοθράκη με κάποιο μεταφορικό μέσο: το νησί έχει ένα μόνο βενζινάδικο, στην Καμαριώτισσα, επομένως πρέπει να το φουλάρετε από πριν, για να μη μείνετε. 

Θέρμα ή Θερμά;

Δεν ξέρω αν κάποιος άλλος μπέρδευε την ονομασία της περιοχής αυτής ή κάναμε μόνο εμείς αυτό το λάθος, αλλά η σωστή ονομασία είναι Θέρμα. Λίγα χιλιόμετρα μακριά από το κάμπινγκ, βρίσκονται τα Θέρμα, χωριό γνωστό για τις θερμές πηγές του και επιπλέον αποτελεί σημείο εκκίνησης, όσον επιθυμούν να αναρριχηθούν στο όρος Σάος. 

Στο χωριό, υπάρχουν σούπερ market, φούρνοι, ταβέρνα και ένα μεγάλο καφενείο το οποίο συναντάς με το που ανέβεις την ανηφόρα. Το καφενείο «Τα Θέρμα», στέκι πλέον και δικό μας, αφού από εκεί ξεκινούσε η μέρα μας, σε τραβάει να το επισκεφτείς, με τη πρώτη ματιά. Ανάμεσα στα πλατάνια που σχηματίζουν ένα παχύ ίσκιο και στα ροζ και μωβ λουλούδια, μπορείς να απολαύσεις τοπικά γλυκά του κουταλιού, σνακ και καφέδες. Το δικό μας starter pack, 3 διπλοί ελληνικοί και γλυκό του κουταλιού κυδώνι ή ελιά, για να πάει καλά η μέρα. 

Ένας εξίσου σημαντικός λόγος για να επισκεφτείς το καφενείο και γενικά κάποιο από τα μαγαζιά στα Θέρμα, καθώς βρίσκονται πολύ κοντά στο κάμπινγκ, είναι να φορτίσεις το κινητό σου (αν και το κάμπινγκ σε διευκολύνει να αποτοξινωθείς μερικές μέρες).  Αυτό που μας έκανε μεγάλη εντύπωση, ήταν ότι σε όλα τα μαγαζιά, οι ιδιοκτήτες έβγαζαν ένα μεγάλο ή και περισσότερα πολύμπριζα, έτοιμα να υποδεχτούν τα κινητά όλων. Φιλική συμβουλή: Πιάσε το κινητό μόνο για να βγάλεις φωτογραφίες. 

Οι βάθρες

Τα νερά που πηγάζουν από το όρος Σάος ή Φεγγάρι και κυλούν ορμητικά κατά μήκος του βουνού, σχηματίζουν ψηλούς καταρράκτες, αλλά και φυσικές πισίνες τις ονομαζόμενες βάθρες, που αποτελούν σήμα κατατεθέν της Σαμοθράκης. Οι πιο γνωστές βάθρες του νησιού και αυτές που εμείς επισκεφτήκαμε, είναι του Φονιά και της Γριάς. Η διαδρομή προς αυτές βατή, αλλά θέλει μεγάλη προσοχή καθώς είναι επικίνδυνες. Η διαδρομή βγαλμένη από παραμύθι. Το απέραντο πράσινο του δάσους, συνοδεύει ο ήχος από τα ρυάκια που χτυπούν πάνω στους βράχους και των τζιτζικιών που κάνουν σα τρελά. 

Φονιάς

Μόλις φτάσαμε στη πρώτη βάθρα του Φονιά ενθουσιαστήκαμε. Μάθαμε όμως σχεδόν αμέσως από ένα ξένο, πώς αν ανέβουμε λίγο ακόμη θα συναντήσουμε την επόμενη βάθρα που είναι και η πιο μεγάλη. Μετά από λίγη σκέψη και αφού μας πληροφόρησε πώς δεν είναι και τόσο επικίνδυνη η υπόλοιπη διαδρομή, συνεχίσαμε. Η συνέχεια ήταν δυσκολότερη. Το μονοπάτι ανηφορικό και πιο επικίνδυνο επειδή γλιστρούσε.

Πολύ βασικό για την επίσκεψή σας στις βάθρες, είναι να φέρεται μαζί αθλητικά παπούτσια και να μην κουβαλάτε μαζί σας πολλά πράγματα πέρα από ένα σακίδιο στην πλάτη με τα απαραίτητα, για να έχετε ελεύθερα τα χέρια σας ώστε να κρατιέστε από τα βράχια και τα δέντρα. Αν και λίγο αγχωμένες και κυρίως ιδρωμένες, όλα ξεχάστηκαν μόλις αντικρίσαμε τα πράσινα αυτά νερά και τον πελώριο καταρράκτη να γεμίζει με ορμή την πέτρινη αυτή φυσική πισίνα στη μέση του βουνού. Άπειρες μπλε λιβελούλες σε συντροφεύουν είτε με το να κάθονται πάνω σου, είτε με το να πετούν ολόγυρά σου. Έπειτα, πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Λίγο πιο σίγουρες αυτή τη φορά, αφού είχαμε γνωρίσει πια το μονοπάτι. Ακολουθώντας ξανά τα κόκκινα σημεία που ήταν ζωγραφισμένα στα δέντρα και τις πέτρες, για να μας δείχνουν το δρόμο, επιστρέψαμε. 

Μετά από μπάνιο και αρκετό σκαρφάλωμα, ένα καλό φαγητό είναι απαραίτητο. Απέναντι από το σημείο εκκίνησης, βρίσκεται ένα μεγάλο ταβερνάκι με παχύ ίσκιο και πολύχρωμες αιώρες, ο, τι πρέπει για να ξαποστάσεις, να φας και να δροσιστείς. Πρωταρχικός στόχος αυτού του ταξιδιού, να δοκιμάσουμε όσο το δυνατόν πιο πολλές παραδοσιακές γεύσεις. Και αυτό κάναμε. Κατσικάκι σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς, καθώς εκτρέφονται πολλά στο νησί, γαλοτύρι Σαμοθράκης, κ.α 

Γριά Βάθρα

Η Γριά Βάθρα ήταν αυτή που δυστυχώς εξερευνήσαμε λιγότερο. Ξεκινήσαμε περνώντας μέσα από τις πελώριες καστανιές και καρυδιές, κάτω από τις οποίες έπαιζαν μουσική και χόρευαν οι άνθρωποι τους. Οι άνθρωποι που ζούσαν εκεί. Που σίγουρα δεν είχαν καμία έγνοια. Ήθελαν μόνο να χορεύουν, να παίζουν μουσική και να σκαρφαλώνουν τρέχοντας τα βουνά γυμνοί. Όπως έκανε μία κοπέλα μπροστά μας και απλά μείναμε να την κοιτάμε αποσβολωμένοι και κάπως έντρομοι, για το πόσο γρήγορα σκαρφάλωσε στο βουνό, σαν κάτι τόσο φυσικό. Σαν να περπατούσε. 

Αφού φτάσαμε και βουτήξαμε στην πρώτη βάθρα, θελήσαμε να πάμε στην επόμενη. Τα σχέδια μας βέβαια ναυάγησαν σχεδόν αμέσως, αφού πληροφορηθήκαμε πώς για να περάσουμε στην επόμενη θα χρειαζόταν να πηδήξουμε από τον ένα βράχο στον άλλο, ενδιάμεσα από τους οποίους υπήρχε γκρεμός και καταρράκτης. Πολλοί συνέχισαν τη διαδρομή. Εμείς  σταματήσαμε στην πρώτη. Ωστόσο, αν είσαι θαρραλέος, συνεχίζοντας το οδοιπορικό θα συναντήσεις δεκάδες ακόμη βάθρες, δίπλα από τις οποίες μπορείς να διανυκτερεύσεις. 

Παχιά Άμμος 

Η Παχιά άμμος βρίσκεται στο νότιο τμήμα του νησιού, απέχει περίπου 20 χιλιόμετρα από την Καμαριώτισσα και είναι η μοναδική παραλία  με άμμο. Η απόσταση αν και σχετικά κοντινή, δεν είναι και τόσο εύκολη, αφού ο δρόμος έχει πολλά ανηφορικά και κατηφορικά σημεία και κάποιες φορές με χώμα (φαντάζεστε νομίζω πώς πήγαμε μέχρι εκεί με τα συγκεκριμένα μηχανάκια-συγνώμη στο φίλο από το καράβι που δεν τον πιστέψαμε). Φτάνοντας, βλέπεις μία μεγάλη οργανωμένη αμμώδη παραλία με δύο beach bar στις άκρες του κόλπου, έτοιμα να σου προσφέρουν ;o, τι χρειαστείς. Τα νερά γαλανά, δροσερά και πεντακάθαρα. Το καλύτερο όμως, ότι στο ντουζ είχε καυτό νερό, με αποτέλεσμα να κάτσουμε λίγο παραπάνω. 

 Χώρα 

Η Χώρα, πρωτεύουσα του νησιού, βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα από την Καμαριώτισσα, χτισμένη στις πλαγιές του όρους Σάος. Η όψη της σε παρασέρνει αμέσως. Χτισμένη ανάμεσα στους βράχους στην άκρη οποίου δεσπόζει ο Πύργος των Γατελούζων. Μία βόλτα στα πέτρινα σοκάκια και κυρίως την ώρα της δύσης του ηλίου, είναι απαραίτητη. Τα ρεμπέτικα που έπαιζαν κάποια παιδιά (που έτυχε να ήταν από το κάμπινγκ μας), μας τράβηξαν κοντά τους. Σε ένα μαγαζί στην πλατεία της Χώρας, την ώρα του ηλιοβασιλέματος, με θέα όλο το νησί, τη συνοδεία των ρεμπέτικων και μίας Βεργίνας. Όλα ήταν εκεί και σε περίμεναν. Το μόνο που είχες να κάνεις, ήταν να χαθείς στη στιγμή.   

Οι άνθρωποι

Ένα από αυτά που μας έμειναν στο μικρό αυτό ταξίδι μας στη Σαμοθράκη, ήταν οι άνθρωποί της. Δεν ξέρω αν εμείς ήμασταν τυχερές που τους γνωρίσαμε ή αν όλοι είναι έτσι, αλλά η ευγένειά τους, ο τρόπος που μας μιλούσαν και μας βοηθούσαν, μας ενθουσίασε. Ο οδηγός του λεωφορείου, η κοπέλα στο καφενείο, η κυρία από τα τουριστικά με την οποία κάναμε μία ξαφνική βαθυστόχαστη -θα έλεγε κανείς συζήτηση- μας έκανε να προσκομίσουμε λίγα ακόμη εφόδια από αυτό μας το ταξίδι.

Μερικές χρήσιμες πληροφορίες

Κάποια πολύ βασικά tips από τη μικρή εμπειρία μου:

1. Να έχετε μαζί σας ένα φακό. Εμείς είχαμε έναν φακό κεφαλής, λόγω της έμπειρης φίλης μας, ο οποίος όπως μας ενημέρωσε και όπως αποδείχθηκε ήταν πιο βολικός. Είχε και κόκκινο φως που είναι καλύτερο στα κάμπινγκ, γιατί δεν ενοχλούν τόσο τους γύρω όπως το λευκό φως και δεν προσεγγίζει τόσο πολύ τα κουνούπια. Σημαντικό, να φωτίζεται πάντα προς τα κάτω και όχι ευθεία προς τις σκηνές γιατί είναι ενοχλητικό προς τους άλλους.
2. Αντικουνουπικά SOS
3. Δείτε τι καιρό θα κάνει. (Story time) Πριν φύγουμε, πληροφορηθήκαμε πώς την επόμενη μέρα αφού φτάσουμε θα βρέχει. Αγοράσαμε λοιπόν ένα μουσαμά. Όταν έφτασε εκείνη η μέρα,  απλώσαμε από νωρίς το μουσαμά πάνω από τη σκηνή και τον στερεώσαμε με πολλές μεγάλες πέτρες γύρω γύρω. Χάρις σε αυτόν, ο δυνατός αέρας και η καταιγίδα που ακολούθησε εκείνο το βράδυ, δεν μας ενόχλησαν, πέρα από το άγχος που μας προκάλεσαν. 
4. Πετάμε πάντα τα σκουπίδια που κάνουμε.
5. Πάρτε ζακέτα και παντελόνι για το βράδυ σε περίπτωση που έχει ψύχρα (Εγώ τα τίμησα δεόντως). 

Το πιο σημαντικό τιπ όμως, όχι μόνο για τη Σαμοθράκη αλλά και για όλους τους προορισμούς είναι να πας με τη διάθεση να αδειάσεις το μυαλό σου. Γιατί έτσι θα μπορέσεις να το γεμίσεις με στιγμές, ανθρώπους, συζητήσεις, γεύσεις και εμπειρίες. Αφέσου και stay cool in Samothraki.

*Η  Ζαφειρίου Ανδρονίκη είναι τεταρτοετής φοιτήτρια του τμήματος Δημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας του ΑΠΘ